Yıllarca babamdan eziyet gördüm

Ben Karaşahin, 60 yaşında yetişkin bir baba, torunları olan bir aile büyüğüyüm. Dizilere konu olan baskı altında büyümüş insanları izlediğimde, ben de hikayemi sizlerle paylaşmak istedim.
Babam çok sert, sürekli öfkeli, yüzü hiç gülmeyen, evde devamlı şiddet, huzursuzluk çıkaran, annemi döven kötü bir karakterdi. Şu anda 80 yaşında ve hiç değişmedi.
Annemi döverken önüne atılır, annemi korumaya çalışırdım, çok küçüktüm sandalyeyi üstümde kırdığını unutmadım. Kız kardeşlerim korku içinde, “abi bizi kurtar” diye çığlık çığlığa bana koşarlardı.
Annem bana, “Karaşahin’im umudum sensin, bizi kurtaracaksın bu eziyetten” derdi, kurtaramadım.
Kardeşlerim tedavi gördü.
8 yaşında ağır sanayide işe verildim, kazancımı getirdiğim zaman sadece o gün “Aslan oğlum” diyordu. Ve hemen kahveye koşuyordu. Erkenden evlendirildim, babamın projesiydim. 18 yaşında evlendirip maaşımı alıp kendine ek bütçe yapmayı hedeflemişti.
20 yıl böyle sürdü. Kendimi, annemi ve kız kardeşlerimi bu zulüm içinde bırakıp evden çıkıp gidemedim. O dönemde bir iş insanı bana rol model olup kariyer yapmamı sağladı.
Uluslararası bir şirketin satış departmanında çalışmaya başladım. Yeni girdiğim bu dünyada öyle güzel insanlar vardı ki hayatın, yaşamın güzelliğini onlarda tanıdım.
Rol modelim o güzel insana, “manevi babam” diyorum. Eğitim ve kariyerimi planlayıp beni geleceğe hazırladı. Ataerkil yaşamdan kurtulup kendime yeni bir yaşam kurmak istediğimde annem, “bizi bırakma” diye ağlıyordu.
Tam 20 yıl bu böyle sürüp gitti. Babam tüm kazanımlarımı yok etti ve “Sen zincirin zayıf halkasısın. Başaramadın. Evin, araban, yatın, katın yok” dedi.
Sevgisini ömür boyu bir kız kardeşime verdi, “Bak kız kardeşin başardı, o zengin oldu. Sen başaramadın” diye baskı uyguladı.
Kazancımla alınan bir arsa vardı, bana vermedi. Satıp çok sevdiği kız kardeşimin hesabına geçirdi. “Arsanı sana verirsem, diğer mirasımdan men ederim” dedi. Dediğini yaptı da gizli gizli çok sevdiği kız kardeşimize tapular verdi.
Annem “Oğlumuza neden böyle davranıyorsun” diye sorduğunda şu cevabı verdi: “Onun oğlu yok ki kime kalacak mirasım.”
Kız kardeşim de “Abimin oğlu yok, benim oğluma kalsın miras” dedi. Kızlarımı torun saymıyorlardı. Çocukluğumdan beri beni öldürmekle tehdit ediyor. 4 yıl içinde iki kez ölüm tehlikesi atlattım.
Yaşamımın son 10 yılında, 9 neşter yedim. Üzüntüden kalp hastası oldum. Geleceğim belli değil. Bunca haksızlığa karşılık vermek istiyorum.
Artık soyum, büyüğüm diye düşünmüyorum.
Eşim “ilahi adalete bırak” diyor. Öyle bir çıkmazdayım ki ne yapacağımı bilemiyorum.
Size anlatmak istedim. Önerileriniz benim için çok önemli. ◊ Rumuz: Karaşahin

YANIT

Sevgili okurum, hayatta ne yazık ki böyle haksızlıklar yaşanıyor. Zaman zaman ezilen, acılar yaşayan, şiddet gören genellikle de annesinin dayak yemesine şahit olan bir çocuk, ömrü boyunca bu babanın acımasızlığı altında ezilmeye devam ediyor.
Bugün gerçekten filmlere, romanlara, dizilere konu olan hayatlar bunlar.
Sizin şanssızlığınız annenize bağlılığınız nedeniyle, onu acımasız bir babanın ellerine terk edemeyişiniz
Ancak hangi vicdan sahibi evlat başka türlü davranabilirdi ki?
Ben avukat değilim ama size yapılan bu haksızlığı mahkeme yoluyla düzeltebileceğinizi düşünüyorum.
Bunun için daha çok miras hukuku konusunda tecrübeli bir avukatla görüşmenizi tavsiye ederim.