‘Benim annem, robot annem’

Son derece ileri bir teknoloji harikası olarak tasarlanan ve satın alan kişinin her türlü ihtiyacını karşılamaya programlanmış robot Rozzum Unite 7314 ya da kısa adıyla Roz, Pasifik’tekilere benzer coğrafyaya sahip bir adaya düşer. Burada insanlar yoktur ve o da çevredeki canlılarla, yani hayvanlarla kendince iletişim kurmaya, onların dertlerine derman olmaya, hayatlarını kolaylaştırmaya çabalar. Ama bu zorlu bir görevdir ve acaba üstesinden gelebilecek midir?

‘Lilo&Stitch’ (2002), ‘Ejderhanı Nasıl Eğitirsin?’ (How to Train Your Dragon, 2010) ve ‘Crood’lar’ (The Croods, 2013) gibi animasyonların yönetmeni Chris Sanders’ın imzasını taşıyan ‘Vahşi Robot’ (The Wild Robot) özetle böyle bir hikâyeye sahip. Film, Peter Brown’ın 2016’da yayımlanan ve sonradan üçlemeye dönüşen çok satan romanından sinemaya taşınmış. Öykü iki ayağa sahip: Elbette odakta vahşi doğadaki dengeleri çözmeye çalışan ve ekolojik sistem içinde kendisine yer açmak isteyen bir robot var. Ama öte yandan Roz bir kaza sonucu ailesinin yok olmasına sebep olduğu kaz yavrusunu da büyütmek, ona habitatın içinde gerçek kimliğini ve yetilerini kazandırmak durumunda.
Bu yanıyla film aynı zamanda Brightbill adı verilen bu miniğin büyüme ve kendini ispatlama hikâyesi…

Bilindiği gibi modern zaman animasyonları biraz da yaşı büyük seyircinin gönlünü kazandıkları ölçüde ön plana çıkıyor. Bu, klişe deyişiyle ‘Her yaştan çocuğu kavramak’ anlamına geliyor. Doğrusunu söylemek gerekirse kendi adıma ‘Vahşi Robot’ çok uzun süredir seyrettiğim en iyi animasyon diyebilirim. Hatta epeydir favorilerim arasında olan ‘WALL-E’ düzeyinde bir çalışma bu. Kim bilir, ikisinin de kahramanının bir robot olmasının bunda payı vardır.

Bu yeni animasyon harikasında Chris Sanders’ın kaleme aldığı senaryo sevgi, şefkat, yardıma ihtiyacı olana kol kanat germe, dayanışma, aile olma çabası, cesaret, öteki olma hali gibi en temel meselelerin üstesinden geliyor. Bunları seyircisine didaktik olmayan bir anlatımla aktarmayı da başarıyor.

Roz önce sahayı tanımaya, sonra yörenin ‘ileri gelenleri’nin kendi içindeki ilişkiler ağını çözmeye çabalıyor. Robotun adadaki düzene adaptasyonunu bir anlamda çatlayan bir yumurtadan çıkan sevimli, şaşkın bir kaz yavrusu sağlıyor. Önce yumurtayı çalmaya niyetli olan tilki Fink, Roz’un safına geçiyor. Kendi yavrularını büyütmekle meşgul keseli sıçan Pinktail, robota yeni doğan kazın onu annesi sandığını ve bu yüzden gelişimi konusunda her şeyi üstlenmesi gerektiğini empoze ediyor. Hal böyle olunca Roz minik Brightbill’in eğitimini ve doğaya uyumunu bir an önce sağlamak için uğraş veriyor. Uçma dersleri için Thunderbolt adlı şahinden yardım istiyor. Nihayetinde büyük göç için kazların lideri Longneck devreye giriyor ve Brightbill’in cesaret dolu serüveni başlıyor.

DreamWorks Animation’ın 49’uncu animasyon çalışması olan ‘Vahşi Robot’, saydığım karakterlerin yanı sıra Thorn adlı boz ayı ve Paddler isimli kunduz gibi öne çıkan karakterlerden oluşturulan dünyada ideal bir ortamın tasvirine soyunuyor. Besin zinciri içinde birbirine düşman olan hayvanlar arasında barışın, huzurun portresini ortaya çıkarıyor. Filmin gönülçelen mesajlarından biri de buydu bence.

‘Vahşi Robot’ta yönetmenlik başarısı ve senaryo elbette çok klas ve etkileyiciydi. Ama hayvanların anatomisini incelemek suretiyle (Los Angeles Doğa Tarihi Müzesi’ndeki örneklerden yararlanılmış) elde edilen verilerden yola çıkarak yapılan karakter tasarımları da çok iyiydi. Yapım notlarından öğreniyoruz ki karakter efektleri ekibi, hayvanların gerçekçi hareketlerini simüle etmede sınırları zorlamış, referans görüntüleri incelemiş ve hareket yakalama seanslarını gerçekleştirirken toplamda 47 tür hayvan yaratmış.

