Karadeniz’den Hazar’a

Öyle ya da böyle ilk kez uluslararası bir yarışmada direksiyon sallıyorum. Bunun bilinciyle Türk takımı olarak Autoshow’dan Erdem Kırım ve Volkan Bakaç’la Trabzon’dan start alıyoruz. Yol arkadaşımız Porsche Cayenne S ile ilk hedefimiz olan Sümela Manastırı gerçek bir trafik cehennemi. Büyük turist otobüsleri ve yük kamyonları güzelim yerin sevimsizleşmesi için tam kapasiteyle çalışıyor.

Nitekim kafilenin beyin takımı olan Almanlar, karmakarışık trafikli yolda yarışın ilk etabının nasıl tamamlandığını hâlâ çözebilmiş değiller.

30 yıllık kazancımla zar zor alabileceğim cipin direksiyonunu, diğerlerine bırakmamaya kararlıyım. Zira ilk kez gazına basıldığında giden, frenine basıldığında duran bir araba kullanıyorum. İlk günün sonunda Batum’da ilk molayı veriyoruz.

Etkinliğin ikinci gününde parkur bu kez deniz kıyısından dağlara doğru uzuyor. Batum’dan Tiflis’e kadar olan 368 km’lik etap araçların özelliklerini test etmek için ideal: Off road araziler, su geçişleri, dik yokuşlar ve farklı zeminlerdeki yol koşulları...

Gürcistan, kuzeye doğru çıkıldıkça zaman makinesi efekti veriyor: Teneke çatılar, modern zamanların ve eğilimlerin uğramadığı kasabalarla köyler, obez olmayan kalabalıklar, hırstan uzak, sakin ama gariban yaşamlar. Karlı dağlara doğru ilerledikçe Kafkaslar’ın eteğinde kurulu Stepantsminda kasabasıyla muhteşem bir manzaranın kucağına düşüyoruz. Zirve manzaralı nefis bir otelde konaklıyoruz.

Netice mi? Ara sıralamada 14 takım arasında mutlaka 13’üncü olmayı başarıyoruz. Son gün zorlu bir parkura giriyoruz. Gürcistan’ı geçip Hazar üzerinden Bakü’ye ulaşmamız gerekiyor. 11 saatlik dağ ve orman yollarını aşıp bitiş noktasına geldiğimizde kimsede yorgunluk emaresi görülmüyor.

Kıssadan hisse.

Dünyanın en pahalı ve iyi ciplerinden biri bile başarılı olmamı sağlayamadı.

Demek sorun bende.