1 Euro'ya satın aldığı ev hayatını değiştirdi... Her şey Google’a sorduğu bir soru ile başladı… ‘Çatısı delikti, su ve elektriği yoktu ama…’

İtalya’daki birçok küçük köy ve kasaba, nüfus azalması ya da göç nedeniyle terk edilmiş durumda. Bu durumu tersine çevirmek ve eski dünyayı yeniden canlandırmak amacıyla son birkaç yıldır bazı İtalyan belediyeleri, 1 Euro'ya ev satışı kampanyalarını başlattı.

Bu proje, ev sahibi olmayı düşünenler için oldukça cazip fırsatların yanında insanların hayatlarını değiştirebilecekleri bir macera da sunuyor. Eski ve bakımsız evler, sembolik bir bedel olan 1 Euro karşılığında satılıyor.

Fakat alıcıların evleri yenilemeyi ve restore etmeyi taahhüt etmeleri gerekiyor. Bu şekilde, tarihi binaların restorasyonu desteklenirken, köylerin ve kasabaların yeniden canlanması hedefleniyor. 31 yaşındaki İngiliz George Laing de bu projeyle hayatını değiştiren şanslı insanlardan biri…

GOOGLE’A SORDUĞU BİR SORU HAYATINI DEĞİŞTİRDİ

Birkaç yıl önce Google’a “Dünyada 5 bin sterlinin altında bir ev nerede satın alınabilir?” diye yazan George Laing, binlerce cevapla karşılaştı. Bulgaristan ve Arnavutluk'tan tutun da ABD'nin bazı bölgelerine kadar her yerde ucuz dairelerin önerildiği çeşitli sayfalar arasında, dikkatini çeken özel bir bağlantıya rastladı; “1 Euro’ya ev sahibi olmak ister misiniz?” Kim bu kadar düşük bir bütçeye ev sahibi olmak istemezdi ki? Konuyu biraz araştırınca İtalya’nın kırsal bölgelerinde bu bütçeye ev satın alınabileceğini öğrendi.

Arkadaşları bu işin ucunda mutlaka dolandırıcılık olduğunu söyleseler de hiçbirine aldırış etmedi. Konuyla ilgili daha çok bilgi sahibi olmak için araştırmalarına devam etti. Karşısına BBC1'de ‘Amanda And Alan's Italian Job’  (Amanda ve Alan’ın İtalyan İşi) adlı program çıktı. Program, Amanda Holden ve Alan Carr'ın 1 Euro evlerini nasıl dönüştürdüklerine odaklanıyordu. Bu program Laing’i daha da cesaretlendirdi ve hayatının en güzel adımını attı.

George Laing 1 Euro'ya satın aldığı ev sürecinde yaşadıklarını ise Daily Mail’e anlattı. İşte Laing’in başından geçenler…

‘ÇATISI DELİKTİ, SU VE ELEKTRİĞİ YOKTU AMA HARİKA ÜÇ KATI, BÜYÜLEYİCİ BİR BALKONU VE ORİJİNAL MERMER MERDİVENLERİ VARDI’

Sekiz yaşından itibaren, hep girişkendim. Her zaman çok yaratıcıydım ve pek çok spor dalında başarılı oldum. 18’ime geldiğimde Brighton Üniversitesi’ne işletme ekonomisi okumak için kaydoldum. Birkaç ay sonra bu işin büyük bir zaman ve para israfı olduğunu fark ettim. Okulu bıraktım ve vintage giysiler alıp satma gibi bir işe odaklandım. 4-5 ay sonra iflas ettim. 20’lerimin sonuna kadar iş hayatım hep bu şekildeydi. Bir işten diğerine geçtim.

Pandemiden önce ise vergi düşüldüğünde aylık net gelirim 1500 sterlin olan bir işte çalışmaya başladım. O zamanlar, küçük bir yatak odalı dairemin kirası ayda 1000 sterlindi. Anlayacağınız sadece yaşıyordum ve hiçbir sosyal hayatım yoktu. Pandemi dünyayı etkisi altına alınca hayat adeta durdu. Haliyle pek çok insan gibi ben de işsiz kaldım. Çok zor bir yıl geçirdim. Hayat yavaş yavaş normale dönmeye başladığında ise bir yerde gece bekçisi olarak çalışmaya başladım. Bu iş de bana göre değildi. İstifa ettiğimde bir daha asla başka biri için çalışmayacağıma dair yemin ettim.

Biraz param vardı ama idareli kullanmam gerekiyordu. Yaşım artık 30’a yaklaşmıştı ve elimde sadece üç-beş kuruşum vardı. Bu da hayata karşı beni küstürüyordu. Doğduğum şehirde kök salmaya çalışmanın neredeyse imkânsız olduğu, her gün bir tokat gibi yüzüme vuruyordu. Düşünün 500 bin sterlinin üzerinde satılan tek yatak odalı düz daireler için gerekli olan yüzde 10'luk peşinat, en az 50 bin sterline denk geliyordu.

