Kırmızı rujlu Venedik fatihi

Peki ben ne yapıyorum Venedik’te dersiniz?
Venedik sokaklarını, köprülerini, kanallarını Venedik Maratonu’nda koşarak gezmek için yola çıkıyorum!
Venedik içini tam 42 km 195 metre boyunca kan ter içinde oram buram şişmiş şekilde turlayacağım nasipse.
E konu “maraton” olunca “nasip” kelimesi de önemli bir kelime tabi.
Detaylardan biri de şu tabii, yine dudaklarımda kırmızı rujum, gözümde de yeşil simlerim olacak. “E ayol simler niye yeşil ki?” diye sorarsanız çok sevinirim. Sormuşsunuz gibi yapayım zaten ve hemencecik “dıııt!” cevap vereyim: “Çünkü yeni ASICS ayakkabılarım da yeşil ondan. La la la laaa!”
Likya’da koştuğum Asicslerim parçalandı da :).
“A be yeter be Yonca, amma koştun kızım bu ara aaa!” diyen Sevgili Sabırlı Okurcum (SSO:), bırakın koşayım, Allah hiçbirimizi durdurmasın amin. Hem hayatımın ilk maratonunu çalışamadan, Venedik’te denemekmiş nasip. Bakın yine nasip.
Olsun.
Bacaklarım beni bir 25 km götürür gibi geliyor. Geri kalan 17 km’yi de kafam ve kalbim. Amin. Siz de “Amin” deyin.
Olmadı, hepinize “Olmadı SSO’cum. Yapamadım” derim.
Bitiremediğim için değil de, denediğim için zaferle dönerim.
Yonca
“gondollama”

Ruj ve sim bilgisi

Beni her gören “Ya sen bu simleri ve ruju hiç çıkarmıyor musun, sabah akşam böyle misin?” diyor.
Valla çıkarıyorum aslında ama gözümü açtığım an hop yeniden sürüyorum.
Bir de, ne kadar temizlesem de, illa herrr yerime dağılıyorlar. Alnım yüzüm sim içindeyim. Pırıl pırıl bir kadın oldum. Gece beni gören çarpmaz yani.
Simleri Sephora’dan aldım. Urban Decay diye bir marka. Şahane bir şey.
Rujum da Sephora 1 ve 3. Ay bu rujun da en güzel şeyi ağzına burnuna yapışmaması ve konuşmanı Ajda gibi şıkır şıkır yaptırmaması.
Sürüyorsun ama ağırlık vermiyor, hafifçecik ve de hiç çıkmıyor. Dövme gibi duruyor valla. Küçüklerin gözlerinden, büyüklerin ellerinden simli ve kıpkırmızı öper, hepimize kansız bayramlar dilerim.
Muck.
Yonca “deliye her gün bayram”

Gangnam olayı

Şöyle demeliyim, günde dört saat filan Gangnam Style dinliyorum muhtelif nedenlerden dolayı. İçim dışım titriyor, sallanıyor, oynuyor.
Dahası ben de o dansı yapıyorum, “Opan Gangnam Style hop hop hop...” diye avaz avaz bağırarak hem de.
Yalan yanlış ama yapıyorum, zıplıyorum, seviyorum, eğleniyorum.
Keşke dünyamızı hep böyle müzikal salgınlar sarsa.
Yonca
“gangnamkolik”