Bayramlık 

Kutlamalarım bitsin, sonra da bu otoyolları, köprüleri, havalimanlarını, bu güzelim turistik bölgeleri, bu zevkli mimariyle süslü tesisleri ve ülkeyi cennete çeviren her bir taşı toprağı bize armağan etmiş olan yılmaz Türk iradesi’ne minnet ve şükranlarımı sunacağım.  

Her bayramda saygıyla andığım gibi. 

* 

Düşünüyorum.  

Bunlar olmasaydı biz ne yapardık? 

Nerede o eski bayramlar diye oturup sadece nostaljiye mi dalardık? 

O da güzeldi. 

Ama yetersizdi. 

Şimdi isteyen yine öyle yapar, isteyen Türkiye’nin tadını çıkarır. 

İsteyen de ikisini birden yaşar. 

- Her keseye uygun. 

Allah razı olsun. 

* 

Ya yabancılara ne dersiniz? 

Türkiye’ye bir gelen, bir daha başka yerde tatil yapmıyor.  

Yeter ki bir kere gelsin. 

Saat farkı, ulaşım kolaylığı, iklim, coğrafi ve tarihi hazineler, müzik, mutfak, güneş, toprak, deniz...  

Ve güleryüzlü, misafirperver insanlar. 

Daha ne olsun? 

* 

İstanbul boşalmış. 

İster boşalsın, ister dolsun. 

İstanbul’un derdi büyük: 

Çünkü şehirlerimizin içinde en bakımsızı, en kirlisi, en zahmetlisi, en derbederi, en pahalısı, çünkü en utanmazı İstanbul kaldı. 

Balık baştan kokar. 

Mart çabuk gelse diyorum. 

Not: 

İsveç’le bir zirve daha mı yapacakmışız? 

Ne zirvesi Allah aşkına? 

Bu İsveç hiç laf anlamaz mı? 

Kaçtır diyoruz ki ona: 

- Teröristlerle ilişkini kes, NATO’ya ondan sonra heveslen. 

On zirve daha yapsak, diyeceğimiz yine budur. 

Fakat kafa almıyor. 

Nato kafa nato mermer.