Eşimle sürekli tartışıyoruz

Merhaba Güzin Abla, ben 4 yıllık evli, bir bebek annesiyim. Eşimle nişanlıyken bile tartışmalarımız olurdu ama hep düğün stresine yorardım. Ancak evlendikten sonra da ağlamadığım tek bir gün bile olmadı. İlk seneler kavga edince gönlümü alırdı, beni sevdiğini bilirdim.

Ben tez canlı biriyim. O ise son derece sakin bir adam... Bir şeye üzülsem ağlasam “Başladı yine çocuk gibi ağlamaya, yaşının insanı ol biraz” der.

En sonunda çocuk istemeyen ben, belki yuvamız şenlenir umuduyla hamile kaldım.

İşte o an kötüleşti her şey, çok zor geçen bir 9 ay, beni bir kere bile arayıp ‘nasılsın’ diye sormayan bir kayınvalide...

Eşimin ailesi doğum olduktan sonra bu kez her gün onlara bebeğin fotoğrafını atmamı istedi.

Lohusalık stresiyle uğraşırken “Gelsin sevsinler, fotoğraf paylaşmak istemiyorum” dedim.

Ama eşim inatla her anını paylaştı çocuğumun. Bir gün görümceme bebeğin uyurken çekilen fotoğrafını yollayınca beni eşime şikayet etti.

Eşimin beni hiç tutmaması, hiç anlamaması nedeniyle boşanma aşamasına geldik... Sonra başkaları tarafından barıştırıldık.

Şimdi ise işten gelip ‘çok yorgunum’ deyip o çok sevdiği telefonundaki filmlere gömülüyor.

“Niye bu şekilde davranıyorsun” deyince “Önce sen kendi davranışına bak, ondan sonra sevgi bekle, sana karşı sevgi kalmadı içimde” diyor.

Nişanlıyken 10 yıllık krediyle ev aldık. Krediyi ben çektim. Şu an evde bebeğime bakmak isterken çalışmak zorundayım. Bir gün iyiysek 10 gün küs oluyoruz.

Artık dayanamıyorum ama bir yandan da boşanmamıza neden olacak ağır bir durum yaşanmadığı için çocuğumu babasız bırakmak istemiyorum.

Ne yapmalıyım?

◊ Rumuz: Çok çaresizim

YANIT

Sevgili kızım, aslında sorun pek çok çiftin aralarında geçen tartışmalar ve sürtüşmelere benziyor, erkeklerin öfkeyle söyledikleri sözler bunlar... Gerçeği yansıttığını düşünmüyorum.

Eşini sevdiğini söylüyorsun, çocuğunun babasız kalmasını istemiyorsun. Haklısın. Belki de boşanmanıza neden olabilecek çok ağır bir durum yok ortada. Zaman zaman senin de tahammülsüzlük gösterdiğin olabiliyor anlaşılan. Eşinin ailesinin de olumsuz davranışlarıyla, yuvanızda bir gerginlik yaratılıyor...

Ki erkeklerin en katlanamadığı şeydir bu huzursuzluk. O da haliyle kırıcı davranıyor.

Özellikle bir bebek dünyaya geldiğinde, pek çok ailede normal düzen bir anda değişir.

Özellikle annenin tüm ilgisi bebeğe yöneldiğinde, erkek kendini dışlanmış hissedebilir.

İşte bu yüzden kırılır, hatta kıskanır ve huysuzluk yapar, senden eskisi gibi ilgi bekler.

Bu dengeyi kurmak ise sana düşüyor.