Annem mi yoksa özgürlüğüm mü

Sevgili Güzin Abla, ben 33 yaşındayım. Bu vakte kadar iki ciddi ilişkim oldu ve ikisini de annem bana yakıştırmadı. Annem, iki ilişkimi de hayatımdaki kişilerin ebeveynleriyle iletişime geçerek bitirdi. Hele ki son ilişkimin bitiş şekli çok yıkıcı bir şekilde oldu. Anneme olan bütün güvenimi kaybettim.
Annemin bu kadar hayatıma müdahil olması ve özgüvenimi paramparça etmesi nedeniyle, amansızca intikam almak adına, kendisine psikolojik şiddet göstermeme sebep oldu.
Şimdi uzun bir aradan sonra gerçekten isteyerek hayatıma birini aldım. 2 hafta önce, onu annemle tanıştırmak zorunda kaldım. Ve yine kriterlerine uygun olmadığı için ondan hoşlanmadı.
Geçmişteki gibi bir şey yapar mı sorusu bir tarafa, bana bütün bir yaz boyunca “evlen artık” diyen annem gitti ve yerine hayatımdaki insanın ailesinin (anne ve babası boşanmış olduğu için) bize yakışmadığını düşünmesinden kaynaklı, bana imalı bir şekilde “umarım sana ve bize yakışan birini hayatına alırsın” gibi söylemlerde bulunan biri geldi.
Bu sözlerden rahatsız olduğum için yine kavga ettik ve gördüm ki önceki yaşadıklarımıza rağmen hiçbir şeyden ders çıkarmamış. Maddi olarak gücüm olsa evden çekip gideceğim, ancak şu an onu da yapamıyorum. Hayatımdaki kişinin de benimle benzer bir travması var ve geçmişte hayatındaki kişiye sahip çıkmayarak, onu terk etmiş. Korkularını tetiklememek adına bunu kendisine anlatamıyorum. Ne yapmalıyım? ◊ Rumuz: Ben korkak mıyım?

YANIT

Sevgili kızım, öncelikle sana 33 yaşında olduğun halde neden annene maddi manevi bağımlı bir şekilde yaşıyorsun, diye sormak isterim.
Bence bu birinci hatan. İkinci hatan ise, annene psikolojik şiddet göstermen...
Bunu da kabullenmem mümkün değil.
Senin yapacağın şey, bu aşırı baskılı ve hayatına hükmetmeye alışmış annenden bağımsız yaşamaktı. Bunun için de iyi ya da kötü, mutlaka bir işte çalışman gerekiyor.
Biliyorum bu yapıdaki anneler genellikle senin için iş de beğenmezler. Mutlaka bir kusur bulur, “bu iş sana layık” değil derler.
Ama sen bağımsızlığını kazanmak zorundasın.
Bunun için evde oturup, annenin imkanlarından faydalanmak yerine en azından kendi harçlığını kazanmalısın.
Madem annen sana yaklaşan hiç kimseyi beğenmiyor, ki bu ömür boyu böyle sürecektir, onun bu kişiye yaklaşabilmesini engellemelisin. Ailesine gitmesine engel olmalısın.
Bu da o kişiyle ilgili annene hiçbir bilgi vermemekle olabilir.
Bu şekilde onu tanıma imkânı bulamaz, örneğin ne işini, ne oturduğu yeri, ne de ailesi hakkında bilgisi olmalı.
Ama eminim sen ona bu gencin boşanmış bir aile çocuğu olduğunu, işini falan söylemişsindir.
Burada hata sende...
Annen bilmezse gerek bu genç adama, gerekse ailesine ulaşıp, ilişkinize zarar verecek hareketlerde bulunamaz.
Çünkü, bırak ailesini, o gencin patronuna kadar ulaşıp, meslek hayatını bile bitirmeye çalışan anneler biliyorum, ben.
Ketum davranmalısın...
Yoksa sana açık söyleyeyim, böyle giderse annen seni kimselere layık göremeyecek ve sen ömür boyu bir yuva kuramayacaksın...