En sevdiğim ülke; cumhuriyet!

Vapura yürürken kulağına taktığın fosforlu kulaklık, aklının kıvrımlarına yayılan o yumuşacık müzik, Cumhuriyet. Birazını yiyip birazını martılarla paylaşmak için aldığın simit, iskelenin önünde buluştuğun o bal rengi gözlü, o sevdalı kız cumhuriyet.

Yan masadaki mini etek - babetli iş arkadaşın Buse, takım elbiseli Berke, toplantıya girdiğin zehir gibi okumuş çocuklar, kadın yöneticin, cumhuriyet. İçtiğin kaynak suyu cumhuriyet. Elin Fransızı çoktan senin şaşalını şişelemiş Evian diye satıyor olurdu, işte bu yüzden cumhuriyet.

İnternetin, haber okuma hürriyetin, sosyal medyan, excel tablon, keynote sunumun, plazadan içeri süzülen gün ışığı, cumhuriyet.  Öğle yemeğinde masa üzerinde çatal bıçakla yediğin yemek, cumhuriyet. Yemek dönüşü içtiğin kahve, karşı kaldırımda tık tık tık topukları üzerinde yürüyen uzun ince kız, hafta sonu programları yaptığın Whats app grubun, rezervasyon yaptırdığın kafe... İşte bunlar hep cumhuriyet.

Kadın başına kullandığın araba, ehliyetin, alıp başını gidebilme özgürlüğün cumhuriyet.

Instagram’da görüp kaydettiğin, hemen internetten sipariş verdiğin

o boncuklu bikini var ya, hah işte o, Cumhuriyet. Haşema mı giyeceksin?

Hay hay. Ama inan bana o bile Cumhuriyet.

İlk öptüğün kız, Cumhuriyet.

İlk aşık olduğun yakışıklı çocuk, Cumhuriyet.

15 metre öteden görünce kalbinin yerinden çıkacakmış gibi attıran.

Yılbaşı için millerinle aldığın yurt dışı uçak bileti, özgürce uçtuğun ülkeler, sevgilinle alıp başını gittiğin tatiller, Bodrum’da kaldığın otel, Safranbolu’da bayramda kapısının önünden geçerken sana lokum tutan lokum teyze, Cumhuriyet.

Sabahattin Ali, Barış Manço, cumhuriyet.
Aziz Nesin, Ahmet Kaya, Nazım Hikmet, cumhuriyet.
Konserinde çığlıklar atarak sahneye atlamaya çalıştığın Tarkan, cumhuriyet.

Saçı rastalı kızı kapan muhafazakar prens Ceceli, bildiğin cumhuriyet.
Adile Naşit, Cumhuriyet.

Zeki Müren yahu, Zeki Müren Cumhuriyet.
Türküsüne yandığımın Neşat Ertaş’ı, Cumhuriyet.

Örnekleri istersen sonsuzla çarp. Yazacağım o ki, bu ülke kolay kazanılmadı.

Bu ülke 1 günde kurulmadı. Sahip olduğun her özgürlüğün, sandığa atacağın, attığın oyun, sokakta elini tuttuğun nişanlının, Berlin’e, Paris’te, İzmir’de, Yeniköy’de kiraladığın bisikletin, annenin gece saat 22.00’de metroya binebilmesinin, okuduğun kitabın, gittiğin üniversitenin, bindiğin vapurun ardında; senin için canını feda edenlerin hatırası var.

Yeni bir devlet tartışmaları yapılıyor ya bu aralar. Hatırlatayım istedim. Bugün ailenle çıktığın tatilin, komşu ziyaretinin, isminin Michelle değil, Emine oluşunun arkasında kapı gibi cumhuriyet var. Sonsuza dek özgürce yaşaman ve yaşatman için...

O yüzdendir en sevdiğim memleket Türkiye, en sevdiğim ülke: CUMHURİYET!