Amerikan efsanesi Indy 500

‘Sevgili yolcularımız Indianapolis’e uçuşumuza hoşgeldiniz. Indianapolis 500’ün şehrine uçuşumuz yaklaşık 35 dakika sürecek.’ Daha Chicago’dan havalanan American Airlines uçuşunun ilk dakikalarında işin rengi hostesin bu anonsuyla anlaşılıyor. Oradaki üç gün boyunca bunu daha da iyi anlayacağız.
Otele vardığımızda da resepsiyondaki Charlotte’la sohbet ederken, “Bu yarış bu kadar da önemli mi?” diye sorma gafletinde bulunuyorum. Bakışlarını bilgisayar ekranından kaldırıp, “Önemli olmaz olur mu? Sadece bu yarış için Indianapolis’te çalışıyorum desem!”
Indianapolis 500 ABD’deki en önemli otomobil yarışı. Üstelik sadece ABD’de değil, tüm dünyadaki en büyük tek günlük spor etkinliklerinden biri. Her yıl 270 bin kişi tribünde oluyor.

KAYNAŞMA GÜNÜ

Cumartesi 08.15 gibi şehir merkezinden 15 dakika mesafedeki Indianapolis Motor Speedway yolundayız. O saatte şehrin sokakları bomboş. Derken birden hedefe yaklaştığımızı anlıyoruz. Kadın, erkek, yaşlı, çocuk yüzlerce kişi sabahın bu saatinde kendini yollara atmış. Cumartesi pilotlar ve takımlarla kaynaşma günü.
Biz de piste girince devasa bir yapıyla karşılıyoruz. Diğer ucu görünmeyen yüzlerce metrelik tribünler var. 2.5 mil veya 4 kilometrelik pistin ortasında devasa bir alan... Bunun önemli bir bölümü seyirci etkinliklerine ayrılmış. Pilotlar masalara oturumuş bir saat boyunca imza dağıtıyor. Eğlence parkında, yarış simülatörlerinde de kuyruk var. Tabii bir yandan Indy 500’e dair her türlü hediyelik eşya satışı... Oyuncaklar, maket otomobiller, tişörtler, flamalar, şapkalar, aklınıza ne gelirse...
Pazar büyük gün. Bir yıl beklenen Indianapolis 500’ün startı 12.00’de verilecek. Trafik yoğunluğunu hesaba katarak saat 07.30’da yola çıkıyoruz. Gerçekten de piste beş kilometre kala müthiş bir trafik sıkışıklığı başlıyor. Bu kez dev tesis tam anlamıyla ana baba günü. On binlerce kişi bir yarışa değil, bir şenliğe gelmiş sanki. Üstelik yarış sabahının bir özelliği olarak pistin ilk virajı 08.30’dan itibaren halka açık. Binlerce kişi pistte dolanıyor. Nicholls Ailesi de komşu eyalet Illinois’ten üç saatlik bir yolculukla gelmiş. Dede ve altı torun hatıra fotoğrafı çektiriyor.

SIRA GELDİ YARIŞA

Yarış saati yaklaşırken hoparlörden sık sık sıcak havaya dikkat uyarısı yapılıyor. Saat henüz 10.00 ve sıcaklık 30 derecenin üzerinde. Bol bol su tüketilmesi telkin ediliyor. Saat 11.00’de, hepsi dolar mı acaba diye düşündüğümüz tribünlerde hiç boş yer kalmıyor. Anlaşılan o ki ortalama 30 dolarlık biletlerin hepsi tükenmiş. 11.45’ten itibaren marşlar ve askerlere övgüler düzen konuşmalar derken saati 12.00 ediyoruz.
Sonunda herkes yarışa odaklanıyor. Tempo aracı Chevrolet Camaro öncülüğünde 33 yarış otomobili piste sıralanıyor. Üç ısınma turundan sonra yeşil bayrak kalkıyor ve 200 turluk yarış başlıyor. İlk sırada Team Penske Chevrolet’den Ryan Briscoe var.
Indy 500’ün en büyük özelliği otomobillerin 300 kilometrelik süratlerde sık sık spin atması veya birbirleriyle sürtüşmesi. İşte Bryan Clauson ilk turlarda böyle spin atınca sarı bayrak kalkıyor. Yani tüm sürücülerin rakibi geçmesi yasak. 30. turdan sonra seri halde yakıt ikmali ve lastik değiştirmeler başlıyor. 80. turdan sonra da kazalar.
Yarışın ikinci bölümünde de liderlik birçok kez el değiştiriyor. Ama işin rengi son beş turda belli olacak. Son tura girerken Japon Takuma Sato liderlik için atak yapıyor ama İskoç Dario Franchitti’ye çarpıp duvarda buluyor kendini. Artık birincilik Target Chip Ganassi takımından Franchitti’nin.

İLK KUTLAYAN ASHLEY JUDD

Dario Franchitti’yi ilk kutlayan aktris karısı Ashley Judd (yanda) oldu. Judd, yarışın bitimiyle birlikte sevinçten havalara uçtu.

101 YILLIK AMERİKAN EFSANESİ

Indianapolis 500, 2.5 mil (4 kilometre) uzunluğundaki pistte atılan 200 tur üzerinden yapılıyor. İlki 1911’de koşulan yarış özellikle 1930’lardan itibaren ABD’deki en prestijli sürat yarışlarından biri haline geldi. Bu yılki yarışa 14 ülkeden 33 sürücü katıldı. Birincilik ödülü olarak 2.5 milyon dolar verildi.