Sinemamızda din açılımı

Din meseleleri daha bir önemsenir, dolayısıyla da merak edilir, konuşulur ve tartışılır oldu.
Sinema denen şey hayatın perdeye yansıması olduğuna göre son zamanlarda din odaklı filmlerin sayısının artmasına da şaşmamak gerek.
Amerika Vietnam’a giriyor, yıllar sonra sinemada Platoon, Apocalypse Now, Good Morning Vietnam izliyorsak, 11 Eylül yıllar sonra World Trade Center, United 93 ile perdeye geliyorsa, Amerika’nın Irak’ı işgalinden sonra Irak’a giden askerlerin psikolojisini anlatan The Hurt Locker Oscar alıyorsa, ardından Irak’ta dönen dolapları anlatan The Green Zone’u izliyorsak, bizde de din ve iktidar bu kadar gündemde iken İmam Hatip mezunu bir gencin yaşadıklarını anlatan The Imam, dini bütün bir adamın saflığının bozulmasını anlatan Takva, bir imamla rahibenin aşkını anlatan Uzak ıhtimal, Kuran’da geçen ayetlerden yola çıkarak Kıyamet’i resmeden Dabbe, dinde cemaat ruhunu anlatan ve Fethullah Gülen’in hayatından esinlendiği söylenen Eşrefpaşalılar, türban meselesini ele alan Büşra gibi filmlerin vizyona girmesine de şaşırmayacağız.
İzleyip göreceğiz, anlamaya, aydınlanmaya çalışacağız.
Din konulu filmler furyasının son örneği yarın vizyona girecek olan Takiye.
Hollandalı Ben Verbong’un yönettiği Alman-Türk ortak yapımı bu film, inançları sömürülerek paraları çarpılan ve mağdur olan Müslüman Türkler’in dramını anlatıyor.
Filmdeki şirketin adı JİMPA, akla tabii ki hemen JETPA’yı getiriyor. Camilerde, Müslüman halk arasında konuşlanıp, faizsiz kazanç diye az ailenin başını yakmamışlardı. Eski dosyaları açan Takiye, Hollywood sinemasını hatırlatan çekimleri ve dinle gelen istismarı anlatan cesur söylemleriyle de dikkat çekiyor.
Takiye ve ondan önce saydığım tüm filmlere bakıyorum da, sanırım AK Parti dönemindeki en büyük açılımlardan biri de dinin olumlu yanları kadar din kisvesi altında yapılan sömürülerin konuşulmasını, masaya yatırılmasını sağlamak olmuş.
Tartışmaya açmak, açığa vurmak her zaman için gizlemekten, yok gibi davranmaktan, sakınmaktan iyidir.
Diğer açılımları bilemem ama ben sinemamızdaki bu din açılımını destekliyorum.

Yeni Robert de Niro

Alman sinema yazarı Claudius Seidl, onun için Almanya’nın Robert de Niro’su diyor.
Bu, eminim fiziksel benzerlik kadar oyunculuğuyla da ilgili.
Yarın vizyona girecek olan Takiye’nin başrolündeki Erhan Emre’den söz ediyorum. Gerçekten de iyi oynuyor, kendini role veriyor, sahne sektirmiyor.
Erhan Emre, Berlin’de doğup büyümüş. Aslında Almanya’da bayağı ünlü, orada rol aldığı film sayısı 20’nin üzerinde.
Türkiye’deki çalışma çizgisi ise Almanya kadar uzun değil. Hatırlayanlar vardır, Tatlı Aşkım adlı dizide rol almış ama bu macerası uzun soluklu olmamıştı.
Ama Erhan’ın asıl mesleği oyunculuk değil, yapımcılık.
Almanya’da 4 yıl boyunca film yapımcılığı okumuş. (Türkiye’deki üniversitelerde böyle bir bölüm henüz bulunmuyor.)
Bundan sonrasında Türkiye’de çekilecek uluslararası iki önemli filmin yapımcılığını üstleneceğini söyledi.
Bu filmlerdeki başrolleri duyunca benim gözler fal taşı gibi açıldı. Erhan’a söz verdiğim için henüz yazmıyorum ama açıklama zamanı gelip de buraya yazdığımda siz de bu filmler ve başrollerdeki Hollwyood starları için heyecanlanacaksınız.
Erhan, bu iki filmde sadece yapımcı olarak yer alacağını söyledi. Buna hem üzüldüm hem de sevindim.
4 yıl okulunu okuduğu bir işi yapması güzel ama başarılı ve yetenekli olduğu oyunculuğu bir kenara bırakması da olmaz.
Yapabiliyorsa hem yapımcılığı hem de oyunculuğu aynı anda götürmeli.

Emek’e adanan Emek Ödülü

Anadolu Üniversitesi 12. Uluslararası Eskişehir Film Festivali’nde Sinemaya Emek Ödülleri, Türkiye’de kısa film denilince akla gelen ilk isimlerden olan Hilmi Etikan ve mesleğe ömrünü adamış sinema yazarlarından, en çok başvurduğumuz sinema sitelerinden biri olan sadibey.com’un yaratıcısı, hepimizin sevgilisi Sadi Çilingir’e verildi.
Sadi Çilingir aldığı Emek Ödülü’nü, yıkılma aşamasında tartışmaların odak noktası olan Emek Sineması’na adadığını açıkladı. Sen çok yaşa Sadi Abi’cim, seni hem aldığın ödül hem de Emek’e olan vefandan ötürü yürekten kutluyorum.