VAHŞİ ROBOT

◊ Yönetmen: Chris Sanders

◊ Seslendirenler: İrem Alnıaçık, Ali Seyitoğlu, Berk Pamir, İskender Yurtbaşı, Ali Ekber Diribaş, Yasemin Ertorun, Şebnem Ünaldı, Oğuz Özoğul, Tarkan Koç, Nilay Berktin, Yaman Tümen, Mehmet Dinç, Cem Mürşitpınar

ABD yapımı

MONET TABLOSU TADINDA

Öte yandan yönetmeni Chris Sanders filmi şu sözlerle tanımlamış: “‘Bambi’ gibi erken dönem Disney klasiklerindeki hayvan tasvirlerinden ve Hayao Miyazaki filmlerinin atmosferik ormanlarından ilham aldık. DreamWorks’ün teknolojik gelişmelerinden yararlanarak benzersiz bir animasyon stiline sahip bir film yarattık. Claude Monet’nin çalışmalarıyla hayat bulan Miyazaki ormanı tadını ve havasını yakalamaya çalıştık.”

Çizimleri ve enfes detaylarıyla gözlerimize hitap eden; yer yer mizahi, yer yer de dokunaklı, onca meselesi içinde annelik kavramına da vurgu yapan öyküsüyle kalbimize seslenen ‘Vahşi Robot’, bana kalırsa son zamanların en kayda değer animasyonu. Muhtemelen ‘En İyi Animasyon’ dalında Oscar’ın sahibi olacak. Son olarak şu notu düşmek isterim: Eğer La Fontaine günümüzde yaşasaydı böyle bir masalı onun kaleminden de okuyabilirdik. Velhasıl bu animasyonu kaçırmayın derim.

TANRI’NIN VARLIĞINI SORGULAYAN BİR GERİLİM

İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi’ne bağlı iki genç rahibe Barnes ve Paxton, soğuk, karlı bir kış günü bilgilendirme amacıyla yaşlı bir adamı ziyarete gider. Tatlı dilini kullanarak rahibeleri evine davet eden Reed adlı bu kişi yavaş yavaş tuhaf hareketler sergilemeye başlar ve ortam kaotik bir hal alır.

Scott Beck ve Bryan Woods ikilisinin yazıp yönettiği ‘Sapkın’ (Heretic) izleyicisini önce dinler üzerinden uzun bir teolojik yolculuğa çıkarıyor. Ana karakterlerden Reed, kutsal kitapların birbirlerinden esinlenmiş metinler olduğu iddiasıyla rahibelerin Tanrı’ya, daha doğrusu yaratıcı bir varlığa olan inançlarını tartmalarını istiyor. Film buralarda modern dünyadan din olgusuna adeta bir ateistin gözünden bakıyor ve felsefi açıdan meseleye ilişkin birçok fikri ve düşünceyi tartışma masasına taşıyor. Lakin sonradan iş gerilim sinemasının kanlı sekanslarına göz kırpıyor ve bu aşamalarda hem gereksizce raydan çıkılıyor hem de finale doğru yüksek fikirler yerlerini gerilim filmlerinin klişe reflekslerine bırakıyor ve ‘Sapkın’ ilk yarısı itibariyle yükselttiği çıtayı vasatlık çizgisine düşürüyor.

Reed’i etkileyici bir performansla Hugh Grant’in canlandırdığı yapımda rahibe Barnes’ta Sophie Thatcher’ı, rahibe Paxton’da da Chloe East’i izliyoruz. Bence yer yer dinin dogmalarına da vurgu yapan ‘Sapkın’da entelektüel tatlar taşıyan, derinlikli bir gerilim filmi fırsatı kaçmış ama yine de genel tablo içinde özgün bir çaba diyebilirim.

SAPKIN

◊ Yönetmenler: Scott Beck-Bryan Woods

◊ Oyuncular: Hugh Grant, Sophie Thatcher, Chloe East, Topher Grace, Elle Young, Julie Lynn Mortensen, Haylie Hansen, Elle McKinnon, Anesha Bailey, Hanna Huffman, Stephanie Lavigne

ABD-Kanada ortak yapımı

VE DİĞER SEÇENEKLER 

◊ ‘Baba Beni Güldürsene’ birbirlerini çok sevseler de birlikte vakit geçirmekte zorlanan bir baba ve kızın hikâyesine odaklanıyor. Yönetmenliğini Emrah Aguş’un üstlendiği yapımın kadrosunda Ahmet Kürşat Öçalan, Aylin Akpınar, Ali Semi Sefil, Arven Belen, Kaan Alp Dayi, Ela Şafak gibi isimler var.

◊ Haftanın menüsündeki diğer yapımlar şöyle: ‘Swan Lake’ (Yön: Isabelle Julien), ‘İfritin Mührü’ (Yön: Zülfü Hamit Altın), ‘Çılgın Dersane 5: Updated (Yön: Yasemin Erkul Türkmenli), ‘Yuvadan Uzakta’ (Out of the Nest/Yön: Arturo A. Hernandez), ‘Niko 3: Kuzey Işıklarının Ötesinde’ (Niko 3: Beyond the Northern Lights/Yön: Kari Juusonen-Jorgen Lerdam), ‘Henry Korsanlara Karşı’ (Henry the Blacktail: The Secrets of the Forefathers/Yön: Dean Sham).