Evlenmek ya da evlenmemek işte bütün mesele bu!

Bekar olmanın da evlenmenin de iyi yanları var aslında...

Neden evlenmek isteriz?
Ev kiraları çok yüksek, koca bulmak ev arkadaşı bulmaktan daha kolay.
Bütün arkadaşların evlendi, ilk çocuklarını doğurdu. Lisenin en kaşar kızının bile, gelinlikli Facebook profil fotoğrafı var.
Düğünlerde millete taktığın altınlarla kendine kuyumcu dükkânı açarmışsın.
Son gittiğin iki düğünde sarhoş olup pistin önce tozunu attırdın, seni zorla yerine oturttular, bu kez masada sızdın.
Kedine köpeğine öyle bir bağlandın ki “Çocuğu olanları artık iyi anlıyorum” diye diye hayvanı öpmelere doyamadın.
Şimdi çocuk istemiyorum ama ya ilerde istersem, ya çocuğumun üniversiteden sonrasını göremezsem, ya onu gencecik yaşta yalnız bırakırsam...
“Bağlanmaktan korkuyorum, birine ait olma düşüncesi bana göre değil. Seni üzüyorum, inan sorun benim” diyen eski sevgilinin yüzünde güller açarak evlenmesi.
Gece dışarı çıkmak için önce hafta sonlarını bekliyordun, şimdiyse sadece yaz tatillerinde çıkıyorsun.
Neden istemeyiz?
Çünkü bekâr hayatı çok eğlenceli.
Kıllı böğürlü bir adam, yaptığın makarnayı sevecek diye uğraşmak zorunda değilsin.
Kimsenin ailesiyle tanışmak, onları sevmek zorunda değilsin.
Çocuklar uzaktan daha güzel seviliyor.
“İlişkimiz monotonlaştı” diye otel otel gezmek zorunda da değilsin.
Bir şeye karar vermeden önce evde duran adamı da düşünmek zorunda değilsin. Sen teksin!
Evli arkadaşların eninde sonunda sana imrenecekler, doğum sonrası kilolardan bahsetmemi ister misin?
Çok kırıldın, çok yıprandın bi de bunun üstüne toplum senden evlenmeni bekliyor diye, seni daha da üzecek bir olaya adım atmak zorunda değilsin.
Aynı anda kalkma, aynı anda uyuma, aynı anda televizyon izleme yani başka birine dönüşmeye hazır değilsin.
Daha kariyerine yeni adım atmaya başladın, ne çocuğu Allah aşkına?
Kendi akrabalarından kaçarken, akrabalar ikiye katlanacak.
Bir gün belki seni de anlar annen. Yaşamı paylaşacağın adamı zorunluluktan değil, sevdiğin için hayatına alacağını düşünüp, senin gibi o da bekler, bekler, bekler...