Nerden nereye...

Konut, su elektrik, gaz ve diğer yakıtlarda Türkiye genelinde yüzde 0.70 değişim yaşanırken, İzmir’de yüzde 11.23, lokanta ve otellerde ülke genelinde yüzde 0.78, İzmir’de yüzde 2.31. Biraz gariplik var bu işte. İzmir Emlak Komisyoncuları Odası Başkanı Mesut Güleroğlu’nun, "Fiyatlar dipte. Konut satış fiyatı ve kirada artış yok", İzmir Ticaret Odası Meclisi Üyesi ve Yiyecek, İçecek Eğlence Yerleri Grubu Meslek Komitesi Üyesi Cüneyt Altınkapı’ın, "Zam yapmadık, aksine yüzde 50 indirimli menüler servis ediliyor" sözlerine bakarsak ortaya ciddi çelişki çıkıyor.

Bu, ya TUİK’in İzmir’e şakası, ya da zam yapanlar farkında değil. Hangi söylemin gerçeği yansıttığını en iyi hayatın içinde olanlar bilir. Evimin yanında emlakçıyla sohbetlerimizde, durumun hiç iyi olmadığı ortaya çıkıyor. Bu arada, ev sahiplerinin zorda kalmadıkça satış fiyatı ve kirada indirim yapmadığını söylüyor. Yani talepsizlikten kaynaklanan indirim yok. Hangisine inanalım, size kalmış.

Fırsata çevirmek

Şu bir gerçek: İzmir iyi veya kötü yönde kabuk değiştiriyor. Kent istem dışı ve doğal olarak değişiyor. İzmir’in, imajını hatırlayalım, "Ucuz, emekli kenti." Ama enflasyon rakamlarına göre, artık Türkiye’nin en pahalısı. Artık yurdum insanına, İzmir’in pahalı bir kent olduğunu ve göç etmeye değmeyeceğini söylemek gerek. Ayrıca, İstanbul gibi taşı toprağı da altın değil. Malum küresel kriz; işsizlik artıyor. Bunu ulusal gazetelere ilan vererek duyurmalı. Bu yüzden, Türkiye’nin en pahalı kenti olmak iyi mi, kötü mü?

Geriye emekli kenti imajı kaldı. Bu imajı silmek mümkün görünmüyor. 3 milyon 796 bin nüfuslu İzmir’de yaş ortalaması 32. Türkiye ortalaması 28. Nüfusun yüzde 71’i 15-64, yüzde 21’i 0-14 yaş aralığında. Yüzde 8’i ise 65 yaş ve üzeri. Göçse hız kesmedi. Acaba TUİK nüfus konusunda da şaka yapabilir mi?