‘Hacı sultan’dan ‘Cici diktatör’e

Eve kira parası vermek istemiyorum, elektriği bedava kullanayım, kredi kartı borçlarım silinsin, mazot üç otuza gelsin, biber gazı harcamaları kesilsin, polislikte masrafsız cop uygulamasına geçilsin, ramazanda-kurbanda çifte maaşı bayram harçlığı yapayım dedim...
150 milyar liraya patlarmış bu kıyaklar, karşılıksız çek değilmiş ki beleşe gelsin, kaynağı nereden bulacaklarmış?
Çok umurumdaydı; nereden bulurlarsa bulsunlar, onlar düşünsün dediğimi farz edelim...
7 Haziran sabahı gittim ve mührü doğruca bastım...
Eline ne geçecek Kılıçdaroğlu’nun, tek başına iktidar mı?

* * *

Birinci parti olma iddiası da talebi de yok. İkinciliğe oynuyor. Oy hedefi, taş çatlasın yüzde 35. Tek başına iktidarı gözüne kestiremiyor bu yüzden. En âlâ, gümbür gümbür koalisyona ortak gelecek...
Ya diğer ortak yan çizerse. ‘Ben mi verdim bol keseden, sen verdin o sözleri, vaktinde düşünecektin, nereden kaynak bulursan bul’ derse!...
Yine de moralimi bozmadım hemen, iyi tarafından baktım. Bir oya, en az iki parti almak da var işin ucunda. Ekstra maliyeti de yok, eşantiyon bir nevi dedim faraza...

* * *

Optimistik bakarak hayra yordum hadi...
Tek parti iktidarını gönder diye oy isterken neyine güveniyor? ‘Gel oy ver, gitsinler’ diyor ama bana vaat ettiği, kafa dengi bir koalisyon. Bu vaadin gerçekleşmesi için bir kafadara daha ihtiyacımız olacak oysa. İktidarı ‘Silahla siyaset yapmayı artık bırakmaya’ çağıran HDP’nin kancasına takılacak biri.
‘Ha demek ki AK Parti’ye sonunda silah bıraktıracaklar, bir numaralı vaatleri bu, öyleyse verdim gitti’ kafasında bir seçmen...
Ancak o zaman barajı geçip koalisyona vasıl olurlar. Hatta varsın seçim rüşveti desinler, eşbaşbakanlık vaadi de gerçekleşirse iki partili bir iktidarımız, üç de başbakanımız olur. Al işte, havadan bir promosyon sürprizi daha...

* * *

İroni tabii ki hepsi, doğru. Fakat sıkı durun; bu absürd fantezideki CHP ile HDP’yi, bir önceki müzmin muhalefet tarzlarına bin kere tercih ederim.
Hiç değilse Erdoğan nefretiyle yatıp kalkmıyorlar. Onu şeytanlaştırıp sabah akşam taşlayacaklarına, tutarlı-tutarsız bir alternatif önerme çabasındalar.
Hâlâ klasik muhalefet tarzını tercih edecekler, devamına da buyursun...

* * *

Türkiye gazetesinden Ceren Kenar, rahmetli Turgut Özal’a takılan lakapları bir yazıda toplamış: “Özal’ı nasıl bilirdiniz?”...
The Economist’in favori başlığı ‘Hacı Özal’mış.
New York Times yaşarken “Hanedanlık kurdu, modern Osmanlı hükümdarı gibi kibirli” dermiş. Vefat haberini ise “Türkiye’nin kavgacı cumhurbaşkanı öldü” diye geçmiş.
Hasan Cemal, tek adamcılıkla suçlarmış Özal’ı. Başkanlık sistemini istemesi ‘diktatörlük hevesi’ndenmiş.
Baykal’ın yakıştırması ise ‘Sivil diktatör’ olmuş. Emin Çölaşan’ın gözünde ‘Hanedan’ resmen.
İlhan Selçuk’ta ‘Arabesk liberal’ yani, ‘Takkeli liboş’.
Rahmetli Uğur Mumcu için ‘Devleti Özallaştırdı’, ‘Padişah gibi cuma selamlıklarına çıkardı’.
Bu ekolün en yaygın aşağılamaları ‘Takkeli’, ‘Takunyalı’ ve ‘Takiyyeci’ üçlemesiymiş...
Makamın uçağı, konutu, arabası hep ‘saltanat sevdası’na verilmiş.
Katil Miloseviç’e göre de o bir ‘Köktendinci, İslam fundemantalisti ve yeni Osmanlı meraklısı’ imiş bu arada...

* * *

Dün Özal’a etmedik laf bırakmayanlar, bugün hep birden onu Erdoğan’a örnek diye gösteriyor. Onun gibi ‘Cici’ bir cumhurbaşkanı olmasını istiyorlar. Putin gibi ‘Tiran’ değil...
Bu tarzdaki çarpıklığı yazınca da köpürüyorlar. Bakınız; dünkü ‘Anti-Tayyipçilere kötü haber’ başlıklı yazım...
Tek adamlık, otoriterlik, baskı rejimi elbette kötüdür. Elbette iktidarın yanlışlarına karşı çıkılacak. Ama her ‘hesabınıza gelmeyen’e aynı karalama kampanyalarıyla saldırırsanız çuvallamanız mukadder.
‘Çağdaş Rus Çarı’ yakıştırması mesela, Putin’in popülaritesini düşürmedi Rusların gözünde.
Başkanlık önerisini ‘Sultan özentisi, padişah bozuntusu’ gibi sövgülerle karşılamak da seçmeni nezdinde Erdoğan’ın yıldızını söndürmeyecektir.
Yerine ne koyacağınızı söyleyin, şansınız daha yüksek olur. İlkinde tutturamasanız bile bari yolu doğru tutturursunuz. Fena mı?