Nesini yazacağım ki Musul denilen şeyin

“Niye Musul’u yazmıyorsun...”

Ben de diyorum ki...

Niye yazayım arkadaş...

Söyle Allah aşkına neyini yazayım.

Milli menfaat kavramının yerini, liderlerin şahsi duygu, öfke ve kininin aldığı...

Aklın yerine, ilkel bir mezhepçiliğin ikame edildiği...

Vicdanın silinip karatahtalara “gaddarlık” kelimesinin yazıldığı...

Savaşın yerini, saptırılmış, sahte bir cihadın aldığı...

Mertliğin yerini “kalleşliğe” bıraktığı...

Bütün insani duyguların köreltilip, kirletilip, ne kadar gayriinsani duygusuzluk varsa istihdam edildiği...

Milletin önünün kesilip, kavim ve kabile yolunun açıldığı sınırımız dışındaki bu Ortadoğu coğrafyası için ne yazayım...

Sadece ve sadece liderlerinin, despotlarının ihtirası ve egosuyla yönetilen bu pespayeliğin nesini yazayım...

Hepsi Allah’ından bulsun...


HİÇ ANLAMIYORUM REJİMİMİZ HUZURUMUZ BATIYOR MU BİZE
BİR yanımız Suriye...

Öte yanımız Irak...

Demokrasileri yoktu...

Diktatörleri vardı.

Şimdi ülkeleri de yok.

Bir de kendi ülkeme bakıyorum.

93 yıldır, ülkenin en yoksul ailelerinin çocuklarına, devletin en yüksek mevkilerinin yolunu açan eşitlikçi, kollayıcı, bir Cumhuriyet’le idare ediliyoruz.

66 yıldır çok partili hayattayız.

Birkaç yıl hariç, hep seçilmiş hükümetlerce idare edilmişiz.

Sınırımızda bunca savaş, içimizde alabildiğine kutuplaşma, her gün kavga gürültü varken bile...

Ekonomimiz yürüyor, fabrikalarımız üretiyor, demokrasimiz işliyor, bankalarımız sağlam...

Ve hâlâ bir ülkemiz var...

Bir sınırımızın dibindeki Müslüman fotoğrafına bakıyorum, bir otoportremize...

Ve soruyorum...

Arkadaş, nedir bu yeni bir rejim arayışı...

Batıyor mu huzur bize...

İlle de onlar gibi mi olmak istiyoruz...


HÂLÂ ESAD'LA NİYE KONUŞMUYORUZ Kİ
DEVLETTEN gelen sese bakılırsa...

Artık IŞİD’le mücadelede aslanız değil mi...

Müslüman geçinen bu canileri hem Irak’tan, hem Suriye’den atmak için ant içtik değil mi...

Eee Esad da aynı şeyi istemiyor mu...

Suriye’de ne istiyoruz...

Komşumuz bütün kalsın diyoruz...

Kürtler ayrı devlet kurmasın istiyoruz...

Sınırlar değişmesin istiyoruz...

Eee Esad da aynı şeyi istemiyor mu...

Öyleyse, bütün bunları yapmak için, en kestirme yol Esad’la konuşmak değil mi...

Ne mani oluyor bize...

Sadece kişisel, şahsi duygularımız mı...

Şu sözü hatırlatırım.

Vatan söz konusu olunca, geriye kalan her şey teferruattır...


BİLELİM Kİ BU FOTOĞRAF HİÇ İYİYE ALAMET DEĞİL
BİRAZ tarih bilen...

Biraz yaşamış, görmüş biri...

Biraz sosyolojiden, siyaset biliminden nasibini almış bir insan hemen anlar ki...



Önceki gün Bağdat Büyükelçiliğimiz önünde çekilen bu fotoğraf iyiye alamet değil...

Bu fotoğraf, “Sıfır düşman” siyasetinin iflasıdır... Bir dönemin hüsranıdır...

Bilelim ki, önümüzdeki yıllarda önümüze çıkacak devasa bir Arap milliyetçiliğinin ilk dalgasıdır bu fotoğraf...

O milliyetçiliği birleştiren Japon yapıştırıcısı “Türk düşmanlığı” olursa hiç şaşmayalım.


HAYATIMIN EN GÜZEL 'ALLAHU EKBER'İ
İSLAM’ın en güzel nakaratının, eli bıçaklı barbarın ağzında kafa kesmenin fon müziği haline getirildiği...

Beyni yıkanmış canlı bombanın ağzında katliam haykırışı haline getirildiği bir günde...

Hayatımın en güzel “Allahu ekber” nidasını dinledim ve seyrettim.

Ron Fricke’nin “Samara” adlı belgesel filminde Allah’ın adını haykırışın güzelliğini ve insanı insanlığa davet eden huzurunu o kadar güzel hissediyorsunuz ki...

Üstelik bu olağanüstü “Allahu ekber”i dinlerken önde Sultanahmet Camisi ve Kâbe’deki tavafın görüntüleri var.


GÜLE GÜLE DİNÇER KARDEŞİM GÜLE GÜLE
DÜN Manchester United maçı için tam uçağa binerken kızım Gülümsün aradı.

“Baba Arzu ablanın eşini kaybettik” dedi...

Aydın Doğan’ın 30 yıldan fazla süredir asistanlığını yapan Arzu Karakadıoğlu’nun sevgili eşi Dinçer aramızdan ayrıldı.

Arzu’nun ayrılmaz parçasıydı Dinçer...

Bodrum günlerimizde, kaldığı evin önünden geçerken hep sakin yüzüyle bize umut verirdi.

Biz de ona bu umudu vermeye çalıştık.

Başaramadık.

Güle güle sevgili arkadaşımız...

Huzur içinde yat.