Pandora’nın Kutusu açıldı haanıııım!

AK Parti’de olanları, Arınç ve Gökçek’in karşılıklı bombardımanını, en neşeli şekilde bu cümleyle özetleyebiliriz. Ancak en azılı muhalif için bile, ortada neşelenecek bir durum yok. Türkiye’nin (tartışılır ama) yüzde 39 ila 47’sinin, kendisini temsil ettiğini düşündüğü bir partide gittikçe büyüyen bir çatlak var. Üstelik ekonomiden çözüm sürecine, “Stüdyoda gergin anlar” dayız ve hiç ama hiç sırası değil. Taner Yıldız’ın “Eşler arasında bile olabilecek bir üslup farkı” cümlesiyle görmezden gelinemeyecek bir pembe fil duruyor odanın ortasında!
Sürpriz mi oldu? Yoo. Merkez Bankası konusundan Hakan Fidan olayına, ardından izleme heyeti açıklamalarına, ayrışma ve çatışma göstere göstere geldi. Tercihini “Gündeminde başkanlık olmayan” parti yönetiminden kullananlara, “İlk gündemi başkanlık olan” saraydan yana kullananlar arası gerginlik, bununla da kalmayacak galiba. Sonuçta iktidar yalnızlık gibidir. Paylaşılmaz. Paylaşılırsa iktidar olmaz! Hele bir de hakikaten “Bitaraf olan bertaraf olur”sa, seyreyle gümbürtüyü.
Kendi hesabıma, Ankaralıların “Şehrin parsel parsel paralel yapıya satılması” konusunda ne hissettiğini merak ediyor, Arınç’ın bahsettiği “100 konunun parti zarar görmesin diye seçim sonrasında açıklanacağı” ifadesini dehşet verici buluyorum.
Bir de üç vakte kadar iktidara yakın bir sanatçıdan “Bunlar hep geçen günkü güneş tutulmasından, bize nazar değdi” açıklamasını bekliyorum.

Sussam olmuyor, susmasam olmaz

BÜLENT Arınç, bu yazının son dakikalarında yeni bir açıklama yaptı. “Yanlış yaptım ama özel hayata girdiği için kendimi tutamadım. Hakaret diyorsa istediği mahkemeye gidebilir. Başbakan haklıdır ama sussam doğru olmazdı” dedi.
Sayın Arınç’a Sezen Aksu’dan “Hâkim Bey” gelsin: “Şikâyetim var, cümle yasaktan. Dillerimi hâkim bey, bağlasan durmaz... Sussan olmuyor, susmasan olmaz. Dil dursa hâkim bey, tende can durmaz.”
“Bülent abi”yi bile isyan ettiren, düzene başkaldıran figür konuma sokan bir ülke haline geldik ya. Ben artık bir şeycikler demiyorum.

AK Parti rock grubu olsaydı...

TEŞBİHTE hata olmaz. AK Parti iktidar yolculuğuna Beatles gibi başladı. Enerjik ve yeniydiler, Abdullah Gül ve Erdoğan birbirinin muadili gibiydi. Başka parlak isimler de vardı. Grupta herkes kendi solosunu atıyor, herkesin bestesi çalınıyordu. John Lennon, Paul McCartney’yi ezmiyor, roller dengeli paylaşılıyor, iyi bir ekipçilik hüküm sürüyordu.
Sonra yavaştan Rolling Stones’a dönüşmeye başladılar. Solistin karizması ağır bastı. Mick Jagger’sız, yani Erdoğan’sız bir grup düşünülemez hale geldi. Diğer müzisyenleri ancak grubun ‘fan’ları takip ediyordu artık.
Bir noktadan sonra önde Mick Jagger olduktan sonra, arkada çalanlar önemsiz görülmeye başlandı. Objektif dinleyiciler, Jagger’ın zevkine göre hazırlanan beste ve sözlerin sertleşmeye, kendini tekrara, sadece kemik hayran kitlesine hitap etmeye başladığını hissedip albüm almayı bıraktılar.
Bir süredir de Mick Jagger, “Zaten bütün olay benim, artık solo albüm yapacağım, arkamda çalanlara da ben karar veririm” diyor. Ancak Rolling Stones hâlâ duruyor ve o fikirde değil. “Arkada sen çalacaksın, biz Milli Vanilli gibi önde ağzımızı mı oynatacağız? Yok öyle” diyorlar.
Dolayısıyla son zamanlarda kulağa müzik yerine, bir kakofoni geliyor!