Yaşlı Bir Adam

Gürültülü kahvenin kuytu odasında

yaşlı bir adam, masada iki büklüm;

önünde bir gazete, yapayalnız.

Sefil yaşlılığın ezikliği içinde

düşünüyor, ne kadar az çıkardı hayatın tadını

güçlü olduğu yıllar, yakışıklı.

Biliyor, nasıl yaşlandı; farkında, görüyor her şeyi,

ama gençlik yılları daha dün gibi

geliyor ona. Hayat ne kadar kısa, ne kadar!

Düşünüyor. Bilgelik denen şey nasıl da aldattı onu;

nasıl hep güvendi - ne çılgınlık! -

“Yarın, bol bol zamanın var” diyen o yalancıya.

Dizginlediği coşkular geliyor aklına; gözden çıkardığı

onca sevinç. Yitip gitmiş her fırsat

Şimdi alay ediyor kafasız sağgörüsüyle.

… Bunca düşünce, bunca anımsayış

başını döndürüyor yaşlı adamın. Ve gidiyor gözleri

kahvenin masasında iki büklüm.

Konstantinos Kavafis (“Barbarları Beklerken” adlı şiir kitabından)