Pazar keyfiniz kaçacak

Taha, Sudan’ın cehennemi Kuzey Darfur’da yaşıyor.

Resmi ne?

Havada dolaşan, ateş saçan helikopterler, kucağında çocuğu kaçan bir kadın, ordan oraya can havliyle koşuşan insanlar, yanan evler.

‘Her gece kábus görüyorum, korkuyla uyanıyorum, üstelik evsiz kaldık’ diyor Taha.

Adı Saláh, 13 yaşında, Batı Darfur’da, öldürmelerin, kıyımların tanığı.

O neyi çizmiş? Adamların dağa kaldırdığı kadınları, birbirine silah çeken insanları.

Zorla kaçırılan kadınların kulaklarında çınlayan çığlıklarını, 5 yaşındaki çocuğun ağlayışını, káğıda geçirmiş.

‘Götürülenlerden bazıları dört beş saat sonra geri dönüyordu. Bazılarını da bir daha hiç görmedim’ diyor o da.

International Herald Tribune’de (Thursday, July 7, 2005) Bir Çocuğun Gözünden Mezalim’i okuduğumda, sanatla acının kesiştiği acıyı hissettim.

* * *

KÜÇÜK TANIKLIKLAR: ÇOCUKLARIN GÖZÜNDEN DARFUR’DAKİ ÇATIŞMA adlı 27 eserden oluşan sergi, New York Üniversitesi’nde açılacak, önümüzdeki aylarda.

Resimleri görenlerin söyledikleri ürpertiyor insanı.

Çocuklar daima gerçeği görür.

Yürek burkucu.

Bu travmayı nasıl atlatır bu çocuklar.

8 ile 17 yaş arasındaki çocukların çizdiklerini, bağımsız bir insan hakları kuruluşu toplamış.

Darfur’u Cehennemin Yanındaki Toprak diye tanımlayanlar ne kadar haklı?

Kuzey Sudan’daki Darfur, 2003’ten beri iç savaşın en vahşisini yaşıyor.

400.000 kişi öldü/öldürüldü, 2.5 milyon kişi evinden, yerinden oldu, 200.000 kişi Çad’a sığındı. Ekmek ve ilaç bulabilmek için.

Darfur’u gazetelerde okudum, okuyorum, televizyonlarda izliyorum ama gerçeği itiraf edeyim ki, çocukların resimlerini görünceye kadar böyle etkilenmemiştim.

* * *

KİMBİLİR edebiyatçılar, ressamlar, sanatçılar olmasa, yaşanılan acılar belleğimizde kalmayabilirdi.