Beyinlerde bahar temizliği

Bir seans sonunda yaşamaktan memnun kalmadığınız anılarınız hafızanızdan çıkarılabiliyor artık. Söz konusu iddia, benim kitabım Yıl 2binyüz2’de Nöro-çıkıkçı Nuri isimli tiplemeye ait.

Eğer, yukarıdaki paragrafı lazerli epilasyon türünden hazır bir mâmul zannedip heveslendiyseniz, size şunu söylemek isterim: Parayı bastırıp, koltuğa uzanıp birileri tarafından geliştirileceğini ummak post-modern batıl inançtan başka birşey değildir.

Nöro-çıkıkçı Nuri bir espri olsa da, beyinlerde bahar temizliği gerçektir ve onu başarmak mümkündür. Bunu başarabilecek veya başaramayacak bir kişi var. O da sizsiniz... Umarım bu yazı sizi, yüreklendirir ve ateşler.

Belki dikkat etmişsinizdir. Bilgisayarda 4 dakikalık bir video klip yaklaşık 30 megabyte yer tutuyor. O klibin üç boyutlu olduğunu, kokulu, dokulu ve lezzetli olduğunu düşünürsek, dört dakikalık bir hatıranın zihnimizde yüzlerce megabyte yer tuttuğunu rahatlıkla söyleyebiliriz.

Şapşal bir aşk ilişkisi...

Berbat bir iş deneyimi...

Okkalı bir arkadaş kazığı...

Bunların hafızamızda kaç yüz gigabyte tuttuğunu bir düşünsenize! Bu arada bir noktaya dikkat. Kafayı “olmuş bitmiş olaylar”a takmanın, size “bugün” cinsinden maliyeti tahmin ettiğinizden daha yüksek olabilir.

Birkaç yıl önce TV haberlerinde, çöplerini atmayıp yıllarca biriktiren yaşlı kadının içler acısı halini izlemiştik hep beraber. Vah vaaaah demiştik hattâ. Peki size sormak isterim. Anlamsız anılarını biriktiren bizlerlerin o kadıncağızdan ne farkı var?

Bazı insanlar hafızalarının çok güçlü olmasıyla övünürler. “Ben hiçbirşeyi unutmam” sloganıyla ortalıkta gerine gerine gezinirler. Ben de onlara şöyle derim içimden: İyi halt ediyorsun!

Söyledikleri de yalan değildir. Bir soru sorun, 5 sene öncesine dair. Kesinkes hatırlarlar;

-       �Ya Aykut abi, hani 1999’un yılbaşı gecesinde hop-tiri-nay-nay diye bir mekâna gitmiştik. Kuzum biz o gece hangi masada oturmuştuk?

Doğru cevap gecikmeden gelecektir.

-       �Girişte en solda...

Siz Aykut abinin bu hafıza gösterisi karşısında ezilir büzülürsünüz. O ise kendisiyle gurur duyarak yoluna devam eder. Oysa, saçmasapan şeyleri hatırlamak bir meziyet değildir. “Ben hiçbirşeyi unutmam” demekle, “Ben akşamları kapıcıya hiç çöp vermem. Hepsini biriktiririm” demek arasında hiçbir fark yoktur. Akşamları çöp tenekemizi boşaltmak bizim için zorunluluktur. Ümraniye çöplüğünde yaşamıyorsak tabi...

Aslına bakarsanız insan beyni, bir yanıyla çok gıcık bir organdır! İşe yarar bilgileri şıp diye unutur. Silinesi şeyleri -çok lazımmış gibi- aklından çıkarmaz. Bu sistemi tersine çevirmek... İşte, kişisel gelişim diye ben buna derim!

Beynimizde yapacağımız bahar temizliğinde bizi en çok zorlayacak olan travmatik anılarımız olacaktır. Kendi başımıza, başaramıyorsak da ilgili terapiler yardımıyla bunlarla barışmalı ve onları zihnimizdeki arşive kilitlemeliyiz.

Unutmayın: Geçmiş arşivde güzeldir!

Binlerce gigabyte’lık gereksiz dosya aklımızda dolanırken, taze ve güzel bir gelecek yaratmanın imkânsız olduğunu aklınızdan asla çıkarmayın (Sakın karıştırmayın. Unutmanız gerekenler benim yazdığım şeyler değil :) Tozlu bir arşiv binasında parti yapmaya benzer bu durum. Keyif vermez. Geçmiş arşivde güzeldir ve de geçmişi didikleyerek faydalı işler üretebilen kişiler sadece ve sadece tarihçilerdir.

Bilgisayarlarımızı zaman zaman temizlediğimiz gibi kafatasımızın içindeki o hard diski de elden geçirmeliyiz. Bazıları, özellikle de yukarıda bahsettiğim travmatik hatıralar virüslü olabilir. Bu virüsler, işletim sisteminizi ağırlaştıyor olabilir. Beynimizi taramalı, onları tespit etmeli ve karantinaya almalıyız.

Son olarak zihninizde, sağlıklı ve ekolojik bir döngü oluşturmak için şu formülü kullanmanızı öneririm:

-Yaşa

Ders çıkar

Arşive kilitle �

Unut

-Yaşa

Ders çıkar

Arşive kilitle �

Unut

-Canın çekerse arşivi aç,

Nostalji yap

Ama sonra unutmadan

Arşivi kilitle!

- Şimdiki zamanı yaşamaya devam et...

Gelin, hep beraber radikal bir değişiklik yapalım hayatlarımızda...

Unutmayı keşfedelim!

burak@strategica.gen.tr