19 Mayıs neden her koşulda kutlanır?

HIRÇIN bir lâciverdin hoyratlığında, o iskelenin “vefâsı” kutlanır evvelâ...
Bayram dediğin, bir geminin bacasında “duman”dır!
“Aslı, esası, derûnu ateştir”; o “ateş” kutlanır...
“Dağların başını almış”a inat, sarı saçlı “güneş” kutlanır...

Bir ”irade”dir çünkü...
Her koşulda “o tercih ve kararlılığın” devam ettiğini anlatmak için kutlanır.
“Sonsuz bir koşu”dur; “durmak ve yorulmak bilmez” olmayı tarif içi kutlanır.
“Başlangıç”tır; “dönüşü olmayan bir ileri”yi vurgulamak için kutlanır.

Mevsimlerden “bahar”dır her dem; tomurcuktur, çiçektir...
Kiraz mevsimidir, gül ayıdır; meyveye dönme “umudunu korumak” için kutlanır.

Bayrağa “rüzgâr”dır; “Ayına yıldızına kurban olun” demek için kutlanır.

Devrimdir; “akan bir gümüş dere”dir.
Parlaktır, ışıktır, gölgelenmez; aydınlıktır!
“Daha sonrakinden de sonra, en sonunda...”
Önüne kattığını, elbet “savurur bir gün” diye kutlanır.

“Yasak savma” değildir; “ahvâl-i âdiye” hiç değil!
“Bahanesiz”dir; ölülerin şefaati, dirilerin duası ile kutlanır.

“Matem” de içindedir; “düğün” de...
Uğrunda feda edilenlerin hikmeti bilindiği için kutlanır.
Bu kadarını bile idrak edemeyenler, “anlasın” diye kutlanır.

“Bayram”dır; hamdedilir!
“Kin ve nefretten âzade”dir; “kıymetini bilenler” tadını çıkartsın diye kutlanır.

Nihayet...
Bu yer kürede, gölgesinden ve halkından korkan kim varsa, onlar için; “ibret-i âlem” için kutlanır.

“Teklifsiz”dir...
Nasıl şimdiye kadar kimseden izin alınmadıysa kutlanmak için, yine aynı “serbest” halimizle kutlandığı bilinsin diye kutlanır.

“Efelenme”dir; onun için bizdendir...
Onun için kutlanır!