Paylaş
Doğruların en babası bu!
Aşkta herkes, elindekinin uçucu olduğunu zannederek yaşayacak kardeşim.
Bu kadar.
Geçen haftadan bu yana, kadınıma bir haller oldu!
“Yine bir haller oldu!” mu demeliydim acaba?
Artık ne ne diyeceğimi, ne de ne yazacağımı bilmiyorum. Bir öyle, bir böyle bir karım olduğu için, malum işler tam tıkırında gidiyor derken bir bakıyorum otel odasındayım, bir bakıyorum karımla yatak odasında!
Siz bu ilişkiyi takip etmekte ne kadar zorlanıyorsanız, ben de yaşamakta zorlanıyorum.
Kızım ne olur, nasıl bir kadın olur... Büyük soru işaretleri var kafamda.
“Ulan bizi tek bir şarkı bu hale getirecektiyse, neden daha önce dinletmedin be kadın!” demezler mi şimdi?
Anlamıyorum.
Yine, hala ve hiç anlamıyorum.
Bir kadını tanıyorsun, aşık olup evleniyorsun.
Çocuğun oluyor.
Sen baba, karın da anne oluyor.
Karın anne olunca başka bir boyuta ve karaktere bürünüyor.
Yepyeni, hiç tanımadık bir kadınla karşılaşıyorsun.
Ona alışman, yeni halini sevmen zaman alıyor; ama hayatına farklı bir boyut geldiği için, sen de zaten artık farklı bir boyuta transfer olduğun için, kaldığın yerden devam etmeyi deniyorsun.
Ya oluyor ya da olmuyor.
Her iki taraf için de yıpratıcı birşey olduğu tartışılmaz.
Ateşli öpüşmenin bizi getirdiği son nokta, aşka kaldığımız yerden devam etme kararı.
Şimdilik...
Sanırım ihtiraslı ilişkilerde böyle bir çıkmaz var: ben karımdan kurtulmak istiyorum kurtulamıyorum, o da benden nefret etmek istiyor, edemiyor.
Karım ya benimle evcilik oynuyor ya da yine klasik kadın tutarsızlıklarının tavan yaptığı bir döneme girdi kendisi.
Hassas ve şehvetli bir kadın kesildi başıma.
Bunca zamandır sinirli, kan kusan ve kusturan, yay gibi gergin ve frijit olduğundan şüphe etmeye başladığım karım, kadınım... sanki uyandı.
Dünya bir yana, ben bir yanaymış gibi davranıyor bana.
Salata yiye yiye ota benzeyen ruhu, açılan iştahı ile birlikte yaşamaya başladı sanırım.
Açıklayamadığım, anlam veremediğim, bencilce tadına varmaya karar verdiğim bir değişiklik var ya...
Hayırlısı!
Paylaş