Bir Türk, kaç Yunan’a bedel?

“Türkiye’nin fert başına geliri 10 bin doları geçtiyse de şu anda krizde olan Yunanistan’ın fert başına gelirinin 30 bin doların üstünde olduğunu düşünürsek, hâlâ Türkiye’nin yapacaklarının ne kadar çok olduğunu görürüz...” Türkiye, Yunanistan’dan geri durumda mı? Nasıl olur da yıldızı parlayan ekonomimiz yıllardır krizle boğuşan komşumuzdan hâlâ geri olabilir? Büyüme hızımız vatandaşlarımızın hayatına yansımıyor mu? Suyun öte yanındaki refaha kavuşabilmemiz, aradaki farkı kapatabilmemiz için daha kaç yıl, ne kadar yol almamız gerek? Gerçekten de Türkiye’deki bir orta direk, krizdeki komşunun ancak fakiriyle mi kıyaslanabilir? Bu soruların peşine düştük...

Yunanistan’da fakir olan devlet, insanlar değil!

İki toplumu da bilen biri olarak söyleyeyim:
Yunanistan’da yaşam seviyesi Türkiye’den hâlâ yüksek. Yunanistan’da bir fakirin yaşam standartları, Türkiye’de ancak orta direk bir vatandaşla kıyaslanabilir

Türkiye ekonomisinin son 10 yıldaki yükselişini cümle alem biliyor. Âlemin bir başka bildiği de Yunanistan ekonomisinin son 10 yıldaki çöküşü.
Türkiye G-20 üyesi olurken, Yunanistan birkaç gün önce Euro’dan ve dolayısıyla da Avrupa Birliği’nden (AB) kovulmaktan kıl payı kurtuldu.
Türkiye’nin borç verdiği IMF, 2 milyar Euro’luk son iki taksidini ödeyemediği için Yunanistan’ı ‘karantina’ya alındı.
Türkiye hemen her şeyi üretirken, Yunanistan’da ciddi fabrika sayısı iki elin parmaklarını geçmez.
Türkiye’de her bebek 7-8 bin dolar, Yunanistan’da ise 32.500 euro borçlu doğuyor.
Türkiye’de gökdelenler, AVM’ler mantar gibi türerken, Yunanistan’da ne gökdelen var ne de bir elin parmak sayısını geçen büyük AVM.
Okuyorsunuz, izliyorsunuz, duyuyorsunuz. Yunanistan’daki ekonomik krizi.
29 Haziran’dan beri kapalı bankaları, ATM kuyruklarını, işsizlerin, emeklilerin isyanlarını, “Açız” diyerek yürüyen işçileri, memurları...
Eh, bir de bunlara bazı yabancı medya kuruluşlarının “Yunanistan adalarını satıyor”, “İnsanlar çöp bidonlarında yiyecek arıyor”, “Yunanlar ekonomik kriz yüzünden intihar ediyor ya da çocuklarını terkediyor” tarzı ‘haberleri’ de eklersek tablo zifiri karanlık.
Ancaaaaak..