Bir kış akşamı, başka nasıl bir mülk sahibi olabileceğimi Google’a sordum. Birkaç dakika içinde Sicilya'nın kalbinde, 765 metre yükseklikte, küçük bir kasaba olan Mussomeli'de üç yatak odalı bir ev çıktı karşıma… Fakat ciddi bir yeniden yapılanmaya ihtiyacı vardı. Çatısı delikti, su ve elektriği yoktu. Ama harika bir üç katı, büyüleyici bir balkonu ve orijinal mermer merdivenleri vardı. Ayrıca sürpriz bir şekilde, köy merkezine beş dakikalık yürüme mesafesindeydi…

‘SOKAK NUMARASI 11 İDİ VE BU BENİM İÇİN BİR İŞARETTİ’

Sokak numarasının 11 olduğunu öğrendiğimde ise çok şaşırdım. Bu benim şanslı numaramdı. Hemen acenteye niyetimin ciddi olduğunu ilettim. Biraz araştırınca daha önce satın aldıkları evleri yenileyenlerin işçi kiralamak ve malzemeleri bulmak için yaklaşık olarak 50-60 bin sterlin harcadıklarını öğrendim. Hemen hesaplamaya başladım; eğer her şeyi kendim yaparsam bu işi 15 bin sterline çözebiliyordum.

Hazırlıklarımı yaptım ve Londra Stansted'den Sicilya'nın başkenti Palermo'ya uçtum. Ardından tepelerin, göllerin ve otların arasından geçen bir trene atladım. Emlakçıyla buluştum. Beraber satın almak istediğim eve doğru yola koyulduk. Çok heyecanlıydım ama bir yandan da evin fotoğraftakilerden çok daha kötü görüneceğini düşünüyordum. Taş döşeli sokağıma vardığım andan itibaren ise güneş ışığı eve o kadar güzel vuruyordu ki adeta âşık oldum.

Fakat evi satın alırken önemli bir detay var; evin içi boş olmuyor yani önceki ev sahibinin eşyalarıyla birlikte satın alınıyor. Eve adım attığımda içi çok kalabalıktı; tüm alanı kapayan koltuklar, eski korseler, şarap şişeleri, yorganlar, dini heykeller ve daha fazlası… Anlayacağınız beni oldukça yorucu günler bekliyordu.

‘İLK ÜÇ AY EVİ TEMİZLEMEKLE GEÇTİ’

Anlaşma yaklaşık altı ay sürdü. Önce evi 1 Euro karşılığında aldığım belgeyi imzaladım. Acentelik ücreti ise 418, tapu devri ve yasal ücretler için de 2500 sterlin ödedim. Enerji sertifikası, zemin planı ve diğer ücretler için cebimden 1500 sterlin çıktı. Tüm bunların dışında tek bir koşul bulunuyor. Belediye, ilk üç yıl içinde cephenin yeniden yapılması gerektiğini belirtiyor, aksi takdirde 5000 Euro para cezası uyguluyor.

İlk üç ayım evi temizlemekle geçti. Mülkün içindeki eşyaların hangisinin işe yarayabileceğini ayırmak çok yorucuydu. Oymalı altın çerçeveli dini resimler ile iyi para edecek olan mücevher parçalarını bir internet sitesinde satışa çıkardım. Koltuklara ve bazı eşyalara da alıcı çıkınca elime iyi bir miktar geçti.

Bu süreç bittikten sonra da işe koyuldum. Fakat nereden başlayacağımı bilmek zordu. İlk işim çatıya tırmanıp yağmuru dışarıda tutmak için bir plastik levha takmak oldu. Gerisi de çorap söküğü gibi geldi. Duvarları boyadım, çatlakları onardım, sıfırdan banyo inşa ettim vs. Aslında tüm bunlara yeteneğim olduğu söylenemez. Ancak YouTube’da şaşırtıcı derecede bilgilendirici videolar buldum. Tabii zorluklar da oldu. Örneğin elektriğin açılması altı ayımı aldı. Elektrik dağıtım yerine sinir bozucu bir şekilde sürekli gitmek zorunda kaldım. Su bağlantısını yapmak için aynı zorlukları yaşadım ve hâlâ da yaşamaya devam ediyorum.

Ancak bu süreçler ne kadar yıpratıcı olsa da balkonuma çıkıp nefes kesici Sicilya kırsalını görmem, yerel halk tarafından neşeli bir şekilde karşılanmam her şeyi unutturuyor. İtalyanlar çok iyi insanlar. Gittiğim her yerde çok cana yakın davranıyorlar.

Hâlâ çok yol kat etmem gerekiyor. Sanırım altı ay sonra tam anlamıyla evdeki tüm sorunlar bitmiş olacak. Arkadaşlarım ev tamamen bittiğinde onu satıp satmayacağımı soruyor. Şu anda bunun cevabını bilmiyorum. Ancak bunun yeni ve tatmin edici bir yaşamın başlangıcı olduğunu ve cazip bir toplulukta sağlıklı bir gelecek yaratma süreci olduğunu biliyorum.