Eşimle her şey bitti mi?

Eşimle 1 ayı aşkındır ayrı evlerde yaşıyoruz. O annesinin yanında, ben annemin yanında... Şiddetli tartışmalarımız vardı. Dayanamayıp annemin evine geldim. Ve bu sürede evimizle ilgili konular dışında görüşmedik. Bu şekilde de sadece iki üç kez görüştük, o da telefonda.
Her seferinde tartıştık. Bana, “Artık her şey bitti. Dava açtım” diyor ama ortada dava mava yok; araştırdım. Aktif kullandığı sosyal medya hesaplarında hâlâ fotoğraflarımız duruyor.
Barışmayı teklif ettim, “aramızı düzeltelim” dedim ama “kafama silah dayasalar yine de bitti” diyor. “Sevgin bitti mi?” dedim “Evet, bitti” dedi.
7 aylık bir çocuğumuz var ve ona o kadar düşkündür ki onu bile bir kere arayıp sormadı. “Çocuğunu özlemedin mi?” diye sordum “Özlemedim” dedi ama sonra da her gün hıçkıra hıçkıra ağladığını söyledi. Valizimi alıp çıkmam çok dokunmuş galiba ona.
Ablacım söyledikleriyle yaptıkları tezat değil mi?
Dava kesinlikle yok, adliyeye, avukata sordum, “Açılmış bir dava yok” dediler.
Ve sosyal hesaplarındaki fotoğraflarımız, daha önceki yazışmalarımız hep duruyor.
Bana “bitti” diyor, belki kabulleneceğim ama bunlar kafamı karıştırıyor...
◊ Rumuz: Xyz

YANIT

Sevgili okurum, belli ki, eşin senin apar topar valizini yapıp evden ayrılmana çok kötü bozulmuş. Haksız da değil aslında. Çünkü bir yuvayı terk etmek, artık dönüşü olmayan bir karar anlamına gelir. Aile bütünlüğünü koparmak demektir.
Kesin ayrılık istemiyorsan, o zaman çekip annenin yanına gelmeyecektin.
Şimdi eşinin bu kırgınlığını anlamak gerekiyor.
Seni hâlâ seviyor bile olsa, sana karşı çok öfkeli olduğu için söylemek istemiyor ve tam tersine, sana artık bir daha bir araya gelemeyeceğinizi hissettirmeye çalışıyor.
Böyle davranarak sana ders vermek istiyor.
Ama bir yandan da söz konusu çocuğunuz olduğunda, hıçkıra hıçkıra ağlamaktan kendini alamıyor.
Bu durumu gurur meselesi yapmış ki çok da haklı.
Şimdi ise sen de anlaşılan bu fevri davranışından pişmanlık duymuşsun ve barışmanın yollarını arar olmuşsun.
Baksana tırım tırım mahkemeleri araştırıyorsun, dava açtı mı diye telaşlanıyorsun...
Eğer ortada şiddet, dayak yoksa, eşinin hayatına birileri girmemişse ya da artık katlanamayacağın bir sorumsuzluk ve ilgisizlikle karşı karşıya değilsen, basit bir geçimsizlik nedeniyle evi terk etmeni anlamak pek mümkün değil.
Hem de arada minik 7 aylık bir bebek varken...
Bana kalırsa, sen de ondan vazgeçmek istemiyorsun, o da senden ayrılmayı düşünmüyor.
Ama gururuna yenik düşüyor ve sana dön geri, barışalım, her şeyi düzeltelim demekten bu nedenle kaçınıyor.
Onu bir süre kendi haline bırakmalısın, bekle bakalım, bu olayı hazmetsin, kırgınlığı azalsın, özlemi artsın.
Zaman içinde eminim, evinize dönmen için uygun bir ortam bulduğunda, seni gelip alacaktır.
Sen bakma, “silah zoruyla da olsa barışmam” demesine, şu anda sana çok öfkeli.
Ama umarım bu da sana ders olur, böyle basit bir tartışma nedeniyle evini terk etmeye kalkışmazsın bir daha...