Bir rasyonalite arıyorum ama bulamıyorum

Fakat heyhat!

Bulamıyorum.

*

“Kemal Kılıçdaroğlu’nun adaylığıyla kaybedeceklerini gördü, o yüzden böyle yaptı” deniliyor.

İyi ama Kılıçdaroğlu’nun adaylığı yeni bir mevzu değil ki. Bunu mesele yapmak için son ana kadar beklemek de neyin nesi?

*

“Mansur Yavaş ve Ekrem İmamoğlu’nun adaylığa razı olacağını düşündü, o yüzden bu atağı yaptı” deniliyor.

İyi ama bir siyasi lider, İmamoğlu ve Yavaş’ın tutumunun ne olacağını nasıl öngöremez? Böyle liderlik olur mu?

*

“Altılı Masa kurgusunun partisine yaramadığını fark etti, o yüzden masayı devirdi” deniliyor.

İyi ama bunu yeni mi fark etti? Bu yeni fark edilecek bir şey mi?

*

Neyse...

Uzatmayayım.

Ben bu konuya rasyonel bir açıklama yapamıyorum.

*

Bu yüzden hiç tarzım olmadığı halde komplo teorilerine bile kulak kabartır oldum.

MERAL AKŞENER’İN ÖNÜNDEKİ DÖRT YOL

BİRİNCİ YOL: Cumhurbaşkanı adayı olur.

*

 İKİNCİ YOL: Partisinden bir ismi aday olarak gösterir.

*

 ÜÇÜNCÜ YOL: Henüz bir ittifak içinde olmayan partilerle bir ittifak kurar.

*

 DÖRDÜNCÜ YOL: Kılıçdaroğlu’nun sofrasına geri döner.

AKŞENER SİYASETTEN PEK ANLAMIYOR MU ACABA

Belki de Akşener sandı ki...

Ben “İmamoğlu ve Yavaş” derim ve bütün muhalif kitleyi kalbinden vururum.

*

Doğrudur.

Kısa bir süre öncesine kadar muhalif kitlenin durumu aşağı yukarı şöyleydi: Kılıçdaroğlu’nu istemiyorlardı. “Aday olma” diye kampanyalar yapıyorlardı. “Ekrem İmamoğlu” diye tutturmuşlardı. “Mansur Yavaş” diye tutturmuşlardı.

*

Ama bu köprünün altından çok sular aktı.

Kılıçdaroğlu, süreç içinde muhalif kitlede kabaran bu dalgayı durdurmasını başardı.

Özellikle CHP’lileri, kendi ismine ikna etti.

*

Meral Akşener, bu değişimi fark etmemiş olabilir mi acaba?

*

İyi ama o zaman da Meral Akşener’in toplumu okuyamadığını ve siyasetten pek anlamadığını söylemek mümkün olmaz mı?

KURGUSAL SORUNLAR�

ALTI partinin bir araya gelmesi ve bir masa kurması iyi bir fikir gibi görünüyordu.

Ama değildi.

Çok sorunlar barındırıyordu bu kurgu.

*

En önemli sorun şuydu:

Altı partinin eşit olması sorunu.

*

Akşener’in aklından sürekli şöyle şeyler geçiyordu: “Ne yani? Benim oyumla Gültekin Bey’in oyu bir mi? Ne yani? Davutoğlu ile ben eşit söz hakkına mı sahip olacağım? Ne yani? Temel Bey ve benim aramda hiçbir fark olmayacak mı?” Bu çıldırtıcı soruların etkisiyle masayı devirdi Akşener. Yani kurguda böyle bir potansiyel sorun vardı.

*

İkinci en önemli sorun şuydu:

İmamoğlu ve Yavaş’ın parti kimliği.

*

Kılıçdaroğlu’na göre bu iki belediye başkanı, CHP’nin belediye başkanlarıydı. Kâğıt üstünde haklı bir görüş. Fakat Akşener de bu konuda şöyle düşünüyordu: “Bu iki başkan, bizim desteğimizle seçildiler. Dolayısıyla bu iki başkan, CHP kimliğine hapsedilemez.” İşte bu görüş farklılığı da kurguyu bozuyordu. Masa devrilirken İmamoğlu ve Yavaş’ın isimlerinin ortaya sürülmesi, bunun en büyük kanıtı.

