Sanat kinleri sevgiye dönüştürür

Festivali düzenleyen Trabzon Devlet Tiyatrosu'nun müdürü Murat Gökçer, yaptığı açıklamada katılımcı ülkeleri sıralıyor:

Bulgaristan, Kırım, Romanya, Gürcistan, Sırbistan, Rusya, Azerbaycan, Moldova ve Ermenistan.

Adını okuduğunuz ülkeler arasında siyasal ihtilaflar bulunabilir, var da, ama sanatın büyüsü, bütün bu gündelik tartışmaları aşan bir güce sahiptir.

Tarihi gerçeklerin katılığını, ancak sanat yumuşatır.

Aynı denize bakmak, aynı tarihi gerçekleri yaşamış olmayı zorunlu kılabilir. En doğruyu belgeler söyler, sanat geleceğin mimarıdır, tarih geçmişin açıklayıcısı, değerlendiricisi.

Tarihe bırakmak demek, bilimin tarafsızlığını kabul etmek anlamına gelir.

Sahnede oyun sergilerken, topluluktaki herhangi bir kimsenin, bir sanatçının, siyasal hesaplaşmaların kábusunu gördüğünü sanmıyorum.

Çünkü onlar bu sahneden herkese, uluslar birbirlerini sevsin, birbirlerini hoş görsün mesajı iletiyorlar.

Mesajlarını, siyasetçilerin nutukları bozamaz.

* * *

TURAN GÜLTEKİN'in (DHA) bir haberi, kültürün küreselliğini bir kez daha kabul ettiriyor.

Midilli'deki tarihi Yeni Cami onarılıyormuş. Üzeri açık bir sanat galerisine dönüşüyormuş.

Caminin yolu, çevresi de Avrupa Birliği'nin ödeneğiyle yenilenmiş.

Tarihi mirasın coğrafyası çok geniştir. Hiç kuşkunuz olmasın ki, bu karşılıklı bir sanat mirasçılığı'dır.

ICAMOS (Uluslararası Mimari Mirasın Korunması Örgütü) Yunanistan Başkanı Nikos Agriondanis, İstanbul Eğrikapı'da bir Papaz Evi'nin onarımına başlayacaklarını açıklamış.

Ülkelerin tarihi mirası koruması, milliyetçilik kavramının ötesinde bir anlayışı gerektiriyor.

İstanbul'da koruma çalışmaları yapılırken, bu mirastan İstanbul'un kuruluşundan, Bizans'tan bugüne kadar olan geniş bir zaman diliminin düşünülmesi gerçeğini zaman zaman anımsatma gereği duydum.

* * *

İKİ olay da, kültür ve sanatın dostlukların köprüsü niteliği taşıdığı gerçeğini ispatlıyor.