Avcı’ylayım, ya siz!

Bizden çok daha geride bir lige sahip, ama futbol kurgusunu doğru futbolcular üzerinden yapan, hızlı oyunu ilke edinmiş Slovakya ise zorlanmadan iki gol atıyor. Başlangıç üzücü.
Performans düşündürücü. Bursa seyircisinin ilk golden önce, “Yeter Demirören” tezahüratına başlayıp golün o ana denk gelmesi de hiç hoş değil. Bütün bunlara karşın bir futbol doğrusundan hiç şaşmam. İstikrarın, huzur güven ortamının olduğu yerde başarı gelir. Olmadığı yerde kaos kol gezer. Ben görev süresi bitene kadar Abdullah Avcı’ylayım, ya siz!
Biliyorum, yazıyı okurken, “Kim karşı yeni gelmiş bir teknik adama” diyebilirsiniz. Onlar kendini bilir. Türk futbolunun her noktasına kaos ve kriz tohumu ekmeye çalışanlara sözüm. İstikrardan korkanlara. Savunmamız daha kendine gelmeden Weiss, Stoch, Hamsik üçgeniyle dağıldı. İki bireysel golle sendeledik. Ben dahil, hemen herkes Abdullah Avcı’nın farklı bir onbirle ikinci yarıya başlamasını bekliyorduk.. O sabrı seçti.

Selçuk-Emre-Nuri-Arda

Güven vermek istedi gençlere.. Uzun vadede onları kazanmak istediği için hazırlık maçında sert bir hamle yapmadı.. Burak ve Mevlüt girdikten sonra oyunu rakip sahaya yığıp hem pozisyon hem gol bulduk.. Taraftarı ateşledik.. Kaybettik ama mücadeleden hiç düşmedik.
Ve olmayanlar. Avcı’nın organizasyonu farklı olabilir.. Ama bu takım Selçuk İnan-Emre-Nuri-Arda dörtlüsü ve iki forvetle daha başarılı olur.
Arda’nın bu formsuzluğuyla Olcan da devreye girer, Alper de. Zorlu bir süreçten geçiyor futbolumuz. Milli Takım’ın finallere gitmesi için tek yürek olması şart.. Hem içimizdeki hem dışımızdaki “rakiplere” karşı. O yüzden ben Avcı’ylayım. Ya siz!