Kızıl Çizgi

Daha sonra, kral�
Yorgun ellerini kaldırdı�
Ve haydutların�
Yüzleri üstünden�
Dokundu duvarlara�
Kırmızı çizgi�
Çektiler buraya�
Altın ve gümüşle�
Doldurmak gerekiyordu�
Üç odayı�
Kanlarının çizgisine dek�
Doldurmak gerekiyordu�
Altının çarkı geceler boyu döndü,�
Ve şehitler çarkı hiç durmamacasına.�
Toprağı pençelediler�
Köpük ve sevgi mücevherlerini ipliğe�
Geçirdiler�
Nişanlının bileziklerini kopardılar�
Tanrılarını bıraktılar�
Çiftçi eski antika paralarını teslim etti�
Balıkçı altın damlasını�
Demir parmaklıklarda bir yankı titredi�
Ve yüceliklerde cevap verirken mesaj ve ses�
Altının çarkı dönmeye devam ediyordu�
O zaman kaplanlar toplandılar�
Kan ve gözyaşını paylaştırdılar�
Atahualpa biraz kederliydi�
Ve And’ların sarp yönünde bekliyordu�
Kapılar açılmadılar�
Akbabalar her şeyi bölüştüler�
Mücevherlerin en son kertesine dek�
Dinsel firuzeleri�
Ve kana bulanmış�
Ve gümüş dokunmuş elbiseler�
Ve haydutların tırnakları�
Her şeyi ölçüyordu�
Ve keşişin gülüşleri arasında�
Haydutlar arasında�
Kral onu kederle dinliyordu.�

Yüreği bir vazo gibiydi�
Kininin acı özü gibi�
Bir sancıyla dopdolu�
Cephelerini düşündü�
Cuzco’nun yücesinde�
Kendi çağında�
Prenseslerini�
Egemenliğinde bir ürperme oldu�
İçindeki olgunluğu hissetti ama�
Umutsuz barışı bir hüzündü�
Huascar’ı düşündü.�
Yabancılar, burdan mı geçecekler�
Her şey bir bilmece, her şey bıçaktı�
Her şey sessizlikti�
Yalnız kızıl çizgi canlı, çırpınıyordu:�
Ölen dilsiz krallığın�
Sarı bağırlarını yutan�
O zaman Valvarde ölümle girdi�
“Senin adın Juan bundan böyle” dedi�
Tam hazırlandığı sırada�
Odun yığını�
Ağırbaşlılıkla cevap verdi: “Juan�
Öyleyse benim ölüm adım olacak Juan”,�
Artık, ölümün ne anlama geldiğini hesaba katmayarak�

Boynuna ip geçirdiler: bir çelik kanca�

Peru’nun ruhuna girdi.