Fikret Muallâ: ‘Yalnız ve Yaralı Bir Hayat’

Ancak sergi için hazırlanan katalog, ressam hakkında bir referans kitap olma özelliğini taşıyor.

İstanbul’da başlayıp Fransa’da sonlanan bir hayatın bütün trajedisi, yaratma sürecindeki ıstırapları, dostları tarafından yazılan mektuplar, belleğimizde silinmeyen izler bırakıyor.

Bir mektubunda ne yazmıştı:

“Acılar sayısız derecededir”.

Devletin, dışişleri bakanlarının sanata ilgi ve saygı göstermelerini her zaman destekledim.

Fikret Muallâ, 1967’de Fransa’da öldü ve gömüldü.

1974 yılında Cumhurbaşkanı Fahri Korutürk ve dönemin Dışişleri Bakanı Hasan Esat Işık’ın girişimiyle mezarı buraya nakledildi, Karacaahmet Mezarlığı’na defnedildi.

Kitapta sanatçının fotoğrafları yer alıyor.

Birçok usta şair, yazar ve ressamın görüşleri bu kitapta toplanmıştır.

Kendisini tanıyanların, resimlerini görenlerin düşüncelerini de katalogda okuyabiliriz.

Nâzım Hikmet ne yazmış:

“Fikret Muallâ yeni bir âlem!..”

Ece Ayhan’ın ‘Çocukların Ölüm Şarkıları II’ şiirinden dizeler:

“Metropoller ortası fikret muallâ digan

Kovalar şiirsizler düşmanlarım ayağa kalksınlar”.

Elif Naci, onunla tanışmasını anlatıyor.

*

EVRİM Altuğ’un yazısının başlığı: “Hâlâ paletinin götürdüğü yerdeyiz”.

“Pek çok kompozisyonuna merkez seçtiği Paris’in Notre Dame Katedrali veya sayısız kafe–bar ve bistrolar, ressamın uğrak yerleri olarak göze çarpıyor.”

Bir fotoğraf. Tarih 1938. Fikret Muallâ ve Abidin Dino. Yer İstanbul.

Hıfzı Topuz, Fikret Muallâ ile 67 yıl önce yapılmış bir röportaj. O günlerden bugünlere. Ressam ne diyor?

“İstanbul gözümde tütüyor. 14 yıldır özlem içindeyim. Ama korkuyorum. İstanbul’da nasıl yaşarım, nasıl geçinirim?”

Ressam Mübin Orhon da onun İstanbul özlemini naklediyor:

“Paris’te Lyon Garı’nı hiç sevmem, demişti günün birinde...

Nedenini sorunca, ‘Rayların öbür ucu Sirkeci Garı’nda’ sözüyle karşılık vermişti.”

Dr. Safder Tarim’in yazısı:

“Fikret Muallâ ile son görüşme.”

Avni Arbaş da onu İstanbul’dan yolcu ettiğini anlatıyor.

Abidin Dino, onun resimlerinin İstanbul’u tasvir edişini anımsıyor:

“Muallâ’nın Ayasofya’yı, Boğaz’ı, mezarlıkları, İstanbul insanları hiç aklından çıkmaz.”

Ressamın, ‘Karakolda Gestapo İşkencesi’ yazısı başından geçen bir olayı mizahi bir üslupla dile getirmiş.

Sanatçı bir dostuna yazdığı mektupta bakın ne istemiş?

“Eski Türkçe yazılmış romanlardan istiyorum.”

İstanbul’da romantizmin öldüğünden yakınıyor.

Yazdıklarından seçmeler:

“Dünya umurumda değil, satmışım anasını.”

“Kabiliyet iyidir, ama her zaman inançla, çok çalışmak gerekir. Ancak böylece kendine ihanet etmez.”

*

BÜYÜK bir sanatçının hayatını, sanatını A’dan Z’ye tanıtan bir katalog.

ORHAN KEMAL’İN ADI DURAĞA KONULSUN

İHSAN Yılmaz dün ‘Kültürazzi’ köşesinde ‘Hiç arabası olmadı, bari durakta adı olsun’ diye yazarak duyurdu. Türkiye Yazarlar Sendikası, 1 Ocak 2021’de açılacak Eminönü–Alibeyköy hattında Cibali durağına Orhan Kemal adının verilmesi konusunda bir imza kampanyası açtı.

Ben de bunu bütün yüreğimle destekliyorum.

Yakından tanıdığım, eserlerini okuduğum bir usta bunu hak ediyor.

İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin bu kampanyaya duyarsız kalmayacağını umuyorum.