Teşekkürler

Böylesine tek maçlık oyunlarda, başarıya giden yol küçük ayrıntılarda gizlidir. Bu küçük detayların başında da, kritik anlarda basit hata yapmamak gelir. Ancak, yarı final diye çıktığımız yolda Yunanistan karşısında o kadar çok basit hata yapıp, o kadar yanlış tercihler kullandık ki, adeta aldığımız maçı ellerimizle rakibe hediye ettik.

İstiyorduk. Arzuluyduk ama yarı finale çıkma heyecanı bizi olumsuz etkilemişti. Bu havalarda oynamaya bizden daha alışık olan Yunanlılar, aslında bizden daha iyi bir takım değildi. Ama baskı altından kalkma tecrübesi onları mutlu sona ulaştırırken, bizim en önemli yıldızlarımızın kritik anlarda bu baskıyı atlatamamaları ve kötü top kullanmaları, bize pahalıya mal oldu.

Oysa, ribaund alamamamıza, kötü hücum etmemize, kötü faul atmamıza karşın inadımız ve arzumuzla, oyundan hiç kopmadık. Normal sürenin sonunda Ender’in bulduğu basketle maçı uzatmaya götürmemiz bu kararlılığımızın açık göstergesiydi. Ancak, uzatma bölümünde önce hakemlerin verdiği yanlış karar, ardından da son üç pozisyondaki kötü top kullanmamız, maçı Yunanistan’a hediye etmemize neden oldu.

Son topta kaybettik

Artık şöyle oldu, böyle oldu diye tartışmanın hiç yararı yok. Biz bu turnuvada mücadele gücümüzle, oynadığımız basketbolla çok fazlasını hak etmiştik. Ama kader bu kez Slovenya maçında olduğu gibi son topta bizi kürsünün dışına itti. Ne diyelim bu kez de böyleymiş. Ancak kritik anda hata da yapsalar tüm oyuncularımızı ve teknik heyetimizi yürekten kutluyorum. Onlar bu turnuvada Türk basketbolunun bayrağını yukarı çektiler. İki maç kaybettik. İkisi de son topta. Şimdi Spanoulis’i neden durduramadık? Ribaundları neden alamadık diye tartışmanın yararı yok.

Devlerimize düşen görev, turnuvada oynayacakları klasman maçlarını kazanarak, iyi bir takım olduklarını herkese göstermektir. Bir hafta boyunca bizi heyacandan heyecana sürükleyen bu 12 Dev Yürekli Aslan’ı bir kez daha kutluyorum. Ve onlara teşekkür ediyorum.