Tatilden siğillerle dönmeyin

Tıbbi adı verruka vulgaris olan siğiller ayrıca, ortak kullanılan banyo, hamam, kaplıca gibi ıslak ve sıcak ortamlardan ve yine ortak kullanılan havlu, bornoz, terliklerden bulaşabiliyor. Özellikle ayak tabanına yerleşenler zor iyileşiyor. Siğiller, çocuk ve gençlerde daha sık görülüyor.

Siğiller aslında iyi huylu deri kabartıları. Ama ortak kullanılan alan ve eşyalar aracalığıyla kolayca bulaşabiliyor. Cilt Hastalıkları Uzmanı Dr. Tuğba Yüzüak Türe’nin verdiği bilgiye göre, hastalık, derinin üst tabakasına ve mukozalara yerleşen HPV (human papilloma virus) enfeksiyonuna bağlı çıkıyor. Her 100 kişiden 10’u siğille karşılaşıyor. Virüsle enfekte olduktan 2-9 ay arasında gözle görülür belirtiler çıkıyor. Bazen süre daha da uzayabiliyor.

AYAK TABANINDA DERİNE GİDEBİLİR

Ayak tabanı siğilleri, diğer siğillere göre daha kalın ve çok sayıda olabiliyor. Lezyonlar birleşerek mozaik siğiller oluşturabiliyor. Görünümleri tek veya çoklu, üzerlerinde küçük siyah noktalar bulunan, yüzeyi pürüzlü hemen hemen deri ile aynı seviyede kalınlaşmalar şeklinde. Vücut ağırlığının etkisiyle deri yüzeyinden kabaramazlar ve derine doğru ilerlerler. Bu nedenle de ağrı yapar. Derin yerleşimli olduklarından tedavisi diğerlerine göre daha güç. Ayak tabanının aşırı terlemesi, sürekli nemli ortamda bulunması da tedaviyi güçleştirir.
Ayak tabanındaki siğiller ağrı yapması, yüzeyinin kalınlaşması sebebiyle nasırlarla sıkça karışır. Özellikle çocuklarda nasır şüphesi varsa mutlaka çok yayılmadan hekime başvurmak gerekir.

YÜZDEKİLER GÜNEŞ LEKESİ SANILIYOR

Düz siğiller, genellikle deri renginde veya hafif kahverengimsi, üzeri düz, deriden çok hafif kabarık, zor fark edilen çok sayıda, oldukça küçük kabarıklıklar şeklindedir. Genellikle yüz ve boyun ve göğüs bölgesine yerleşirler. Genital bölgede de görülebilir. Bazen ellerde ve bacaklarda da görülebilir. Bazen benlerle karıştırılıyor. Yüzdeki düz siğillerse güneş lekeleriyle karışabiliyor.
Siğillerin tedavisinde kullanılan yöntemler virüsün yerleştiği dokunun yıkımına yönelik fiziksel ve kimyasal uygulamalar. Çeşitli kimyasal solüsyonlar, elektrokoterizasyon, krioterapi (sıvı nitrojen) uygulamaları en sık kullanılanlar.

TIRNAK YEME ALIŞKANLIĞI OLANLAR RİSK ALTINDA

Siğil tüm deri ve mukozalarda çıkabiliyor. Görüldüğü bölge ve klinik HPV tipine bağlı değişebiliyor. En yaygın tipi “verruka vulgaris”. Sıklıkla ellerde, tırnak etrafında, kollarda, bacaklarda görülmekle birlikte vücudun herhangi bir bölgesine yerleşebilir. Görünümleri kabarık, düz veya saplı olabilir. Genellikle deri renginde. Yüzeyi pürüzlü veya düzdür olabilir. Ayrıca dokunulduğunda kabalaşma hissi verir. Tırnak yeme alışkanlığı olanlarda tırnak etrafının yanı sıra dil ve ağızda da görülebilir. Özellikle ellerinde siğilleri olan anneler çocuklarının altını temizlerken dikkatli olmalı. Makat ve genital bölgeye siğilleri bulaştırabilirler.

BAĞIŞIKLIK SİSTEMİNİZ ZAYIFSA DİKKAT EDİN

Enfeksiyonun vücuda girişi ve siğil oluşumu için kolaylaştırıcı faktörlerden sözetmek mümkün. Deri bütünlüğünün bozulması (küçük yara ve kesikler, tırnak yeme alışkanlığı) virüs için giriş kapısı oluşturur. Kişinin bağışıklık sisteminin bozulması (kansızlık, beslenme bozuklukları, kontrolsüz diyetler, aşırı yorgunluk, stres, düzensiz uyku), bağışıklığı baskılayan hastalık veya ilaç alımı, alerjik kişilerde, çok eşlilerde (genital siğillerde) bulaşma riskini yükseltir.