Türkçe pop neden kızgın

Neden son 10 yılda, bu ülkedeki çoğu Türk pop şarkısının ana teması ‘sana gününü göstericem’?

Hatta ‘seni mahvedicem, zaten kahrol, ne halin varsa gör, beterin beteri ol e mi’ tonunda?
Aşk hayatları berbat mı? Kalp kırıklıkları düşmanlığa mı sebebiyet vermiş? Şimdi artık bir tuvalet kağıdı kadar değeri olmayan bu insan, geçmişte sevilen insan değil miydi?
O çok kötü bir şey yapmış. Aldatmış. Gitmiş. Başkalarıyla olmuş, fıstık gibi de yaşıyor, hatta nispet mi yapıyor? Son yıllarda bu konuya taktım ben. Milletçe bu şarkılarda kopmamızın, avaz avaz söylememizin bir sebebi olmalı. Çünkü bu bize has. Dinlediğim İngilizce popta, böyle bir trend görmüyorum. Burada bütün o batasıcalar!
Şarkılara yakıştıramıyorum belki de ben, bu eli belinde azarlayan insanı. Eli maşalıyı. Bütün derdi ayar vermek olan bir kadın mesela, bana aşkı biliyor gibi gelmiyor.
Öcünü alan, acımasızca eski sevgiliyi yerle bir eden biri, gerçekten bir vakit sevmiş olabilir mi? Belki de büyüdüm ben. Öfkeyi unuttum belki...
Ama yok o da değil, ben yirmi yaşındayken de, çok üzgünken de, kırgınken de, hep aşkımı söyledim ilk. Hiç ‘ben seni var ya...’ diye şarkı yazmadım. Birini aşağılayan şarkılar dinlemedim de, dinletmedim de.
Whitney Houston da söylemezdi. ‘You are still my man, nothing can change it’ derdi. (Hâlâ erkeğimsin, hiçbir şey bunu değiştirmez.) Güçlü kadın, ağız dolusu hakareti sıralayan kadın değil benim gözümde.
Duygusunu, kırgınlığını, neşesini, aşkını apaçık, çırılçıplak anlatabilen.
İyi ki, Kalben’in albümü çıktı bu hafta. O onlardan değil. Hatta ‘ben olsam bakmam bana, bir çorba bile yapmam bana’ diyor. Hiç duymamıştım böylesini.
Ben de, ‘gel de bir çorba yap bana’ demiştim. ‘Değmezsin’ yerine, ‘değmem bazen’, ‘gel ya, değerim bazen’ demişiz biz. Kalp kalbe karşı. Çok beğendim bütün şarkılarını, bütün sözlerini, “Haydi Söyle”yi yorumlayışını, o şarkıyı seçmesini, en çok da sesini.
Güzel ruhlu Kalben, kanatlan ve uç, bize başka bir ruh halinin mümkün olduğunu göster.