Sonuncuyuz, gururluyuz

Düzenleyicilerinin adlarını istekleri üzerine sizlerle paylaşamayacağım ilk Gezgin Korsan yarışmasındaki bu yüksek katılım, internet kullanıcılığının gezi yatçıları arasında çok yaygın olduğunu göstermekle kalmadı, yatçılığın, yarışma hırsı dışında, daha keyifli ve eğlenceli olabileceğini, yelkenin yarış olmadığını da bir kez daha anımsattı.

Ben sportif yarışı ve yarışmayı çok sevmiyorum; itiraf ediyorum. Ortaokul, lise ve üniversite yıllarında yüzme, sutopu ve kros gibi ağır sporları ciddi olarak yapmama rağmen, kazanma hırsım olmadığını, sporun beni yorduğunu ve aslında yorulmaktan hiç hoşlanmadığımı fark ettiğim an, spor yapmayı bıraktım. İyi bir seyirci oldum ama İnönü’de bile çok önemli Beşiktaş maçlarını, kollarım bağlı, sakin bir şekilde seyrettiğim için, bir zamanlar epey takıldığım Kapalı’ya gidip Çarşı’nın gazabını üzerime çekmek istemem. Attığımız gollerde sesimi kısacak kadar bağırdığım görülmüştür ama... Neyse...

KORSAN EYLEM

Kaliforniya tarzı yaşamın okyanus aşıp İstanbul’a gelemediği, kendi kendimize güzel güzel yaşadığımız ve yaptıklarımız nedeniyle suçluluk duymamızın gerektiğini kafamıza kakan içimizdeki Kaliforniyalıların yanık yüzleri ve kaslı karınları ile her yerde karşımıza çıkmadığı, güzel, siyah-beyaz günlerdi 1970’ler. Sporu bırakış da o bırakış; kilolarımın en önemli nedeni bu. Anlayacağınız, herkesi her an suçlu hissettiren Kaliforniya yaşamına kafadan, ciddi ve ideolojik olarak karşıyım.

Gezgin Korsan yarışmasına Sanela teknesinin mürettebatı olarak katılmak üzere Fenerbahçe Setur Marina’ya gittiğimde, derler ya, içimde garip duygular vardı. Yine mi yarışacaktım? Sağıma soluma baktım, ceplerimi karıştırdım, hırsımı aradım bulamadım; yine yokları oynuyordu... Acaba Sanela’nın sahibi Áli San nasıl biriydi? İçimizdeki Kaliforniyalılardan mıydı? Deli gibi bir yarışçı olabilir miydi, kazanma hırsını bir rozet gibi yakasına takmışlardan mıydı? Eğer öyleyse nasıl anlaşacaktık? Ne yapacaktım?

Bugüne dek hep kulüplerin düzenlediği, sonuçları aylar, belki de yıllar geçse de kesinleşemeyen hep "geçici" kalan, protestoların havada uçuştuğu, protestocu ekiplerin ödül törenlerinde birbirlerine pis pis baktığı, önde geldiği iddia edilen yelken sporcularının bile resmi protestolarında rakiplerine küfür etmekten çekinmediği "resmi" yelken yarışları yerine ve sanki Türkiye Yelken Federasyonu’nun tüm yat yarışlarını tekeline alma hevesine inat, denizlerde "korsan" bir eylem yapılıyordu. Korsan tüm eylemler gibi Gezgin Korsan beni heyecanlandırıyordu çünkü Kalamış Koyu denizlerdeki sessiz çoğunluğun sesinin ne kadar çıkacağının ölçüleceği bir arenaya dönüşmüştü.

HAKEM YERİNE E-MAIL

İstanbul Yelken Kulübü’nün Altın Kilit Yarışları ile aynı gün ve benzer rotalarda yapılan Gezgin Korsan’ın başlangıç ve bitiş hatları belliydi ama bir hakem heyeti yoktu, katılanlar bitiş saatlerini e-mail ile Gezgin Korsan’a bildirecek ve sıralama bu beyanlara dayandırılacaktı, protestoya izin yoktu. Beyana inanmayan, karşısındakinden şüphelenmeye dayanan bir toplumsal kültürü yansıtan ve bu nedenle de sürekli söylentiler ve şikayetlerle çalkalanan sportif yelken aleminin tam tersi bir söylemle ortaya çıkanların ne yapabileceklerini merakla bekliyordum.

Saat 10.30 gibi koltuk halatlarını bırakıp, tonozu atıp Sanela ile marinadan ayrılırken, teknede iki kişiydik: Áli San ve ben. Küçük bir ekip; Áli, hırsını rozet yapanlardan değildi belli ki.

