İlk ayağa kalkmanın dayanılmaz hafifliği!

Ama işlerliği bozduğu halde, 

bazı davranışların değişmediğini görmek 

hayret verici. 

… 

Konuyu toplumsal yaşama, hayata, bireyin anlayış seviyesine yani 

daha derine taşırsak “eğitim” özelinde de 

ele alabiliriz. 

Ki yine de aynı derecede hayret verici. 

… 

Hayatınızda kaç kere, uçaktan inerken sıra ile kalkan ve yürüyen bir topluluk gördünüz? 

Peki kaç kere, tamamen doğaçlama hareket ettikleri halde 

sıkışıklık, aksaklık, belki iç belki dış gerginlik, 

zaman kaybı, 

huzursuzluk 

yaşamayan bir kitle gördünüz? 

… 

Peki, neden bu süreç hiç değişmiyor? 

… 

Hızlıca düşünürsek; 

istisnaları elbette olmakla birlikte muhtemelen herkesin ortalama ve toplumsal yaşam için kabul görecek zeka seviyesinde olduğunu 

varsaymaya ek olarak 

yazılı ve sözlü duyurularla, görevlilerin detaylı açıklamaları ve anlatımları ile 

kuralların yeterli seviyede aktarıldığını 

düşünmek mümkün. 

Hatta, herkes “aman sende” deyip bildiğini ( aslında bilmediğini ) 

yaparken, 

belki de son çare olarak uyarıların tekrarlandığına sıkça şahit 

olmuşsunuzdur. 

… 

Soru aynı; 

peki, neden bu süreç hiç değişmiyor? 

… 

Kural var, 

bilgi farklı yöntemler ile aktarılmış, 

uyarılar yapılmış hatta ortada düzenden sorumlu olduğu düşünülen yetkili gözler var, 

bilginin tekrarı sağlanmış, 

ee algı & zeka seviyesi cepte. 

… 

Hepsi bir araya gelince değişimin başlaması gerekmiyor muydu? 

… 

İş hayatında, kurumlarda, 

belki günlük belki de 

uzun vadeli planlamalarda neden kemikleşmiş çözümlerin 

sözde kaldığının cevabı ile 

uçaklardaki iniş sırası probleminin cevabı aynıdır. 

… 

İlk akla gelen kural koyucunun uygulayıcı gücünü yükseltmesi ve hatta 

sebep & sonuç mekanizmasını işletmesi olur ki 

başka işlev bozuklukları çıkaracağı kesin. 

Yani; görevlileri yetkilendirirsin, ön bilgilendirmeye dayalı olarak ceza mekanizmasını işletirsin ve uymayanı 

bu ceza ile baş başa bırakırsın! 

Uygulama sonucu mümkün, ancak çokça ek sıkıntıyı beraberinde getireceği aşikar. 

… 

Ama olması gereken bambaşka… 

Bağlamı kurmak, konunun iletişimini & temsiliyetini sağlamak, sürekliliği garanti altına almak 

ve tabi ki örnek oluşturup 

bilinçli olarak yönlendirmek. 

Genel toplamda ise kademe kademe kültür değişimini sağlamak. 

… 

İlk ayağa kalkmanın dayanılmaz hafifliğini ve tabi ki sonundaki sıkıntıyı yaşayan topluluğa dönersek konu basit; 

tüm yapılanlara ek olarak 

sebep sonuç ilişkisi kurup neden “düzen” sağlanmalı açıkla ( tehlikeleri, derecesi, önemi ), 

örnek olacak ve konuyu temsil edecek bireyler ( yöneticiler, tanınanlar, medya, sivil toplum ) oluştur, 

konunun arkasındaki temsiliyetin sürekliliğini vurgula, 

uygulama anında duyurunun ötesinde aktif yönlendirme yap. 

Bu kadar… 

… 

İş hayatı mı? 

Kültürü oluşmayan hiçbir konunun sadece kurallar ile ilerlemeyeceğini kabul etme vaktidir. 

Aksi mi? 

Aksi bir durumda sadece kişilerin kendi gündemi elverdiğince ( gelir, kıdem, istek, hayal, hak görme vs ) 

kurallar işleyecektir. 

Çevrenize bir bakın, 

Her alanda ilk ayağa kalkmanın konforunu yaşamaya çalışanlar yok mu?