Berkin

Gencecik oğlan anacığına; “Sen gitme, ortalık karışık, ben alır gelirim evin ekmeğini” dedi.
Bir gece öncesi zaten biber gazından yeterince nasiplenmişti.
O gün ise kulağının arkasından gaz fişeği girdi.
Kendi minik elleriyle çıkarttı fişeği, kan revan oldu her yer ama dedi “babam bilmesin ki üzülmesin şimdi.”
Ve onu ölüme taşıyan yaşam savaşı başladı.
Tam dokuz ay o minik bedeni dayandı.
Kendini bilmeden yattı ama yaşam savaşını bırakmadı.
45 kiloluk bedeni 16 kiloya indi. O anası, o babası, o ablası her gün gözlerinin önünde Berkin’in eriyip ellerinden kayışını izledi.
Çaresizlik içlerine işledi.
Bir ana baba için bundan daha dayanılmaz başka acı var mı ki?
Ama ümitleri yine de bitmedi.
Onlarla beraber dua eden milyonlar, bizler de ümidimizi yitirmedik.
“Olur mu?” dedik, “olur ya” dedik, “Allah’ın isteyip yapamayacağı hiçbir şey yok ki” dedik.
“Bir mucize olmaz mı” dedik.
Biz üzülürken kılı kıpırdamayan, gerçek anlamda Berkin’e, ailesine sahip çıkması gereken devlet baktık ki başka âlemde.
Bu olayın sorumlularını bile çıkarmadı gözümüzün önüne.
Zor muydu halbuki koca devlet için, güç müydü?
Başını eğmesi gereken devlet, polis güçleri hastanede biriken, Berkin’e “yanındayız” diyen, taşkın davranışta bulunmayan, sessizce bekleyen halka sanki misilleme yaparcasına biber gazı sıktı yine.
Gel de şimdi halk olarak delirme.
Bunun dünyanın başka bir ülkesinde benzeri varsa birileri çıksın anlatsın bize.
Berkin gitti işte.
Minik bedeni haddinden fazla bile dayandı bu zulme.
Peki ne oldu, taş olduk bizler, içimiz yandı.
Peki ya o aile?
Esas onlar bittiler, kayboldular Berkin gidince.
Bu acı diner mi, bu üzüntü geçer mi? Nerede şimdi devlet?
Beklerdim...
Başbakan’ın bu acıyı tarifsiz yaşadığını görmeyi... Cumhurbaşkanı’nın telefonla değil, o babanın elinde, yüreğinde olan resmini...
Bakan’ın twitter hesabından soğuk mesajı yerine aile için debelenmesini...
Haa bunları yapsalar bir şey değişecek mi?
Olan oldu çünkü artık Berkin gitti.
Ama bir şey yapılması lazım hemen şimdi, önce adalete teslim edin bu cinayeti işleyenleri, sarmalayın sarın o aileyi.
Sen şehit oldun be Berkin’im.
Mekânın cennet, ona hiç şüphe yok zati.
Sayende bir şeyler değişecek belki, “Berkinler sebep oldu” diyeceğiz.
Canınla ödedin, şehitlik mertebesindesin.
Rahat uyu, e mi?