Türkiye başka seçeneğin yok

Rusya, Boğazlar’dan geçip müttefiki Beşar Esad’ın yardımına koşuyor. Uçakları Türk hava sahasını deliyor, Moskova bilmeze yatıyor.

‘Rusya, Türkiye gibi bir dostunu kaybederse çok şey kaybeder’ diye Moskova’ya sitem edecek oluyoruz.

Bu defa Hazar Denizi’nden güdümlü füzelerini Suriye’ye sallıyor. Hem de İran ve Irak üzerinden transit geçerek...

IŞİD’i vurduğunu iddia ediyor, ama hedefte daha çok Batı’nın Türkiye’nin arka çıktığı muhalif gruplar bulunuyor.

ABD cephesinde de işler umut verici değil... Washington, Ankara ile birlikte yürüttüğü ılımlı Suriyeli muhaliflere yönelik eğit-donat programını askıya alıyor... IŞİD ile mücadelede yeni müttefiki olarak ise Suriyeli Kürtler öne çıkıyor.

*

BELLİ ki, Ortadoğu’da işler daha da sarpa saracak.

Rusya’nın Suriye’deki müdahalesi karşısında Esad’ın devrilmesini isteyenler de sahadaki kendi güçlerini silahlandırarak karşı hamlede bulunacak.

Ve yine siviller kaçacak, yine Türkiye sınırına yığılacaklar ve başından bu yana ‘açık kapı’ politikası uygulayan bu komşu ülke yine mağdurlara sahip çıkmaya çalışacak.

ABD’nin ise şu an Suriye’deki Rusya karşısında eli pek kuvvetli değil. ABD basınında öne çıkan görüşlerden biri Washington’ın şimdilik Suriye’de Rusya’ya karşı tutumunun bekle ve gör olacağı şeklinde.

*

BELLİ ki, Avrupa da kendi derdinde...

Türkiye’yi, Ege’yi aşıp kapılarına dayanan mültecilerle baş edecek formül arayışı içinde...

Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın geçen hafta başında Brüksel’e yaptığı ziyarette Avrupa Birliği üst düzeyi tarafından büyük bir ilgiyle ağırlanmasının sebebi de bu.

Mültecilerin bir kısmını Türkiye’ye geri yollamak, yeni gelecek olanları da Türkiye’de tutmak. Buna karşılık Türkiye’nin AB sürecinde ve vizesiz AB konusunda iyilikler düşünülebilirmiş...

Görülen o ki, AB’de de Suriye’de savaşın nasıl bitirilebileceğine dair ciddi bir çaba mevcut değil.

NATO’ya gelince. Retorik açıklamalar. Suriye savaşının kıvılcımları Türkiye’yi tehdit ederken Patriot füzelerini bile çekecek kadar bir dayanışma söz konusu...

*

BELLİ ki, Ankara’nın Suriye’de attığı yanlış adımlar Türkiye’yi epey zorlamaya başladı.

Esad yönetimi ile muhalifler arasındaki iç savaşın yarattığı yeni oluşumlar, devlet gibi davranan terör örgütleri, yabancı örgütlerin istihbarat faaliyetleri, bölgenin paylaşım kavgası Türkiye’ye istikrarsızlık ve belirsizlik ihraç ediyor.

İşte bu puslu havadır ki, ülkeyi saldırılara açık hale getiriyor. Savaşa karşı çıkmak için toplanan insanlar bombalara kurban gidiyor, barış pankartları kana bulanıyor.

Ve öte yanda arkası kesilmeyen şehit haberleri.

*

BELLİ ki Türkiye’de bir şeyler ters gidiyor.

Türk, Kürt diye ayrışıyoruz. Laik, İslamcı diye kamplaşıyoruz.

21’nci yüzyılın yeni zorluklarını akıl erdireceğimize, pozitif bilime yatırım yapacağımıza...

İlk kez bir Türk’ün bilim dalında Nobel almasına bile hakkıyla sevinemiyoruz. Oysa hepimize ders olacak bir cümle kuruyor Prof. Aziz Sancar. “Ben bu ödülümü memleketime ve Cumhuriyet devrinin başlattığı eğitime borçluyum” diyor.

Cumhuriyet değerleri...

Türkiye, bu değerler sayesinde yüzünü Batı’ya dönüp Ortadoğu’nun kardeş kavgalarından uzak durabildi.

Cumhuriyet sayesinde, zaman zaman sekteye uğrasa da demokrasi, insan hakları, temel haklarda ilerleyebildi.

Ve bu sayede kalkınmanın, ekonomik gelişmenin yolu açıldı.

Ve bu sayede İslam ile demokrasinin, laiklik şartıyla bir arada olabileceğini gösterdi.

*

BELLİ ki, zor bir sınavdan geçiyoruz.

Belli ki, ülkeyle ilgili başka hesapları olanlar var.

Ama bu ülkenin sessiz çoğunluğunun da bir hesabı olduğunu unutmayın.

Türkiye’nin geleceğine sahip çıkmak.

Dayanışma ve birlik içinde... Zorluklara birlikte göğüs gererek... Provokasyonlara gelmeyerek... Kışkırtanları dışlayarak...

Bu krizi aşacağız. Çünkü çocuklarımıza bunu borçluyuz.