Yüzde 3

Her adını duyduğumda tüylerim diken diken olmaya başladı. Duruşu, uğraşı, çabası, tavrı inanılmaz etkiledi beni.

Daha yeni, Avrasya koşusu sırasında gördüm. Uzaktan bakıştık. Yüzüm kızardı gözlerinin içine bakınca. Nasıl centilmen, nasıl tatlı, öyle gururlu bir duruşu vardı ki; o kalabalığın içinde fark etmemek, hissetmemek imkansızdı.

Yüzüm kızardı dedim çünkü; hep medya tarafından alakalı alakasız ilgi gösterildikten sonra vaat edilen ve yerine getirilmeyen sözlerle uğradığı hayal kırıklıklarını anlatmışlardı bana.

Medyayı da geçtim, 20 yıldan fazla devlete hizmet etmiş bir öğretmen olarak, yalnızlığa mahkûm edilmiş olması da inanılmaz bir haksızlıktı ayrıca.
Çok kızdım pervasızlığımıza, vurdumduymazlığımıza ve şovmenliğimizin varabildiği noktaya...

Aramaya, konuşmaya, elimden bir şey gelir mi diye sormaya bile cesaret edemedim o yüzden. Elimde olmadan ya ben de hayal kırıklıklarına bir yenisini eklersem diye çekindim.

Ama geçen gün elime geçen davetiyeyi görünce, yazmayı daha fazla erteleyemedim.

Polatlı’da 2004 yılında geçirdiği trafik kazası sonucu boynu kırılan resim öğretmeni Tuğrul Cankurt’dan bahsediyorum.

Tuğrul Öğretmen, o kazada omuriliği felci olarak vücudunun yüzde 97’sini kullanamaz hale gelmiş. Vücudunda kalan yüzde 3’lük hareketi kullanarak, sağ koluna bağladığı fırçayla resim yapıyor. Bedeninin yüzde 3’üyle resim yapmaya devam ediyor, hâlâ!

4 Aralık 2010 Cumartesi, yani yarın, saat 18:00’de Çankaya Belediyesi Çağdaş Sanatlar Merkezi’nde sergisinin açılışı var. Sergi 10 Aralık Cuma gününe kadar devam edecek.

Tuğrul Cankurt’un resimlerinin satışından elde edeceği gelir hem kendi ihtiyaçları hem de TOFD’ye bağışlamak istediği akülü sandalye için çok önemli. Çok önemli!

Doğduğum, büyüdüğüm, adam olduğum, insana değer vermeyi öğrendiğim, ilk tiyatroya, ilk konsere, ilk sergiye gittiğim yer Ankara. Biliyorum, Ankaralılar yalnız bırakmayacak Tuğrul Öğretmeni önümüzdeki hafta boyunca!

Yonca
“AnGaralı”

Askıda Atölye

Santralistanbul, bünyesinde Enerji Müzesi ve Çağdaş Sanatlar Müzesi bulunan bir kültür-sanat kompleksi. Hafta sonlarında çocuklar için inanılmaz güzel, bir sürü bilim ve sanat ağırlıklı atölyeler yapıyorlar; ama tabii hepsi ücretli. www.santralatolye.com adresinde her türlü bilgi var.
Bu atölyelerin ücretli olması demek, bu ülke koşullarında bunlardan bir tek belirli bir sosyo-ekonomik grubun yararlanması demek.
Santralistanbul ekibi, imkanı olmayan çocukların da yararlanabilmesi için neler yapabileceklerini düşünürken, akıllarına tıpkı “Askıda Kahve”, “Askıda Ekmek” uygulaması gibi “Askıda Atölye” fikri gelmiş.
Bu atölyelere katılım parasını kendi çocuğu için ödeyebilecek olanlardan ve tabii gönüllü olan ailelerden, bir atölye parası yerine birden fazla atölye katılım ücreti alıp maddi olanaksızlıkları nedeniyle bu imkanlardan yararlanamayan çocuklara da ulaşmaya çalışıyorlar.
Uygulama çok yeni ve alışılmadık bir şey olduğu için henüz çok katılım yokmuş, ama onlar devam etmeye kararlılar. Şimdilik bu güzelliği sadece bulundukları Eyüp/Alibeyköy bölgesindeki çocuklar için uygulayabiliyorlar. Ama gelen çocukların “müze” denen yerde eğlenceli zaman geçirmeleri, bilimle, sanatla ilgili bir uğraşın içinde olmaları, oraya bir daha ve bir daha gelme isteği ile geri gitmeleri, Santralistanbul ekibinin en büyük motivasyonu.
Haberiniz yoksa diye duyurmak istedim. Yılbaşı için hem kendi çocuğunuza hem de tanımadığınız bir çocuğa “Askıda Atölye” hediye etmek, harika olmaz mı ama?

Yonca
“Askıda Anne”

İyi haber

Size iyi bir haber vereceğim demiştim. Vereceğim. Oldu bitti. Müthiş bir şey oldu. Havalardayım uçmaktayım. Daha da büyük hayaller kurmaktayım. ınanılmaz bir koşturma, çocukların sınav haftası, oydu buydu derken yazmayı beceremedim.

Yonca
“beceriksiz”