Kalamış Koyu tekne doluydu; ben 45-46 tekne saydım. Acaba bu teknelerin ne kadarı Altın Kilit’e katılacaktı; ne kadarı korsan eylem yapacaktı? Altın Kilit’e katılan kaslı tekneler 11’de tazılar gibi kopup gitti. Marina’dan hálá tekneler çıkıyordu. Biri yanaşıp, Gezgin Korsan’a nasıl kayıt olabiliriz, diye sordu ve biz de olmayan yetkimizi kullanıp onları anında kayıt ettik.

Anarşi Kalamış Koyu’na hákim olmuştu. Yarış sonunda bir Sahil Güvenlik helikopterinin Kalamış üzerinde uçmasını buna bağladım açıkçası.

TOP ATIŞIYLA BAŞLADI

Türkiye’de gezi yatçılığının duayenlerinden, Ataköy Marina Yat Kulübü’nün Komodoru Teoman Arsay ve teknesi MAT’ın Gezgin Korsan’ı izlemek için yola çıktığı öğrenildi. Topu yanında değildi ama yarışmayı başlatabilmek için karmaşık bir lojistik operasyonla top MAT’a ulaştırıldı. Doğrusu, yarışı top atışı ile başlatmaktı tabii; çünkü korsan dediğinin kulağı, top sesine alışık olmalı.

Gecikme... Olsun; Kalamış Koyu 11.30 yerine 11.39’da Teoman Arsay’ın topu ateşlemesiyle inledi, korsanlar yarışmaya başladı. Ama tazılar gibi değil; yavaş yavaş ve hatta ağır ağır. Taktik maktik hak getire... Altı metrelik teknelerle 12-13 metrelikler bir arada. Dişler sıkılı değil, gözler göstergelerde değil, ilerde rüzgar aramıyor, eller dümende ve yelken iskotalarında ama asıl parmaklar çalışıyor. Parmaklar deklanşörde ve Efes kutularının açma halkalarında pek aktif!

TAZILAR KORSAN MI OLDU?

Parkur belli; Kınalı’yı iskelede bırakıp etrafından dönüp geri gelmece... O sırada, Altın Kilit’e katılan tazılar ilk turu bitirip korsanların arasına düşünce, durumu bilmeyenler -ki ben onlardan biriyim- "Tazılar da korsan olmuş" demiş olabilirler. Ben dedim. Ama olmamışlar; yarışa devam ettiler.

Seyirde alkol almayan iki kişilik dev bir ekip olarak İstanbul açıklarında rüzgar aramayı sürdürdük. Gayet gevşek ve lákayt, yani kayıtsız bir yelken ekibi olduğumuza karar verdim sevinerek. Varmaktan değil, gitmekten hoşlanıyorduk ikimiz de. Sloganımızı da belirledik ve o slogan bu sayfanın başlığı oldu: "Sonuncuyuz, gururluyuz." Ama, sonuncu olmak için mücadele eden rakiplerimiz de varmış... O nedenle olamadık; yani başlık gerçeği yansıtmıyor. 11.39’da başladığımız yarışı 14.49’da tamamladık ve sondan ikinci olduk. Olsun; o da bir başarı!

HEDEF: TÜRKİYE’DE GEZGİN KORSAN

Sanal organizasyonun sanal alemdeki tartışmaları da geniş oldu.

Etkinliğe katılanlar, fotoğraflarını birbirine gönderip, kaybetme öykülerini paylaştılar.

Yelkencilerin yaygın olarak izlediği tartışma forumlarında, Türkiye’deki gezi yelkencilerini İstanbul’daki bir öncü etkinlikle bir araya getirmeyi hedeflediği anlaşılan bu girişime büyük destek verildi. Marmaris ve Bodrum’dan tartışmaya katılanlar, aynı saatlerde denize çıktıklarını ve Gezgin Korsan’ı bölgelerinde gerçekleştirmek istediklerini belirttiler.

Gezgin Korsan organizatörleri, yıllardır yapılan resmi yarışlardaki katılım ile kıyaslandığında, yalnızca sanal ortamda yapılan davet ile 22 teknenin katılımının büyük bir başarı olduğunu belirtiyor. Bu başarının ardında da, kulüplerin seçkinci duruşunun etkin olduğunu vurguluyorlar.

Gezgin Korsan’ı eşzamanlı olarak tüm Türkiye denizlerinde düzenlemeyi düşünüyorlar.