Uyuşturucudan ölen Begüm’ün annesini ciddiye alın

Reha Muhtar çok önemli bir işe imza attı.

Dün ve evvelsi gün Begüm’ün annesinin kendisine yazdığı mektupları yayınladı.

Begüm kim mi? �

Begüm Veral.

Hatırlayacaksınız, 1 Ağustos’ta, arkadaşının evinin tuvaletinde, gecenin bir yarısı kendisine enjekte ettiği aşırı dozda uyuşturucudan ölen kız.

Daha gerçekten her şeyin başındaydı.

23 yaşındaydı.

Düşünün, 23.

Yaşayabileceği daha tonla şey vardı.

Ama hayata veda etti.

Kahrolası eroin yüzünden.

Bizler, bir sabah güne Begüm’ün bir arkadaşının kolunda hastaneye götürülme fotoğraflarıyla uyandık.

Apartmanın güvenlik kamerası tarafından çekilmiş görüntülerdi.

Bir ümit genç kızı hastaneye yetiştirmeye çalışıyorlardı.

Ama nafile.

Sonra televizyonda anne ve babanın biricik kızlarının cenazesindeki o tarifsiz acısını izledik.

Allah rahmet eylesin.

Ve Allah kimseye vermesin.

Galiba bir annenin babanın başına gelecek bundan daha kötü bir şey yoktur.

Kızını, canını, en değerli varlığını kaybetmekle kalmıyorsun...

Bir de suçlanıyorsun...

Gelin itiraf edelim, uyuşturucu kullanan ya da uyuşturucudan ölen gençler söz konusu olduğunda, elimizde olmadan onların aile yapılarını sorguluyoruz, “Boşanmış anne babanın çocuğuydu” diyoruz, “Anne çok meşguldü yeteri kadar ilgilenemedi...”

Bir şekilde onları yargılıyoruz.

Daha çok da anneyi...

Ben baştan beri bu uyuşturucu belasının, “anne babanın ilgisizliğiyle”  açıklanamayacak kadar derin bir mesele olduğunu düşünüyorum.

Tam da bu yüzden Begüm’ün annesi Yeşim Argun’un Muhtar’a yazdığı mektupları çok önemsiyorum.

Mutlaka internete girin okuyun.

Birinci mektupta bütün anneleri babaları uyarıyor.

Nelere dikkat etmeleri gerektiğini anlatıyor:

***

1- Çocuğunuzun gerçekten ne yaptığını öğrenecek yollar bulun.

2- Uyuşturucu kullandığını nereden ve nasıl anlayabileceğinizi sorun.

3- Her uyuşturucunun kendi içinde ayrı ayrı etkileri ve belirtileri var, öğrenin.

4- Sinirleri bozuk diye odasına kapandığında, “Yalnız kalmak istiyor, bırakayım uyusun, sabaha düzelir!” demeyin.

5- Gözleri kırmızı ve şiş geldiğinde, gerçekten ağladığı için mi -o öyle söyleyecektir, moralim bozuk diyecektir-, uyuşturucu kullandığı için mi, şüpheci olun.

6- Çantasında göz damlası veya adını bilmediğiniz ağrı kesici bulursanız hemen bunu neden taşıdığını öğrenin.

7- Anadolu yakasında oturuyorsanız ve çocuğunuz Caddebostan ve Kadıköy’e çok sık gidiyorsa, gerekirse takip edin.

8- Her zaman çantasını, ceplerini, telefonunu, bilgisayarını kontrol edin. “Bu, etik bir davranış değil” diyen eşiniz bile olsa, asla itibar etmeyin.

9- Ama tabii ki bunlar yeterli değil, ailelerin ve çocukların gerçek anlamda bilinçlendirilmeleri gerekiyor. Okullarda din, trafik dersleri gibi “madde”nin verdiği zararlara ilgili ders konmalı. Televizyonlarda madde alışkanlığı hakkında daha etkili programlar yapılmalı.

 ***

İkinci mektuba gelince, gerçekten tüyler ürpertici...

Bugüne kadar şehir efsanesi gibi anlatılan bir şey, bu mektupla kesinlik kazanıyor.

Begüm’e uyuşturucu sağlayan kişi, eski bir kimya hocası.

Ve sıkı durun, Begüm, ona eroin sağlayan bu kimya hocasıyla nerede tanışıyor?

AMATEM’de, uyuşturucu bağımlılığından kurtulmak için tedavi görürken.

İşte burası, artık insanın çüş dediği nokta!

Kızını oraya bu illetten kurtulsun diye yolluyorsun.

Orada uyuşturucu temin edebileceği yeni insanlarla tanışıyor.

Acilen bir şeyler yapmak gerekiyor.

Reha Muhtar ve Yeşim Argun’u izlemeye devam edelim.

Çünkü Argun, Muhtar’a yazdığı mektubu “AMATEM konusunda bir araştırma yapıp bu konuyu ele alırsanız ben de bildiklerimi ve yaşadıklarımızı sizinle paylaşırım...” diye bitiriyor.

Bir anne olarak hem Reha Muhtar’ın yapacağı araştırmayı, hem de Yeşim Argun’un anlatacaklarını sabırsızlıkla bekliyorum.