Kirpiklerimizin arasında...

Ya gördüklerimiz?

Her bayram olduğu gibi yine üzücüydü...

Yürek yakıcıydı...

Bir araya gelemeyişimizdi...

Buluşamamanın hasretiydi...

Yine çocukların Irak’ta, Afganistan ve diğer tüm İslam ülkelerinde hüzünlü oluşuydu...

Ve de annelerin...

Babalar ise yollara düşmüştü...

Meçhule gidiyorlardı...

*

Taliban şehirleri ele geçirdikçe insanlar can korkusuyla ülkesinden kaçıyor...

Bayramda yollara düşen Afganlıların görüntülerini uluslararası medya kuruluşlarının bültenlerinde izledikçe, “Bu insanların son durağı neresi olacak?” diye düşünüyoruz ...

*

Cahit Zarifoğlu ne güzel demiş:

“‘Üstadım’ dedim;

‘Bayrama ne alayım?’

Dedi;

‘Birkaç piri faniden gönül, birkaç çocuktan gülücük, alabilirsen birkaç fakirden de dua al.’”

*

Evet, bir bayram daha kirpiklerimizin arasından geçip gitti...

Kim ne almışsa bir daha düşünmeli...

Düşünürse, Kurban Bayramı’nı et pazarına çevirmek, kendine kavurma ziyafeti yapmak olmadığını da belki anlayacak...

*

Türk sinemasının karakter oyuncusu ve senaristi Elazığlı hemşehrimiz İhsan Yüce öldüğünde en yakın dostu şair Can Yücel ne cenazeye gider ne de kabristana...

Akşama doğru ortak dostlarından biriyle karşılaşan Can Yücel:

“Beni taziye evine götür!”

Dostu ise sitem ediyor ve diyor ki:

“Ne cenazeye ne de kabristana geldin, şimdi hangi yüzle taziye evine gideceksin?”

Can Yücel’in gözleri yaşarıyor ve kızıyor:

“İnsan arkadaşını gömer mi lan!”

*

Ya şimdi?

Sabahtan akşama kadar milyonlarca insan kardeşini, dostunu ve arkadaşını üç beş kuruş menfaati yüzünden diri diri gömüyor...

Evet, bir bayram daha geçip gitti gözlerimizin arasında...

Ve bir kez daha Nâzım’ın “Dünya adaletsiz çocuk” dizeleri düşüyor aklımıza...

Sanki içinde yaşadığımız çağı tarif etmiş ve demiş ki:

“Çıkar boynundan at o ipi çocuk!

Salıncaklar mı yok sana?

Kalk hadi o soğuk betondan,

Yatacak başka yer mi yok sana?

Dünya adaletsiz çocuk!”

*

“Ve dünya zorba” sözleriyle kaç yıldan beri binlerce mültecinin çocuklarıyla birlikte yollara düşüşünü ve yatacak yer arayışlarını izliyoruz...

Suriye, Lübnan, Yemen, Afganistan, Türkmenistan, Özbekistan, Irak, İran ve tüm Afrika ülkelerinde durum aynı... Nereye gidiyorlar?

İş, aş, huzur, güvenlik, eğitim, sağlık ve adalete...

İslam coğrafyasının nereden nereye geldiğini başka sözlerle anlatmaya gerek yok...

*

“Umut etme kabiliyetimizi aldılar elimizden” diyen Nâzım:

“Ne diyeyim, dilerim ihtiyacı olan birine gidiyordur bizden aldıkları umut!”

Biz de söylenecek çok şey var ama sözün bittiği yer burası galiba diyebiliyoruz...

Asrın virüsü göçtür...

Çünkü diğer virüsler eve kapatıyor, göç virüsü ise yollara düşürüyor, vatanı, milleti, bayrağı ve aileyi terk ettiriyor!