Öldü öldü dirildi

Maçın ilk 22 dakikasında gelen 3 gole şaşırmak yerine, skor 2-2’ye gelene kadar neden bu kadar beklendiğini sotmak daha doğru olur.

Ne demek istediğimi ilk yarı sona ererken yaşanan “bir ana” bakmak yeterli olacaktır: Gomis’le 3-1’i bulmak üzereyken başarısız olan Galatasaray aynı pozisyonun devamında 2-2’den kıl payıyla kurtuldu.

Özetle tam bir “vurdi, vurdi, vuruldi” maçı.

Oysa Galatasaray, özellikle de berbat mı berbat deplasman karnesi göz önüne alındığında rüya gibi bir başlangıç yaptı. Önce 4’üncü dakikada Gomis’in takipçiliğiyle bulduğu gol geldi. Alanyaspor’un toparlanıp hızlı ve tehlikeli çıkışlarla üstüne gelmeye başladığı sırada Mariano’nun ceza sahasına bir el bombası gibi attığı topla “kendi kendini” vurmasıyla da farkı ikiye çıkardı.

Fakat Galatasaray bu, rahat durur mu hiç? 22’de rakibi tekrar oyunun içine çekecek golü ne yaptı etti yedi.

Sonrası gol kaçırma şovu şeklinde gelişti iki takım açısından da.

İkinci yarıda Alanya’nın penaltıdan beraberliği yakalamasının ardından teknik direktör hamleleri geldi. Terim başta etkisini zaman içinde yitiren Rodrigues, durgun Feghouli ve ne işe yaradığını hakikaten anlayamadığım Belhanda’yı dışarı alarak hücum hattını tazeledi.

Neticede Terim’in attığı zar tuttu, Sinan’ın attığı gol deplasmanda 3 puanı getirdi. Ancak Serdar’ın da cezalı olduğu düşünüldüğünde, haftaya oynanacak derbi maçında bu defans yapısından çok taraftarına ve şansına güvenmek zorunda Galatasaray.

“Öldü öldü dirildi” şeklinde özetlenebilecek maça bakıldığında vaziyet onu gösteriyor.

MAÇIN ADAMI: MUSLERA
TAFFAREL’in gelişiyle form grafiği yükselişe geçen Muslera 2 gol yemesine rağmen maçın tartışmasız kahramanıydı. Sinan kusura bakmasın.