Bir garip müzik piyasası

Tanınmış tanınmamış birçok ismin çıkardığı albüm ve şarkılar kaotik düzen içerisinden sıyrılıp dinleyicisini bulmak için çetin bir savaş veriyor. Birbirini tetikleyen o kadar çok dinamik var ki yapılan işi geniş kitlelere duyurmanın yollarının formülünü vermek imkansız. 

Bu işte şans faktörü yok değil. Doğru yer ve zaman kimi vasat işi öyle güzel paketleyip vitrine koyuyor ki ‘Bu şarkıdan ne köy olur ne kasaba’ dedikleriniz dillerde marş olmuş şekilde fondaki yerini alıyor. 

Sektörden çok insanın ‘ Artık ne tutar hiç bilmiyoruz.’ dediğini duyuyorum. Her tutan işin ardından çıkan minvallerinin ise benzer başarıların yanından bile geçmediğine şahit oluyoruz. İyi şarkı her zaman yolunu bulur sözü tarih oldu gibi gözüküyor. İstisnaları bir kenara bırakacak olursak yolunu bulan şarkıların çoğunun iyi olduğu tespiti tartışılır hale geldi. 

Eskiden müzik dünyasına girecek yeni isimlere ‘ İşiniz zor. Çok çalışmalısınız.’ diyenler şimdi aynı cümleyi kariyeri olan ünlü şarkıcılar için kurar oldu. Anlayacağınız ortam bir hayli karışık. Yeniler ve eskiler varlık gösterme savaşı verirken arada birçok güzel şarkı ve albüm güme gidiyor. Herkese bu zorlu yolda kolaylıklar.

Karizma yoksa 

Sahne gösterileri artık çoğu popüler müzik şarkıcımızın vazgeçilmezi oldu. Kostümler, dansçılar ve dekorlar konser sırasında söylenecek şarkılar kadar önem teşkil eder hale geldi. Yurt dışı örnekleri şaşalı bir şekilde ortada olunca şarkıcılarımız ‘E biz de yapalım’ heyecanı ile yola koyuldu. 

Bu işi gayet güzel yapan isimler var. Dans edebilen, koreografiyi eksiksiz yapan sahnedeki duruşuna önem veren örnekler yok değil. Örnekler var ama tüm bunları tamamlayan en önemli şey olan karizma bana kalırsa çoğunda yok. 

Sahne üzerinde her şeyi eksiksiz yapmak gün sonunda yetmiyor. Dans etmek, doğru bakış ve enerji olmadıktan sonra çok yavan geliyor. Yapmış olmak için yapıldığı her halinden belli olan bazı şarkıcılarımızın bu halleri ‘ Hiç yapma daha iyi.’ dedirtiyor. 

Karizma başka bir şey. Verilen koreografiye sadık kalınırken bir bakış ve duruş ile sahne üzerinde kişinin kendinden kattığı spontane detaylar işin son cilasını oluşturuyor. O olmayınca sadece verileni robot gibi yapan ruhsuz birisini sahnede izliyorsunuz. 

Sahnede gösteri yapacağım diye yola çıkan şarkıcının bunu gerçekten yapmak istediği için mi yoksa adet yerini bulsun diye mi yaptığını kendisine sorması lazım. Ruhsuz bir gösteri sergilemektense, mikrofon başında en sade şekilde şarkı söylemek daha iyi tercih olur diye düşünüyorum.