Aramızdaki mesafeyi bahane edip terk etti

21 yaşındayım ve 2 yıl önce uzak mesafeli bir ilişkim oldu.
Sevgilimle liseyi aynı sınıfta okuduk. Sonrasında İstanbul’a taşındı ve bana yazdı.
Daha sonra sevgili olduk.
O üniversiteye başladı, ben mezuna kaldım. O polislik okudu.
2 yıl her şey çok güzel gidiyordu, ara ara kavgalarımız oluyordu tabii ama büyük bir sorunumuz yoktu. İzinlerde hep yanıma gelmeye çalıştı.
Sonrasında ne olduysa oldu, uzaklaşmaya başladı.
Birkaç kez ayrılmak istedi, aramızdaki mesafeyi bahane etti ama yine barıştık.
Tekrar mesafeyi bahane edip uzaklaşmak istedi. Ondan sonra ne ben aradım, ne o aradı. Meğer başkasıyla görüşmeye başlamış.
Ben ondan ümidimi kesince başkasıyla konuşmaya başladım.
1 yıl geçti aradan, bu süreçte ara ara ortak arkadaşımıza beni soruyordu. Kısa sürmüş onun ilişkisi.
Benim ilişkim de 1 yıl sürdü ama hep onu aradım. Her gece rüyalarımda, herkeste onu gördüm, onu aradım.
1 yıl süren ilişkim bitti. Bir süre sonra ortak arkadaşım eski sevgilimle konuştuklarını anlattı. Onun beni özlediğini, tam evlenilecek kız olduğumu düşündüğünü, pişman olduğunu söyledi.
Mesaj attım ona. Tabii ki ben yazınca diğer sevgilimden ayrıldığımı öğrenmiş. “Ben hata yaptım, adım atmaya çalıştım ama sevgilin vardı” dedi. Çok acılar çektim bu arada...
Okulu da bitmiş artık, polis olarak çalışıyor. Bu ilk yılı mesleğinde.
Tekrar beraber olmak istediğini söyledi, ben de düşüneceğimi... Ben de istedim. Çünkü o farklıydı benim için. Anneme anlattım. Bana kızdı “Seni bir kere terk etmiş, yarı yolda bırakmış, yeniden bırakır. Seni terk eder, ondan sana hayır gelmez” dedi. Ben de şu an ne yapsam bilmiyorum. Annem bir bakıma haklı, tekrar aynı şeyi yapabilir.
Ama hâlâ onu seviyorum.
Ben de yeniden başlamak istiyorum ama mesafe var aramızda. O İstanbul’da ben başka bir şehirdeyim. Ancak izin alabilirse gelecek yanıma.
Şimdi ne yapacağımı bilemedim, Güzin Abla. Annem haklı çıksın da istemiyorum...
◊ Rumuz: Pişman olmak istemiyorum

YANIT

Sevgili kızım, bana kalırsa o pişman olmuş, senin değerini anlamış, bu açıdan artık aynı hatayı yapacağını sanmıyorum. Hatta senin için “evlenilecek kız” diye düşündüğüne göre bu ilişkiye yeniden başlarsanız, bu defa daha ciddi bir yönde olacaktır. Gördüğüme göre o da senden başkasıyla olamamış. Bu bakımdan için rahat olsun.
Ancak tek sorun, senin bulunduğun şehirden ayrılman, onunla İstanbul’a yerleşmen söz konusu olabilir.
Bunu kabul eder misin, annen buna razı olur mu, bilemiyorum.
Elbette araya mesafe girecek ve bu defa da sen ailenden uzakta yaşamaya katlanabilecek misin?
Ancak o bir polis memuru olduğu için zaman zaman tayin edilecek ve ülkenin değişik yerlerinde görev alacak.
İşte güzel kızım, devlet memurlarının, emniyet görevlilerinin, subayların eşlerinin zorunlu olarak yaşadıkları bu oradan oraya taşınmak, ülkeyi bir baştan bir başa dolaşmak zorunluğu var elbette. Bunu göze almalısın.
Onu gerçekten seviyorsan, bir başkasıyla yapamadınsa, başkalarında bile hep onu aradınsa, sevgin bu zorluklarla başa çıkabilecek düzeydeyse, bunu düşünecek ve ona göre hareket edeceksin.
Zaten evlilik karşılıklı fedakârlık demek değil midir?