Çünkü F.Bahçeliyiz

Fenerbahçe için yazdığım şarkılarım vardı kutlamalarda en azından. Bu bile o havayı solumaya yetti...
Bu bir Şampiyonluk kutlaması değildi sadece. Bu şampiyonluk dimdik duran milyonların mükafatıydı.
Alın teriydi...
Öfkenin sahalardan çıkan sonucuydu.
Dayanışmaydı.
Gözyaşıydı...
Birlik beraberlikti.
Şike diye bağıranların yüzlerinde patlayan şamardı.
Aziz Yıldırım’ın arkasında durmanın daha fazlasıydı.
Bu şampiyonluk, o şampiyonluktu aslında...
Hani şike yaptılar dedikleri yıl var ya, onun kutlamasıydı aynı zamanda.
Bu yıllar önce yazdığım “Çünkü Fenerbahçeliyiz”in en güzel resmiydi.
Bu, linç edilmek istenilen bir camianın savaşıydı.
İnanmanın, cesaretin, mücadelenin, kenetlenmenin fotoğrafıydı bu...

SAYGI DURUŞUDUR FENERBAHÇE...

İşte bu yüzden formalarını terleten o çocuklar var ya, Analarının ak sütü gibi hak ettiler bağıra çağıra eğlenmeyi.
Emeği geçen herkes, yöneticisinden taraftarına kadar herkesin duyarcasına, görürcesine sevinci işte bu yüzdendir.
Haftalar önce yazdığım kısa bir yazı vardı;
Maç, üç puan, galibiyet, şampiyonluk bir yana,
bugün birkez daha gördük ki, “Renktir” Fenerbahçe...
Hele hele böyesine sinir bozucu, travmatik günler geçirdiğimiz bir dönemde, “Nefestir” Fenerbahçe.
Üstelik sadece Fenerbahçeliler için değil, Türkiye için bir “Sestir” Fenerbahçe.
İnek Şaban’ın kafasına taktığı sarı lacivert karton şapkadır.
Bazen bir öğrenci, bazen bir General bazen de bir işçidir Fenerbahçe...
Bugün gelmiş geçmiş tüm efsane Fenerbahçelilerin önünde, tek ayak üstündeki saygı duruşudur Fenerbahçe. Kutlu Olsun Fenerbahçe.