Annesinden ayrılmış çaresiz bir çocuk gibi hissediyorum

Sevgili ablacığım, benim çok sevdiğim biri var. Ama onun beni sevip sevmediğini bilmiyorum.
İki yıl ilişki yaşadık. Bana, benimle evlenmek istediğini söylemişti. “Seni asla bırakmayacağım” demişti. Ama sonra beni terk etti, ayrılırken de beni oyaladığını, benimle evlenmeyeceğini söyledi.
İnanmak istemiyorum ama ya doğru söylediyse? Bu bana çok acı veriyor. Sanki boğazımda bir düğüm var, kalbim parçalanıyor. Yüzüm karıncalanıyor, bazen nefes almakta zorlandığımı hissediyorum.
Onun için tüm arkadaşlarımı sildim. O sadece sevgili değildi benim için. Tek arkadaşım, yoldaşım, sırdaşım, kankam, annem, babam her şeyimdi... İçinde onun olmadığı tek bir hayal bile kurmamıştım.
Şimdi sürekli ağlıyorum, kendimi çok güçsüz hissediyorum. Korkuyorum, hem de çok korkuyorum...
Nasıl düzelebilirim ablacığım? Ağlamak istemiyorum artık. Ne olur yardım edin bana, bir yol gösterin. Onsuz olmak, kendimi annesinden ayrılmış çaresiz bir çocuk gibi hissetmeme neden oluyor.
Rumuz: Gözyaşı

Sevgili kızım, üzüntünü çok iyi anlıyorum. İnsan sevdiğini kaybettiğinde, kolunu ya da bacağını kaybetmiş, yarım kalmış gibi hisseder kendini.
Ancak inan bana, tüm bunlar geçiyor. Geçmesi gerekiyor. Çünkü hiçbir insan ömür boyu böyle bir acıyla yaşayamaz.
Sana söylemek istediğim çok önemli bir şey daha var. Hiç kimseyi ama hiç kimseyi böyle kendini tüm dünyadan soyutlayacak şekilde sevme.
İnsanlar fanidir kızım, birini yerine hiç kimseyi koyamayacak kadar çok seversen, onu kaybettiğinde hayatta tutunacak hiçbir şey bulamazsın. Bu da sonun olur.
Allah insana büyük bir özellik vermiş, şükür ki vermiş: Unutabilmek!
Ne olursa olsun, hayatımızda iyi ya da kötü, önemli ya da önemsiz, acı ya da tatlı her şeyi zaman içinde unutuyoruz. Bu nedenle büyüklerimiz “Zaman her şeyin ilacıdır” demiş.
Ve bana kalırsa bu gençten ayrılman senin için hayırlı olmuş. Çünkü o seni, asla senin onu sevdiğin gibi sevmemiş.

Sevgilim, kıskançlığın bir sevgi gösterisi olduğunu düşünüyor

Güzin Abla, kız arkadaşım büyük baskı altında yaşatıyor beni. Aşırı derecede kıskanç. Ama o, kıskançlığının bir sevgi gösterisi olduğunu, aslında beni ne kadar sevdiğini belli ettiğini söylüyor.
İşyerimdeki kadınlardan, alakam bile olmayan kişilerden, her şeyden ama her şeyden kıskanıyor beni. Çaresiz kalıyorum, kızmamak için mücadele veriyorum. Kibarca söylüyorum anlamıyor, kavga ederek söylüyorum yine anlamıyor. Kulakları tıkanmış sanki!
Onu çok seviyorum ama bu huyu canımı sıkıyor. Sabrımı taşırıyor ve bu yüzden ona çok şiddetli tepkiler veriyorum.
Şunu da söylemeliyim; bir ara onu kıskandıracak hatalar yaptım, güvenini çok sarstım.
Rumuz: Aslan

Eğer son cümleni okumasaydım, kız arkadaşının paranoya derecesinde kıskanç olduğunu düşünecektim. Ama bu cümle, her şeyi alt üst etti kafamda.
Madem bir dönem seni kıskanmasına yol açacak hatalar yapmışsın, o halde onu biraz olsun anlamalısın. Demek ki sana güvenini kaybetmiş.
Evet, belki hatanı anlamışsındır ama o da senin bu aşırı tepkilerinden dolayı ne yapacağını bilemez durumda olabilir.
Aşırı ve sert tepkiler göstereceğine, onu sakinleştirecek, sana tekrar güvenmesini sağlayacak şekilde tatlı tatlı sevgini belli etmeli, rahatlamasını sağlamalısın.