Hata yapma özgürlüğünü elinden aldığımı biliyorum. Ama ne yapayım ben bir ahtapot kadınım ve ahtapot kadının çocuğu olarak yaşamak gerçekten zor.
e zaman Nehir bir seçim yapsa ve ben o seçimi onaylamasam hemen kafasını karıştırıyorum. Yanlış yaptığımı biliyorum. Zaten o da bundan şikáyetçi... Ama onun gönlünü "Sen daha küçüksün. Büyüyene kadar annelerin seçim konusunda destek olmaları normaldir" diye alıyorum. Ama bu huyumdan vazgeçmek zorundayım. Sorumluluğu, kontrolü zaman zaman Nehir’e bırakmam gerekiyor. Kendimi her an kollarıyla avını yakalamaya hazır ahtapotlara benzetiyorum. Aslında bu benzetmede NLP uzmanı Cengiz Eren’in Milliyet Cumartesi ekinde ’ahtapot kadınlar’ üzerine yazdığı yazı da etkili oldu.
Cengiz Eren, ahtapot kadınların özelliklerini şöyle sıralıyordu: "Ahtapot kadınlar iyi bir eğitim almış veya almamış olabilirler ama çevresi ile iletişimi diğerlerine göre çok daha güçlüdür. Kendi işinde, bir kurumda çalışabilir veya ev kadını olarak hayatı yönetebilirler. Eşi, çocukları veya dostları bir sorun yaşadığında ahtapot kollar devreye girer. Sorunların kolaylıkla çözülmesi ile bu kişiye duyulan hayranlık biraz daha artacaktır. Ancak yakın çevresindeki insanlar sorunlarını kendileri çözemedikleri için hiçbir şey yapamaz hale gelebilirler. Kararlar ahtapot kadına bırakılır veya onaylatılır, her an ve her yerde kontrol kabul edilir. Çok izleyen, kontrol eden ve yorulan ahtapot kadın her işi kendisinin yaptığını ifade etmeye başlayabilir bir müddet sonra. İyi niyetle başlayan süreç sonunda ailenin her ferdi için acı verir hale dönüşecektir. Çevrenize bu gözle bir bakın, sayılarının hiç de az olmadığını göreceksiniz. Ya siz bir ahtapot kadın mısınız? Ya da bir ahtapot kadın yönetiminde misiniz?"
Kontrolü ona bırakmıyorum
Bu yazıda en az üç dört madde bana uyuyor. Sorun olduğunu fark ettiğim anda bir ahtapot gibi kollarım harekete geçiyor. Koruyucu anne-babalık, çocuğun bağımsızlık ve sorumluluk hissetmesini engelliyor. Oysa çoğu kez çocuklarımıza iyi niyetle yaklaştığımızı düşünerek onlar için her şeyi yapmamız gerektiğine inanıyoruz. Yemeğinden giyimine, ev ödevlerinden hobi ve arkadaş seçimlerine kadar, çocuk adına her şeye karar veriyoruz. Çünkü benim gibi ahtapot ebeveynlere göre çocuklarımızın davranışları kendi anne babalığımızın yeterliliğini yansıtıyor. Fakat çocuklarımızı bütün sonuçlardan koruduğumuz için onların öz güvenlerini ve bağımsızlıklarını yok edebilme riskini göz ardı ediyoruz.
Bir taraftan kızımın iradeli olmasını isterken diğer taraftan buna uygun davranmıyorum. Oysa irade eğitimi her yaşta olmalı. İrade eğitiminde temel strateji, çocuğun tek başına verebileceği temel bir takım kararları ona bırakmaktır. Yeni yılla birlikte bu konuda net kararlar aldım. "Nereye gittiğini gerçekten bilen insana, dünya kenara çekilir" cümlesini buzdolabının kapağına asıp, ahtapot kollarımı gevşeteceğim.
Sorumluluk sahibi çocuklar için bunları yapın
Çocuğunuz sizinle işbirliği yapsa da yapmasa da koşulsuz sevgi ve onay gösterin.
Çocuğunuzun size bağımlı olduğunu düşünüyorsanız koruyucu tutumunuzu değiştirin.
Sürekli sorumsuz davranan çocuklar anne babaları tarafından sorumlu davranmalarına izin verilmeyen çocuklardır.
Çocuğunuzun kendi davranışlarının sorumluluğunu almasına fırsat verin.
Ev ile ilgili sorumlulukları çocuklarınız arasında paylaştırırken adil olun.
Çocuğunuzun yaptığı yanlış seçimlerin (hayatını tehlikeye atmadıkça) sonuçlarını yaşamasına izin verin ki onlardan bazı dersler çıkarabilsin.
Çocuğunuza yardım edeyim derken, onun sorumluluğunun gelişmesini engelleyebileceğinizi unutmayın.
Çocuğunuza uygun model oluşturun. Çünkü sorumluluk kazandırmak istediğiniz halde sizin sorumluluklarınızı yerine getirmemeniz onu olumsuz etkileyecektir.