*

Üçüncü en önemli sorun şuydu:

Adayın belirlenme yönteminin belirsizliği.

*

Kılıçdaroğlu’na göre aday, masadaki liderlerin eşit oylarıyla belirlenecekti. Akşener ise bunu hiç mi hiç istemiyordu. “Anket” diyordu. “Kazanacak aday” diyordu. Altılı Masa kurgusunun en önemli zaaf noktalarından biri de buydu. Bu konuyu ta en başta halletmeleri lazımdı. En sona bıraktılar ve olanlar oldu.

HAYATLARININ HATASINI YAPMIŞ OLURLARDI

İMAMOĞLU ve Yavaş...

Eğer Meral Akşener’in teklifine olumlu yanıt vermiş olsalardı.

Hayatlarının en büyük hatasını yapmış olurlardı.

Bir daha CHP kitlesinin yüzüne bile bakamayacak hale gelirlerdi.

*

Sanırım şöyle oldu:

Bir süre etrafa baktılar. CHP kitlesinden yükselen havanın ne olduğunu gördüler.
Ve Akşener’in teklifine burun kıvırdılar.

LİYAKATSİZ MUHALEFET

22 yıldır yaşanmayan kalmadı ülkede.

*

Afetler oldu. Darbe girişimlerine maruz kalındı. Mitingler düzenlendi. Sokak olayları çıktı. Savaşlar yaşandı yanı başımızda. Küresel hastalıklar peyda oldu. Ekonomide bazen darboğazlar, bazen de krizler çıktı.

*

Sonuç nedir?

Şudur:

*

Her seçimde kazanan bir iktidar, her seçimde kaybeden bir muhalefet.

*

Her seçimde seçmenlerine kocaman düş kırıklıkları yaşatıyorlar. Kaybettiklerinde “Ben yapamadım, yapan gelsin” diyemiyorlar. Kişisel hırslarını bir tarafa bırakamıyorlar. Zafere kilitlenip hedefe odaklanamıyorlar. Kutuplaşmayı bir türlü aşamıyorlar. Karşı taraftaki seçmeni ikna edemiyorlar. “Bunlar daha iyi yapar” duygusunu bir türlü veremiyorlar. Erdoğan karşıtlığı yapmanın, kazanmak için yeterli olacağını düşünüyorlar.

*

Son olarak bir araya gelip bir masa kurdular.

Aylardır umut aşıladılar. Haftalardır taraftarlarına masa güzellemesi yaptırdılar.

Ve seçime iki ay kala bin bir umutla kurdukları masayı devirdiler.

*

Ve artık anlaşıldı ki...

Hesapları küçükmüş. Uzlaşmaları sahteymiş. Bir dava peşinde değillermiş. Bir idealleri yokmuş. Zafere kilitlenemiyorlarmış.

*

Memleketimizde hep bir liyakat sorunu olduğundan şikâyet ediyoruz ya...

Galiba liyakat sorununun en büyüğü bu muhalefette.

DÖRT KÜÇÜK SAĞ PARTİ AÇISINDAN DURUM

İYİ Parti’nin Masa’daki varlığı, küçük sağ partiler açısından bir denge oluşturuyordu.

*

Kendi seçmen kitlelerine...

“Bakın, biz sadece CHP ile birlikte değiliz. Koskoca İYİ Parti de bizimle” diyebiliyorlardı.

Demelerine bile gerek yoktu.

Durum böyle algılanıyordu.

*

İYİ Parti’nin ayrılmasından sonra dört küçük sağ parti, “CHP’ye payanda olmak” eleştirisine maruz kalabilir.

Ve bu eleştiri, geniş sağ kesimde etkili olabilir.

*

Yani dört küçük sağ partinin durumu da pek iç açıcı değil.

EN ÇOK PAYLAŞILAN BEŞ VİDEO

BİR: Erdoğan’ın “Bunca yıldır dişime göre bir muhalefet bulamadım” dediği video.

*

 İKİ: Süleyman Soylu’nun “Akşener’in satışları” konulu videosu.

*

 ÜÇ: Akşener’in Kemal Kılıçdaroğlu’nun kendisine emanet olduğunu söylediği video.

*

 DÖRT: Muharrem İnce’nin “Bu masa dağılır” videosu.

*

 BEŞ: Erdoğan’ın gülümseme videosu.