El yordamıyla...

Gözüm kapalı, hepsi kabulümdür.

Zira Anayasa’nın kötüsü olmaz.

Yeter ki kötü bir Türkçe’yle yazılmasın.

*

Esasen, halk’ın umurunda değil.

Gidin sorun, Kapalıçarşı esnafına, Sultanhamam tüccarına... Gidin sorun manava, bakkala, şoföre... Öğretmen’e, memur’a sorun:

“Yeni Anayasa’dan ne haber” deyin.

Omuzunu silkecektir.

Referanduma sunulacakmış.

Öf... ne büyük laf.

Oylamada görürsünüz. Katılım oranı yüzde 60 olursa, öpün de başınıza koyun.

*

Bizim gazeteci milleti, mangalda kül bırakmıyor.

Ama taslağı okuyan kaç kişi var? Alternatif taslaklar bile çıksa, mukayese edecek olan kaç gazeteci var?

Ama her gün veriştiriyorlar:

- Cumhuriyete tuzak.

- Rejim değişiyor.

Yok yahu... Nereden bildin?

- Kapalı kapılar arkasında Anayasa çalışması yapılıyor.

Hay Allah... Taksim Meydanı’nda yapılmalı, değil mi?

Taa 1924’ten beri kimse kılını kıpırdatmamış... 1961’de, eh, biraz ucundan kenarından geçilmiş, 1982’de ihtilal şartlarına göre bir şablon çizilmiş... Arada da üçbeş madde tıraş edilmiş, hepsi bu...

83 yıl sonra ilk def’a, kısa-öz ve çağa uygun bir Anayasa’ya heveslenilmiş, o da kabahat oluyor.

*

Ne yapmalı?

Kime sormalı?

Nereden icazet almalı?

Sonra da kime ve nasıl beğendirmeli?

Vallahi ömür törpüsü.

Böyle bir angarya ile uğraşacak hocalara -başta Prof. Özbudun olmak üzere- Allah yardım etsin... Omuzlarına vurulan yük bile bence suçtur. Çünkü mevcut Anayasa’ya göre angarya yasaktır.