Melike Birgölge

Şiirler, hüzün ve sonbahar öksüz kaldı O gittiğinden beri.

Yedi yıl olmuş kelimeler, cümleler öksüz kalalı.

Aşkı, hüznü, ayrılığı anlatan şiirler deyince akla gelen ilk isimlerden biri olan O’nun aramızdan ayrılışının yedinci yılı 11 Ekim 2012!

Daha dün gibi oysa!

11 Ekim 2005.

Şiirleri anımsatan bir sonbahar günü…

Güneşin yüzünü sakladığı bir güne uyandığımız sabahın öğlene uzanan dakikaları…

Yazı yazmaya ara verip, ofisin penceresinden dışarı baktığımda önce gri İstanbul’u gördüm.

Sonra da cama vuran yağmur damlalarını…

Güzele güzel, der misiniz, güzel sizin olmayınca? Yoksa Âşık Veysel'in “Güzelliğin on par'etmez. Bu bendeki aşk olmasa” dizelerinde dediği gibi midir, güzelliğin aklınızdaki ve gözlerinizdeki tanımı?

Kadınların zaman ve para harcadığı…

Erkeklerin ise aklını başından aldığı…

Uğruna bir saniye bile düşünmeden peşinden gittikleri…
 
Ama güzellikte erirken farkında olmadan bittikleri…
 
Neden bu kadar önemlidir onların gözünde?

Sizin adınız ne?

Ali, Ayşe, Mehmet, Can, Serdar…

Doğduğunuzda anne-babanızın koyduğu; arkadaşlarınızın, çevrenizdekilerin bildiği adınız değil sorduğum. 

Diğer adınız…

Nasıl yani?

Sizin bir adınız daha var desem…

Herkesin bildiğinden başka bir adınız daha…

Ne mi o?

Başarı adınız!

Daha güzel… Daha başarılı… Daha zengin olmak… Bunlar ne kadar da cezbeder birçok kişiyi. Nasıl da alır insanın aklını.

Tabii ki öyle olmalı; ama insanın elindekileri doğrultusunda…

 

Olmayacak şeyleri yaparak, kendini olduğundan farklı göstererek değil ya da olmayan bir şeyi öyleymiş gibi sunarak değil.

 

İnsan neden olduğundan farklı ya da başka biriymiş gibi görünmek ister?

 

Karşısındaki, kendini olduğundan daha iyi görsün, daha farklı düşünsün…

 

Tanrı’nın verdiği canı almak! Hangi akla sığıyor bu? Ve hangi hakla? Üstelik sebebi de yok, bu yaşamlara son vermelerinin. Bu kadar duyarsız olamaz bunu yapan insanlar. Bu belki de son şansımız. Bir şeyler yapmamız gerekiyor. Bizlere bir şey olsa, onlar emin olun, koşa koşa gelirlerdi. Sesimiz havada kaybolup gitmesin. Lütfen!

30 bin insan imzaları ile ‘Hayır’ diyor.

42 sanatçı ve 33 Sivil Toplum Kuruluşu (STK) aylardır uğraşıyor.

Meclise sunuluyor ama kimse dinlemiyor.

Bunun yerine sokaktaki tüm hayvanların toplatılması için ellerinden geleni yapıyorlar.

Onları ölüm kamplarına kapatacaklar.

Kısırlaştıracaklar.

Hangi doğal yaşamda böyle bir adalet var?

Onların da sokakta koşmaya, yeşillikler içinde oynamaya hakları var.

Koza toplamak… Öyle bir zamanlamaya denk geldi ki… Filmlerle yaşam muhakemesi yapmak, hayatı sağaltmak… Nasıl da iyi geldi. Bu yoğunluk ve yorgunluğun arasında ruhumu nefes alması için kozanın ortasına bırakırken gözlerimi de görsel ziyafetle doyurmak… Dedim ya zamanlama iyi oldu. Hem yeni çıkmak üzere baskıya girecek olan kitabımın mizanpajı için son düzenlemeler, okumalar, diğer yandan köşe yazıları yaz, röportajlara soru çıkar, onları deşifre et. Bunları 3 gün içinde bitir, sonra 1 saat içinde bavul hazırla ve yola düş. Kozaları toplamaya uç!

Böyle başladı her şey.

 

Sabahın erken saatlerine kadar mizanpaj için taslağı son kez okuduktan sonra birkaç saatlik uyku akabinde, birkaç parça giysi bavula atarak…

 

Kendime geldiğimde kozaların merkezindeydim ve aynı zamanda da memleketimde…

 

Doğup büyüdüğüm şehirde…

 

19. Adana Altın Koza Film Festivali’nde Jüri Başkanı olan yönetmen Ferzan Özpetek, festivale ayrıca ‘Şahane Misafir’ olarak katıldı.

Sicilyalı Pietro’nun (Elio Germano) oyuncu olmak için Roma’ya gelişiyle başından geçen ilginç olayların konu edildiği ve geçtiğimiz yıl İtalya’da birçok ödül alan, son olarak da Moskova Uluslararası Film Festivali’nde ‘Büyük Seyirci Ödülü’ne layık görülen Ferzan Özpetek’in 9. filmi ‘Şahane Misafir’ Adana’da ‘Altın Koza Film Festivali’ kapsamında izleyicilerle buluştu.

Hayaller - hayaletler!

Cem Yılmaz’ın da rol aldığı, Sezen Aksu’nun ve Pasquale Catalono’nun da, müziklerde imzasının bulunduğu filmde ilginç sahneler var. İnsanların yaşadığı hayaller ve hayaletler…

Gerçek bir olay!

Film sonunda konuştuğumuz Ferzan Özpetek, filmin konusuyla ilgili olarak bir arkadaşının başından geçen gerçek bir olaydan yola çıktığını belirtiyor.

İtalyan oyuncu Oscar alıp uçunca Cem Yılmaz’la…

Türk oyuncularından neden Cem Yılmaz’la çalıştığını sorunca; İtalyan bir oyuncuyla çalışacaktık. Oscar alınca uçtu. Türk oyuncularımızdan çalışmayı çok istediğim isimler var. Cem’le çalışmamın nedeni de, hayat verdiği karakterlere hem trajik hem de komik türlerde oyunculuğunu iyi yansıtıyor. Ayrıca güldürürken düşündürmeyi de çok iyi biliyor.

Fellini’ye benzetilmek benim için şeref!

Günlük hayatta giydiklerimiz, davetlere giderken giydiklerimiz… Sade ama şık… Çok iddialı olmayan ama bakışları üzerinde toplayan… Nasıl da önemlidir değil mi?

Güzel giyinmek…

Hoş görünmek…

Yakıştırmak…

Giydiğini taşıyabilmek…