Dikkat Aslan Kadını çıkabilir!

Hazır olmayan acilen hazır olsun. Hemen bugün, şimdi.

Derhal kendimizi sarsıp, saçları pat küt öne arkaya atıp, derin bir nefes alıyoruz.

Göbekler olsa da fora olmasa da fora.

Totolar dimdik sporla. Değilse de oldurula.

Gözlerde simler...

Sonbahara inat dudaklarda kırmızı, mercan, pespembe renkler...

Tırnaklar pek tabii dudaklara uygun adım marş marş, soluk soluk french içimi bayıyor, haydi renklensinler, kendilerine gelsinler.

Daha önce de dedim, ruhum çingene.

Kim takar o ne demiş, bu ne demiş?

Kimse!

Moda kızarmış, yok efenim o bununla, bu şununla olmazmış... Kime ne!

Tüm yıldızlar bile bizden yanaymış bu ara, daha ne!

Venüs gelmiş Aslan’a konmuş, bilmem haberiniz var mı, bugünden tezi yok aşk meşk ve her türlü güzellik dönüyor tam tepemizde.

Tüm astrologlar aynı şeyi söylüyor. Bu ara ışıl ışılız, tüm gözler bizde, her şey iyi gidiyor, gidecek, yeter ki kitlenelim umutlara, dileklere, hayallere vesaire vesaire.

Bu sabah sağımdan mı kalktım ne?

Gözüme her şey görünüyor toz pembe.

Nasıl bir enerjiyse içimdeki... Şuna bakın tüm yazı oldu kafiye!

Bu hafta sonu çok güzel olacak, ondan sonrası daha da şahane.

Haydi harekete geçile...

Aslan Venüs el ele...
Yonca
“hayırdır inşallah”

Kamu spotu

Uzun zamandır televizyonda bu kadar hoşuma giden bir şey görmedim. Her seferinde ekrana kitleniyorum. Gözlerim doluyor. İçim açılıyor. Kanım kaynıyor.
Hatta “budur be budur budur budur!” diye naralar atıyorum evin içinde.

Sağlık Bakanlığı’nın Obeziteyle Savaş kamu spotundan bahsediyorum. Herkesi HAREKET etmeye çağırıyorlar.

Hareket etmeye, yürümeye, koşmaya, merdivenleri kullanmaya, arabayı azıcık uzağa park edip işe yürümeye başladınız mı, bisikletin bir çocuk oyuncağı yerine ulaşım aracı olabileceğini de hatırladınız mı, milletin Kanada’da -20 derecede, Dubai’de benim gibi +50 derecede bile hava koşullarını bahane etmeden spor yaptığını da kafanın bir kenarına not ettiniz mi, artık ne kilo sorunu kalır, ne kalp, ne şeker, ne o ne bu!

Beden sağlığını ve fiziksel güzelliği de geçtim...

Kafalarda sinir, stres, depresyon kalmaz.

Sağlam kafa sağlam vücutta bulunur!

Hareket edelim beyler bayanlar...

Hareket...
Yonca
“pili bitmez”

Okul kafası

Kızımız tam 10 yıldır okul çocuğu. İlk 2 yaşında gitti yuvaya. Gidiş o gidiş. Tam 10 yıldır yılın 9 ayı fenalık geçiriyorduk. Herrr sabah dert, tasa, üzüntü, surat, afra tafra...

Saçını yaparsın olmaz, yapmazsın olmaz. Bitmek bilmeyen bir beş karış suratla yaşadık bunca sene.

Sabah olacak diye korkarak geçirdim her okul dönemini. Kabus gibiydi. Zaten okumuş bitirmişiz kendi cefamızı, haydi bir de çocuklarla yaşanıyor ya aynısı, kabustan da öte... Yani sürekli kabus diyebilirim, düşünün işte.

Neyse.

Tam 10 yıllık okul hayatında ilk defa, geçtiğimiz çarşamba okulunun ilk günüydü ve kızımız sabah 5:30’da kendi kalkmış, hazırlanmış, yüzünde kocaman bir gülümseme bizi bekliyordu.

Karı-koca şoka girdik. Hâlâ çıkamadık. Allah’ım sen çocuğun bu halini daim kıl. Hatta kardeşine de bulaştır. Amin.

Yonca “şokcuk”