Pazarlar bir türlü kurtulmuyor

OLMADI, olmuyor...Pazar günlerini sevemedim.Her günün bir rengi vardır ya hepimizin kafasında... Bende pazarlar gri.Grinin ÅŸanssızlığına bakar mısınız bu arada... Kimsenin içini açtığı duyulmamış daha. Oysa hiç de fena renk deÄŸildir.Gelelim yine pazara...Okul zamanından kalma tabii...Cumartesi bütün hafta hayali kurulan bir sürü ÅŸeyin uygulamaya konulduÄŸu gündü. Pazar ise büyüklerin ‘Gülmenin sonu aÄŸlamaktır’ ÅŸeklinde belletmeleri misali aÄŸlamak gibiydi hakikaten cumartesinin ardından. Amiyane tabirle yenilen hurmaların tırmalaması gibi bir nevi.Gerçeklerle yüz yüze gelinirdi.Nedir gerçek?Ertesi sabah okula gidilecek!Öyle el kol sallanarak da gidilmez tabii. Ders çalışılacak!Sırf bu mu sebep?Okul sendromu bu kadar uzun sürer mi?Böyle ömür boyu etkili oluyorsa bu meret, kimse çocuÄŸunu okula göndermesin. Bayağı ciddi bir travma çünkü bu.* * *DiyeceÄŸim, baÅŸka sebepleri de olmalı.Maç sesi olabilir mesela.Evet maç sesi. Radyodan gelen... Hálá tahammülüm yoktur. ÇocukluÄŸumunsa kábusuydu adeta. Kaçınılmazdı o sesten. Nereye gitseniz aynı ÅŸey. Her pazar. Pazar demek o ses demekti. O sesin başında bloke olmak.Bir zaman iÅŸyerlerinin kapalı oluÅŸuna yordum pazar sıkıntılarımı. Hani hayat duruyor ya... Fakat Ä°stanbul, Ä°zmir gibi deÄŸil. Pazarları da yaşıyor. Öyle insanın içine hüzün veren terk edilmiÅŸ ÅŸehir görüntüsü yok. Tam tersine her yer bayram yeri gibi.Belki de budur sebeplerden biri de.Herkesin sokakta olması.Her ne kadar ‘bayram yeri’ benzetmesi yaptıysam da pazar günlerinin kalabalığı felaketleri hatırlatır bana daha çok. Hani depremde falan dökülürüz ya sokaklara... Bir acz durumu var sanki... SokaÄŸa sığınıyoruz. Böyle garip bir his iÅŸte.* * *‘Bir doktora görün’ diyebilirsiniz. Fakat yalnız deÄŸilim. Benim gibi ne yapsa pazarla arasını düzeltememiÅŸ çok insan var. Kendini sokaÄŸa atmışların yüzüne bir bakın, anlarsınız. Ne çocuÄŸunun pusetini ittirenin yüzü gülüyor, ne bir yerde oturmuÅŸ yemeÄŸini yiyenin.Herkes bir an önce bitmesini bekliyor.Cumartesiden sonra pazar hiç çekilmiyor.Ne ballı kaymaklı kahvaltılar, ne kilolarca gazete yetiyor günü kurtarmaya... Bir hüzündür gidiyor.MIÅž-MUÅžEv telefonundan da mesaj atılabilecekmiÅŸ.Aman mesajsız bir saniyemiz geçmesin! Hatta çamaşır makinesinden bile atılabilsin!Edirne Belediye BaÅŸkanı, ‘Versailles’da bir heykel aklıma seks getirdi’ demiÅŸ.BaÅŸkan’ın ‘Çokomilk’ sorunu var galiba. (Reklamı bilenler, bilmeyenlere anlatsın!)Ä°lhan ÅžeÅŸen, ‘Şarkılarım kimseye deÄŸil’ demiÅŸ.Katiyen içimiz rahat etmez... Meçhul sevgiliye olsun hiç olmazsa!Â