Tüm bunlar sizi yanıltmasın

İki toplumu da az çok bilen biri olarak söyliyeyim: Yunanistan’da yaşam seviyesi Türkiye’den hâlâ yüksek.
Yunanistan’da bir fakirin yaşam standartları, Türkiye’de ancak orta direk bir vatandaşla kıyaslanabilir.
Sözgelimi Atinalı ve İstanbullu memurları kıyaslıyalım. Atina’daki memurun büyük ihtimalle kira derdi yok. Ya kriz öncesinde aldığı ya da ailesinden kalma evi var. Ülke nüfusunu yüzde 80’inden fazlası mülk sahibi.
Atina’daki memur, her gün mutlaka bir kafede üç-dört Euro verip frappe’sini ya da fredoccino’sunu yudumlar. Her hafta mutlaka bir-iki defa tavernada akşam yemeğine çıkar. Haftasonları da arkadaşlarıyla eğlenceye gider. Krize rağmen yılda en az 10-15 gün tatil yapar.
Bu standartların altı yıl öncesiyle ilgisi yok tabii. Yurtdışına seyahat edemiyor, yılda bir ay tatil yapamıyor, otomobilini iki-üç yılda bir değiştiremiyor, çok pahalı giyim markaları satın alamıyor Atina’daki memur.
Peki İstanbul’daki memur bu yaşam standartlarına sahip mi? Sanmıyorum.
Şimdi de Yunan ve Türk emeklinin durumuna bakalım. Yaklaşık 11 milyon nüfuslu Yunanistan’da 4.5 milyon emekli var. Ortalama maaş 600-900 Euro (2500-3000 lira) civarında. Kriz öncesi 1.200 Euro’nun altında emekli maaşı yok gibiydi. Hatta devlet sektöründen emeklinin cebine ortalama 2 bin Euro giriyordu.
Bence Yunan emeklisinin hâlâ ‘varolma’ sorunu yok. Bütçesini tamamlamak için iş arayan emekli pek görmedim. Kaldı ki büyük çoğunluğun birikimleri var. Oysa Türkiye’de durum pek aynı değil gibime geliyor.
Öğrencileri de kıyaslayalım. Kızım Marianna, Atina’dan 350 kilometre mesafedeki Larisa şehrinde bu yıl bio-kimya fakültesinden mezun olacak. Kirasıydı; elektriği, suyu, yemeği, eğlencesiydi bendeniz finansöründen ayda 1000 Euro alıyordu.
Larisa’da, Yunanistan’ın dört bir yanından gelmiş 15 binden fazla öğrenci var. Dedektif gibi araştırdım. Ailesinden ayda 900 Euro’nun altında para alan öğrenciye pek rastlamadım. “Baba, üniversiteden sonra öğrenimime yurtdışında devam edeceğim” diyen öğrencinin de red cevabı aldığını pek duymadım.
İstanbul’da yaşayıp da 700-800 kilometre mesafedeki bir şehirde okuyan öğrencinin durumu aynı mı?

Herkesin evinde 5-10 bin Euro nakit

Daha birkaç gün önce bir taksici “Bankalar kapandı ya herkesin evinde an az 5-10 bin Euro nakit para var” demişti.
Düşündüm. Haksız değil.
Pire Üniversitesi İşletme Bölümü Öğretim Üyesi Prof. Konstantinos Goçis Gocis’e göre, yılbaşından bu yana bankalardan çekilen 50 milyar Euro’nun sadece 5 milyarı yurtdışına gitti. 45 milyar Euro evlerde, yastık altında.
Demek bu para vardı.
Demek insanların birikimleri vardı.
Yılbaşından önce bankalardan çekilen on milyarlarca Euro’ya hiç değinmiyorum bile.
İki ülkenin köylerindeki evlerin standartlarına bakarsınız, Yunanistan’ın hâlâ açık ara önde olduğunu hemen tespit edebilirsiniz. .
Yunanistan’ın doğu sınırında Aleksandrupolis (Dedeağaç) şehri var. Türkiye’nin doğu sınırındaki şehirleriyle kıyaslamayacağım. Batı sınırındaki Edirne ile kıyaslayacağım. Yaşam standartları Aleksandrupolis’te daha iyi.
Diyeceğim şu ki Yunanistan’da fakir olan devlet, insanlar değil. Gayrı safi milli hasıla, kişi başına düşen gelir elbette önemli ama her şey değil.
Bence Yunan insanı Türk insanından hâlâ daha zengin.

TÜRKİYE’DE DEMOKRASİ VE FARKLILIKLARA TAHAMMÜL:

Türk Medeni Kanunu’nda açıkça düzenlenmemiş olmasına karşın, birçok hükümde evliliğin, ancak bir kadınla bir erkek arasında kurulabileceğine dair pek çok ifade yer alıyor (TMK m. 124, 134, 136 gibi).

YUNANİSTAN’DA DEMOKRASİ VE FARKLILIKLARA TAHAMMÜL:

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Yunanistan’ı mahkûm eden kararından sonra geçen Haziran ayından beri Yunanistan’da eşcinsellerin birlikte yaşama sözleşmesi imzalama hakları bulunuyor.