Sevdiğim adama çok kötü davranıyorum

Sevgili Güzin Abla, yardımına ihtiyacım var. Ben, psikolojiyle çok ilgiliyim ve sağlık bölümünde okuyorum...
Benim sorunum şu... Birine gerçekten çok değer verdim, hâlâ da değer veriyorum. Çok da seviyorum onu...
Yapı olarak kolay kolay kimseyi kırmam ama ben bu adama aylardır çok kötü davranıyorum. Ona kötü davrandıktan sonra sürekli ağlıyorum...
O benim için özel bir adam...
Şimdi yakın çevremden bir kadınla yaşadığını duydum. Ondan uzaklaşmak istiyorum çünkü çok yıprandım.
O kadar mutsuzum ki...
Zaten ailesi de bana karşı. Yapı olarak hakkımı savunduğum için insanlar üzerinde iyi bir imajım yok...
Bazen her şeyi geride bırakıp uzaklaşmayı düşünüyorum...
Ama ona kıyamıyorum... Aramızdaki güven sıfır... Her şeyi annesine anlatıyor.
Bırakın evliliği onunla ilişki yaşamak bile zor. Ancak gizli olursa olur... Ben bunu artık kaldıramıyorum. Beni takıntı mı yaptı, yoksa seviyor mu, bilmiyorum...
Sevdiğini bilsem başka kadınlara gitmesine izin vermem en azından. Birkaç yıl sonra evlenip bebeğimiz olsun isterim.
Ama ben adamdan da aşkından da emin değilim. O yüzden ona çok sinirleniyorum, kimseye de onu sevdiğimi söylemedim. Bana bu güveni vermiyor.
Beni sevdiğinden emin olsam, her şeyi göze alır fedakârlık yaparım...
Ben yolumu şaşırdım, kaldım ortada... Güzin Abla aramızda güven yok.
Ne olur bana bir akıl ver... Sana yazarken bile ağlıyorum.
◊ Rumuz: Kırgın

YANIT

Sevgili kızım, önce “ben psikolojiyle çok ilgiliyim” deyip sonra da “ben onu çok kırıyorum, kendim de çok üzülüyorum” diye devam etmen, davranışlarındaki tutarsızlığı gösteriyor.
Psikolojiyle ilgilenip, sağlık okuyup da sevdiğin adama karşı bu tür bir tutum içinde olmanı anlamak çok zor. Ama sanırım aranızda mesafeler varken, sen onunla evlilik ve çocuk hayalleri kurarken, onun yeteri kadar ilgi göstermemesi seni kırıyor, ailesinin ters tutumu da elbette üstüne üstlük sorun yaratıyor.
Ona güvenemediğini görüyorum.
Bu ilişki yüzünden sağlığını kaybettiğini söylüyorsun.
Oysa ortada fol yok yumurta yok. Kendine bir hayal dünyası kurmuşsun belli ki...
Seni sevip sevmediğini bile bilmediğin adamdan çocuk yapmayı düşünüyorsun.
Belki de bu aceleciliğin, bu kendi kendine gelin güvey olman onu daha çok ürkütüyor, senden uzaklaştırıyor.
Birbirinizi pek fazla görememekten yakınıyorsun.
Ama bir yandan da “beni sevdiğini bilsem, her şey bambaşka olurdu” diyorsun.
O halde ondan hiç emin değilsin.
Kısacası, bu nasıl bir ilişki anlamış değilim. Ve bana kalırsa, bu hayal aleminden bir an önce sıyrıl ve gerçeklere dön...
Sana daha uygun, gerçekten güvenebileceğin, seni sevdiğinden emin olabileceğin biriyle yakınlık kurmalısın.
Senin de mutlu olmak hakkın değil mi, sevgili kızım...