Aman da tutmayın Özkök’ün sağduyusunu

PKK’yı bile terör örgütü görmeyen Rusya’ya bir çift lafımız da mı olmasın? ‘Ayıp oluyor ama birader’ de mi demeyelim?

Sınırımızı geçen bir Rus uçağını istemeden düşürdük diye Putin ne dertler açtı başımıza, hepsini çektik.

Rus jetleri El Bab’da yanlışlıkla askerlerimizi vurdu, iki gün asık suratımızı da mı çekmesin, bir özür de mi dilemesin?

Hepi topu buydu söylediğim...

NE DEDİM DE DARILDIN KOMŞU

Kolbaşının küheylanı gibi yine de şahlanalım, gününü gösterelim, kabadayılık taslayalım da hele bir Türkiye’nin gücü neymiş görsün Ruslar filana vardırmadım.

Kulaklarını değil ama az dikkatlerini çekelim... Had bildirmeyelim ama kendimizi de hiçe saydırmayalım... Karizmalarını çizmeyelim ama façamızı bozmalarına da müsaade etmeyelim... Boy ölçüşmeyelim ama Suriye’de kırmızı çizgilerimizi paspasa da çevirtmeyelim demekle kaldım.

Öyle ya; meydanı tümden boşaltırsak kim tepemize çıkmamazlık eder ki?

Yüz verdiler bari astar istemeyeyim diye duracak, ileri gittim diye mahcubiyet yaşayacak, trajik bir kazaya yol açtım diye karşımızda ezilip büzülecek süper güç nerede?

‘Rusya meydanı o kadar da boş bulmasın’a getirdim.

‘Papucun o kadar da ucuz olmadığını hissettirelim’e bağladım.

Çiğnemeyelim ama çiğnetmeyelim de... Ezmeye kalkışmayalım ama kendimizi ezdirtmeyelim de... Diklenmeden dik duralım dedim velhasıl.

BİR DE NE GÖREYİM,

KÜLAHLARI DEĞİŞMİŞİZ

Sanki bunca senedir reelpolitik’ten şaşmayalım, düşman çoğaltmayalım, yedi düvele birden meydan okumayalım, hamaset şehvetine kapılmayalım, gücümüzün üstünde dış politika kovalamayalım, maceradan uzak duralım diyen ben değilmişim gibi...

“Merkel’e bastık kalayı, Obama’nın aldık tozunu, çektik ayar üstüne ayarı, ‘Ey ey’ nidalarıyla inlettik meydanları, sonuç ortada, bak ne geçti elimize” diyor komşum.

Sanki Putin’i yakasından tutup silkeleyelim, fırsat bu fırsat atalım kafayı da şu Rus ordusuyla bir savaşa girelim, şamar oğlanına çevirelim diye olmadık dolduruşlara getiriyormuşum gibi...

“Bağır çağır fırçalayarak, sabah akşam azarlayarak Rusya’yla da mı bozuşalım, bırak en azından Putin’le dost kalalım” diyor komşum.

Sanki Rusya’yla aramızı iyi tutalım, dost geçinelim diyen... Bu amaçla kurulmuş Türk-Rus Toplumsal Forumu Medya Komitesi’nin eşbaşkanlığını üstlenen ben değilmişim gibi...

“Doldur babam doldur, kaşıma bırak, vurdularsa kazayla vurdular, ne gidiyorsun üstüne” diye bana karşı hükümeti savunuyor, Rusları tutuyor güya.

O sıyrılıp üstümden arayı düzeltsin ben çırak çıkayım, ona Moskova’nın yolları ben uzaktan bakayım istiyor.

YİNE AÇIKTA KALAN BEN OLDUM

Komşum Özkök’e bir sağduyu geldi, bir sağduyu geldi ki tutabilene aşkolsun.

Hızını alamayıp beni iktidarı gaza getirmekle suçluyor.

Ankara’yı hem de referandum üzeri, ucuz popülizm dolmuşuna bindirmeye, rüzgâr yaptırmaya çalışıyormuşum... Ha bire gaz veriyor, her fırsatta kışkırtıyormuşum gibi gösteriyor beni.

Sanki bunca senedir dış politika üzerinden iç siyaset yapmayalım, sonra pahalıya patlıyor diye uyarmaktan dilinde tüy biten ben değilim.

Ortası yok mu komşu bunun; taşkın seller gibi coşup celallenmemenin alternatifi, muhatap ne yaparsa yapsın suspus alttan almak mıdır?

Eşit ilişki, eşitler arası bir diyalog kurulamaz mı Rusya’yla? Papaz olmadan da hakkımızı aramak, sesimizi yükseltmeden de hukukumuzu korumak mümkün olamaz mı?